แด่ผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยหลงรัก To all the girls I’ve loved before 
แด่ผู้ชายทุกคนที่ฉันเคยหลงรัก To all the boys I’ve loved before 

กระทู้นี้เขียนให้กับคนที่ยังรู้สึกกับคนเก่านะคะ  พวกที่ยังคิดถึงไม่เลิก ยังตัดไม่ขาด ยังอาจจะคอย stalk มีแอคหลุมคอยติดตาม คอยชื่นชม คอยช่วยเหลือ  คอยแขวะ คอยอาฆาตเป็นเจ้ากรรมนายเวรกับแฟนเก่า   บางคน อาจจะเสียดาย เสียใจ เคียดแค้น สาปส่ง โล่งใจ หรือดีใจที่เลิกกันไป 

ความรู้สึกคนเรา มันเกิดขึ้นแล้ว มันรักไปแล้ว มันช้ำไปแล้ว มันเสียใจไปแล้ว มันแค้นไปแล้ว ...  มันไม่ได้หายวับไปได้เหมือนเสกนะคะ

เคยเห็นหน้าเพจของ อ.ภูเตศวร คอลัมนิสต์ที่เคยเขียนคอลัมน์ธรรมะ 5 นาทีในนิตยสารขวัญเรือน ท่านบอกไว้ว่า
“เวลาในอดีตมันไม่ได้หายไปไหน มันอยู่ในจิตเป็นนิรันดร์”

จริงที่สุดนะคะ สิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต หลาย ๆ เรื่องที่มันกระทบใจอย่างแรง ไม่ว่าจะดีใจหรือเสียใจ รอยจารในจิต รอยประทับในหัวใจ

วันก่อนหน้านี้ ได้ฟังเพลงที่ร้องกันหลายเวอร์ชั่น หลายคนเหลือเกิน และเป็นเพลงเก่าค่ะ 
ตอนเพลงนี้ออกครั้งแรก ๆ ดิฉันน่าจะยังอายุไม่ถึง 10 ขวบ เพราะงั้น ขอ tag ห้องผู้สูงวัยด้วยก็แล้วกันนะคะ

ชื่อเพลง To all the girls I’ve loved before 

ขอแปะลิงค์ฉบับที่ร้องโดย Julio IGLEISAS  กับ Engelbert HUMPERDINCK  ไว้สองเวอร์ชั่นเลยนะคะ ไพเราะดี


เนื้อเพลงเต็ม ๆ นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้To All the Girls I've Loved Before

To all the girls I've loved before
Who traveled in and out my door
I'm glad they came along
I dedicate this song
To all the girls I've loved before

To all the girls I once caressed
And may I say, I've held the best
For helping me to grow, I owe a lot, I know
To all the girls I've loved before
The winds of change are always blowing
And every time I tried to stay
The winds of change continued blowing
And they just carried me away

To all the girls who shared my life
Who now are someone else's wives
I'm glad they came along
I dedicate this song
To all the girls I've loved before

To all the girls who cared for me
Who filled my nights with ecstasy
They live within my heart
I'll always be a part
Of all the girls I've loved before
The winds of change are always blowing
And every time I tried to stay
The winds of change continued blowing
And they just carried me away

To all the girls we've loved before
Who traveled in and out our door
We're glad they came along
We dedicate this song
To all the girls we've loved before
To all the girls we've loved before
Who traveled in and out our doors
We're glad they came along
We dedicate this song
To all the girls we've loved before

Source: Musixmatch
Songwriters: David Hal / Hammond Albert Louis

ทำไมเพลงนี้จึงดีนัก ?
 

ดิฉันคิดว่า เพลงนี้ คนแต่งเนื้อร้อง “ตกผลึกทางความคิด”ดีค่ะ

 
เนื้อเพลงโดยรวม ๆ เป็นการแสดงความขอบคุณผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตและคนร้องต้องการจะอุทิศเพลงนี้ให้กับผู้หญิงเหล่านั้น
คนที่ครั้งหนึ่งเคยเดินเข้ามาและเดินจากไปจากชีวิตของเขา
คนที่ครั้งหนึ่งเขาเคยกอด เคยคิดว่าได้สิ่งที่ดีที่สุด  เคยแบ่งปันชีวิตด้วย และขณะนี้ เธอกลายไปเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว
พวกเธอเหล่านั้น ยังคงเป็นความทรงจำที่ดี เป็นคนที่ทำให้เขาเติบโตมาเป็นเขาในวันนี้
และยังคงอยู่ในหัวใจของเขาตลอดมา
 
 
 
อันนี้ มองจากมุมมองของคนเริ่มมีอายุหน่อยแล้วนะคะ

 
เพลงนี้เคยได้ฟังมาหลายครั้งหลายหนแล้ว แต่ไม่เคยคิดถึงเนื้อเพลงจริง ๆ จัง ๆ สักที
วันนี้มาฟังแล้วอมยิ้มค่ะ
คิดว่ามันโอเค 

มันเป็นมุมที่มองเหตุการณ์ที่ผ่านมาแบบเลิกกล่าวโทษ 
เพราะมันไม่เกิดประโยชน์อะไรแล้ว เสียใจแล้วได้อะไร เสียดายแล้วได้อะไร 

ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้น ก็อาจจะกำลังเป็นภรรยาของใครบางคนไปแล้ว คนที่ดูแลเธอ ให้เกียรติเธอ แบบที่คุณพลาดที่จะทำ หรือทำได้ไม่ดี หรือตอนนั้นอาจจะเห็นปัจจัยอื่น ๆ สำคัญกว่า
 
 
หรือหากคุณเป็นผู้หญิง
มองในอีกมุมมองหนึ่ง ผู้ชายคนนั้น คนที่คุณทิ้งไปหรือคนที่ทิ้งคุณไป ก็อาจจะกำลังเป็นสามีแสนดีของผู้หญิงบางคน ผู้หญิงที่ตาแหลมมองเห็นศักยภาพหรือสามารถดึงศักยภาพ จัดการกับความเจ้าอารมณ์และดึงเอามุมดี ๆ ของผู้ชายคนนั้นออกมาได้ 
 

 
มักจะมีคำถามในห้องบางรักเยอะแยะไปหมด 
ว่าทำอย่างไรถึงจะ move on  ?
ทำอย่างไรถึงจะหายแค้น ?
ทำอย่างไรถึงจะได้กลับไปคืนดี ?
ง้ออย่างไรดี ?
 
 
 
มันไม่มีคำตอบสำเร็จรูปดี ๆ เพียงคำตอบเดียวหรอกค่ะ
นอกจากจะบอกว่า เวลาคุณเจอความผิดหวังหรือไม่ได้ดังใจ 
คุณมีทางเลือกว่าจะอยู่ หรือ ไป
ก่อนจะไปถึงทางนั้น คุณคิดดีแล้วหรือยัง คุณได้ต่อรองแล้วหรือยัง คุณได้พยายามทำอะไรไปแล้วบ้างหรือยัง (นอกเหนือจากการมาบ่นในพันทิป) 
 
คุณอาจจะวาดเป็น diagram ก็ได้ ว่าถ้าตัดสินใจไปทางนี้ เจอแบบนี้แล้ว จะ yes หรือ จะ no จากนั้น จะทำยังไงต่อ
นึกง่าย ๆ เหมือนกับการตัดสินใจ ที่คุณอาจจะต้องเลือกว่า Go หรือ No go แบบที่คุณเคยใช้เป็นโมเดลตัดสินใจตอนเรียนหนังสือนะคะ
การเขียนเป็นข้อ ๆ หรือการวาดออกมาเป็น diagram จะทำให้คุณจัดลำดับความคิดได้ดีขึ้น ไม่ฟุ้งซ่าน
 

การเขียนบันทึกบางทีจะช่วยเยียวยาจิตใจได้
 
 
 
แล้วเมื่อตัดสินใจแล้ว ทางที่ดีที่สุดคือต้องปล่อยวางค่ะ
จิตใจเราเองเรายังบังคับไม่ได้ ประสาอะไรกับการไปบังคับหรือให้คนอื่นตัดสินใจมาในแนวที่เราอยากให้เป็น
 

 
คนบางคน เข้ามาในชีวิตเราเพื่อเป็นของขวัญ แต่บางคนเข้ามาเพื่อเป็นบทเรียนค่ะ
ถ้าเป็นอย่างแรก คุณก็ควรถนอมไว้
แต่ถ้าเป็นอย่างหลัง อย่าทำตัวเป็นนักเรียนโข่งค่ะ คือ เรียนไม่จบซักที
จบบทเรียนแห่งความผิดหวัง เจ็บปวดแล้วก้าวออกมา 
เปิดบทเรียนใหม่ในชีวิตไปสู่สิ่งที่ดีกว่า
 

 
ม้าดีไม่กินหญ้าเก่านะคะ
ออกมาแล้ว ก็เลิกติดตามทุกโซเชียลมีเดียของเค้าราวกับเห็บเหา
พูดง่ายแต่ทำยาก ... แต่ต้องฝืนค่ะ มันดีกับการก้าวไปข้างหน้าต่อไปในระยะยาว 
 
 
 
เหตุการณ์แย่ ๆ ที่หลายคนเจอมา คือ เลิกกันแล้ว แต่เลิกไม่ขาด คุยกับคนอื่นไปแล้ว แต่ยังมานัวเนีย บางคนถึงมีขั้นเพศสัมพันธ์กันด้วยอาจจะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ฉุดรั้งความสัมพันธ์ไว้ได้  แล้วมาสงสัยในตัวเองว่า “นี่เราทำอะไรอยู่ ถูกแล้วหรือ”
 
ดิฉันไม่ได้แอนตี้เพศสัมพันธ์ แต่การที่คุณสงสัยและตั้งคำถามในสิ่งที่กำลังทำ แปลว่า ลึก ๆ ในใจคุณรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง
 
 
เขียนรวม ๆ มาทั้งหมด ก็เพื่อจะสรุปสั้น ๆ ว่า
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ผ่านมาแล้วในความสัมพันธ์ ปล่อยวางไปเถิด
เสียใจ เคียดแค้น เสียดาย ร่ำไรรำพันไป ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น

 
มองคนที่ผ่านมาแล้วอาจจะเดินผ่านไปแล้วอย่างขอบคุณดีกว่าค่ะ

 
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่ง เราก็เคยได้มีช่วงเวลาดี ๆ ด้วยกัน

ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้ว่า คน “ดีๆ” ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันได้อย่างราบรื่นและมีความสุขเสมอไป

ขอบคุณที่ไปเสียจากชีวิตเรา และทำให้เราได้ปลดตรวนไปเจอกับคนที่เหมาะกับเรามากกว่า

ขอบคุณที่ทำให้เราผิดหวังและทำให้เราได้ย้อนกลับมาทบทวนตัวเอง ถ้าจะมีอะไรที่เราอยากจะเยาะเย้ยเค้าบ้างล่ะก็ คงต้องบอกว่า “เธอจงอย่าเสียดายเราในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเก่านะจ๊ะ”

ขอบคุณที่ทำให้เราฉลาดขึ้น เด็ดขาดขึ้น และกล้าตัดสินใจเปลี่ยนแปลง

ขอบคุณที่ทำให้เรารู้ว่า บางครั้ง สิ่งที่เค้าทำผิดต่อเรา ก็อาจเป็นเพราะเรามีส่วนผลักดัน อาจจะด้วยการยอมโดยไม่แย้ง  ด้วยการเอาแต่ใจตัวเองมากจนเกินไป หรือด้วยการมองด้วยมุมมองของตนเองฝ่ายเดียวจนเกินไป
 
ถ้ามีอะไรที่เราทำผิดต่อกัน อภัยและอโหสิให้กันเถอะ เพื่อที่ต่อไปถ้าเส้นทางชีวิตเรามาบรรจบกันอีก ไม่ว่าจะในฐานะอะไร  เราจะได้ไม่ต้องอาฆาต เคียดแค้น ละอาย และรู้สึกผิดต่อกันจนความสัมพันธ์มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปอีก

 
และนี่ก็คือข้อความที่ดิฉันก็อยากจะบอกกับ all the boys I loved before เช่นกันค่ะ