ดิฉันจิตตกอยู่หลายวันหลังจากไปเยี่ยมไอ้ช้างน้อย นึกถึงเรื่องตุ๊กตากระดาษกับคำสาปแช่ง..."          
                        “ขอให้มันเสียของรักของมันไปต่อหน้าต่อตา ให้เสียใจมากกว่าที่ฉันเสียใจ..."

               ดิฉันไม่ได้อยากให้เป็นช้างน้อยเลย นึกถึงเมื่อตอนยังเด็กดิฉันถูกแม่เลี้ยงตี ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร เขาทุบตีได้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับอารมณ์มีเด็กชายตัวน้อยที่ร้องห้ามเสียงหลง "พอแล้วแม่ เดี๋ยวมันตาย... " คนละอาการกับอีนิดหน่อยที่จงชังเรามากกว่าปกติถอดแม่มันออกมาเลย ไอ้ช้างน้อยนอนติดเตียงอยู่ถึง6ปี ทรมานทั้งแม่ทั้งลูกทั้งเมียที่ต้องสลับกันดูแล มีคนมาเล่าให้ฟังว่าบางทีก็นอนนิ่งๆอยู่หลายวันบางทีก็ส่งเสียงดังด่าทอหยาบคาย 

              ดิฉันไปงานศพช้างน้อยเพื่อจะอโหสิกรรมให้กัน จบสิ้นกันไปไม่ต้องตามไปพันผูกกันอีกทุกชาติทุกภพ        
 แล้ว.... ดิฉันก็ได้พบเหตุการณ์สุดช็อค ตอนไปร่วมงานศพของไอ้ช้างน้อย ลูกสาวไปสแกนดิเนเวียกับเพื่อนที่จุฬาจนแล้วจนรอดนางก็ไม่ได้ไปอโหสิกรรมให้เขา ดิฉันไปกับสามี พอลงจากรถก็มีคนรู้จักเดินเข้ามาทักคุณสามีแสดงความยินดีกับการได้เลื่อนระดับสูงขึ้นซึ่งก็อยู่ในสายตาเลี้ยงของแม่และอีนิดหน่อย หัวใจแทบหยุดเต้น เมื่อนางแม่เลี้ยงเดินเข้ามาใกล้ทำทีเหมือนจะโอบกอด ปากพร่ำบอกว่าคิดถึงเหลือเกิน...
ชื่อเล่นของดิฉันที่นางจะเรียกด้วย "อี" นำหน้าเสมอ หายไปแล้ว  นี่นางคิดอะไรอยู่ ขนาดจะเข้ามาถึงตัว ตอนเป็นเด็กมีกล้องถ่ายรูปเข้ามาใหม่ๆ เขายังไม่ยอมถ่ายรูปกับดิฉันเลย เกลียดเราขนาดไหน คิดดู.....นึกเอาเองในใจว่านางอาจจะเริ่มรักดิฉันแล้วก็ได้ คงจะรู้มามั้งว่าสามีดิฉันเงินเดือนหกหลัก นางแม่เลี้ยงชอบคนรวย    ดิฉันรีบเบี่ยงตัวออกไปหาที่นั่งไกลๆพอดีที่นางต้องรับแขกนั่งได้สักพักแม่เลี้ยงก็หันมาดูและพยักหน้าเรียกหลายรอบให้ไปนั่งด้วย ขนลุกค่ะ ... ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำดีด้วยสองคนแม่กับลูกสาวมีแต่จะด่าทอ ตบตี พอจะกลับ แม่เลี้ยงก็หาช่องเข้ามาพูดกับดิฉัน 
            "ฝากหลาน(ลูกอีนิดหน่อย)เข้าทำงานหน่อยนะ ตกงานอยู่2ปีแล้ว ตั้งแต่จบมายังไม่ได้งานทำเลย" 
             สุดยอดคุณแม่เลี้ยงเลย... หน้าด้านไม่มีที่สิ้นสุด!
 แม่ลูกชวนกันไปพบสามีดิฉันที่สำนักงานใหญ่ ไม่สำเร็จค่ะเลขาไม่ให้เข้าพบเพราะไม่ได้นัดไว้ จริงๆคือนายสั่งไว้ สรุปได้อีกว่า
             ดิฉันเนรคุณ....

               ครั้งสุดท้ายมีคนส่งข่าวว่าอีนิดหน่อยตบตีกับพี่สะใภ้(เมียไอ้ช้างน้อย)กลางงานศพ ด้วยเรื่องสมบัติก็สมบัติของเขากับเมียเขา  มันจะเอา อีนิดหน่อยไม่มีอาชีพดีๆ เข้าออกงานเป็นว่าเล่น มีผัวไปเรื่อยๆ ผัวเด็กบางคนมาหลอกลวงเอาสมบัติแม่มันไป เปิดร้านขายอาหารอิสานก็เจ๊งภายในสองเดือน น้องสะใภ้เคยแย้มให้ฟังว่าทุกข์มากเมื่อสามีตาย แม่เลี้ยงกับลูกสาวรักหลานแต่เกลียดสะใภ้ หลายครั้งที่ถูกรังแก คงเกิดศึกใหญ่ในบ้าน ในที่สุดพี่สะใภ้ก็ต้องหอบลูกออกจากบ้านไป ก่อนแม่เลี้ยงตาย

          จากหายกันไปหลายสิบปีมีคนส่งข่าวว่าแม่เลี้ยงตายแล้วด้วยโรคมะเร็งปอด ดิฉันไม่ได้ไปเผา แต่แยกตัวไปทำบุญ ทำสังฆทาน และบังสุกุล ทำทุกอย่างที่จะอุทิศให้ผู้วายชนม์ได้ ตัดเวรตัดกรรมกันไป

           ดิฉันอโหสิกรรมให้ทุกประการ    ขออย่าให้ได้พบเจอกันอีกทุกชาติทุกภพ..

    
                                                                                                                                                              "รัชนีกร"

                                                                                                                                                        9 กันยายน 2564