กระทู้นี้ ..... จะไม่พูดก็ไม่ได้.....  เพราะ ทนไม่ไหวแล้ววววว !!! 
เมื่อก่อนเคยคิดว่า การได้ย้ายบ้านมา จะเจอสิ่งแวดล้อม 
เจอสังคมดี ๆ อยู่ในบ้านแบบสงบ ๆ อยู่ในพื้นที่ของตัวเองบ้าง 
แต่และแล้ววว ถ้าย้อนไปเมื่อ 2-3 ปี ก่อน 
เพื่ือนบ้านคนนึงเดินมา เหมือนจะมาทำความรู้จักกับคนในบ้านเรา 
อะะะะะ ก็ไม่ได้มีไร ก็คิดแค่ว่า เป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน ... ( หรอออออ ) 

แต่พอเริ่มเข้าทุกวันนี้ 
เดินเข้าออกเหมือนสวนสาธารณะ อยากเข้ามาหยิบกิน หยิบเบียร์อะไรก็หยิบ
ทำเป็นบ้านตัวเองไปซะงั้นอะ ทั้งที่บ้านตัวเองเรายังไม่อยากจะเข้าไปเลย 
บ้านตัวเองปิดเงียบบบบบ ปิดให้คนในบ้านตัวเองอยู่เหมือนกัน 
คนบ้านเราก็เออ ออ ห่อ หมก ไปกับเขาด้วย ยินดีปรีดา ชอบที่จะให้เขามา 
ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจครอบครัวเราเหมือนกัน บอกเป็นคนกลางจะพูดอะไรก็ไม่ได้ 
เราเลยบอก หรออออ .. ทำไมจะพูดไม่ได้หล่ะ นี่บ้านเราหรือเปล่า 
ควรเกรงใจบ้างมั้ย มาสังสรรค์ แหกปาก แทบทุกวันกับคนในบ้าน
จะทำอะไรก็ได้หรอ 
นี่คือเพื่อนบ้านที่ดีแล้วหรอ .... เราก็พูดกับแม่เราแบบนี้เลย 
ถ้าไม่มีความเกรงใจกันขนาดนี้ สามัญสำนึกมีบ้างมั้ย 
 แม่เราบอก ข้อดีต่างๆ ให้ฟัง เรา บอก หยุด! 
ข้อดี กับ ข้อเสีย ไม่ต้องเอามาพูด มันคนละส่วนกัน 
แล้วบ้านเราไม่ดีตรงไหน เปิดใจขนาดนี้ 
แล้วจะให้มาพูดติติงบ้านเราอะไรก็ได้งั้นเหรออ.... 

เราเคยลองคิดนะว่า 
มันก็แปลกนะ  เราหรือเขาที่แปลก  แต่เราว่าเราปกติดีนะ ! 
เพราะ ใคร ๆ ก็เข้าใจเราแบบนี้ ว่ามันไม่โอเคเลย 
อดทนมานานกับคนแบบนี้ เราอดทนมาได้ยังไงงง 
สงสารพี่ชายเราเหมือนกัน เป็นเจ้าของบ้านก็พูดอะไรไม่ได้ 
เราจะมาทวงสิทธิ์และบ้านของพี่ชายเราคืนให้เป็นพื้นที่ครอบครัวของเราบ้าง 
มันไม่ผิดใช่มั้ยคะ ที่เราจะมาพูดแบบนี้