สวัสดีครับผมอายุ 14 ปีตอนนี้อยู่ ม 3 ช่วงนี้เป็นช่วงโควิดผมต้องอยู่บ้านตลอดซึ่งผมต้องเรียนเเต่เช้าถึงเย็นการบ้านก็เยอะพอถึงดึกๆผมก็จะมีเวลาว่างจากการทำงานทั้งหมด(งานบ้าน การบ้าน)ประมาณ 21:30 ซึ่งไม่ก็วันมานี้เเม่ของผมบังคับให้ผมนอน 21:30 คือต้องบอกก่อนนะครับว่าเเม่ผมดุมากทีนี้ผมไปขอเเม่ให้เเม่ไม่ต้องบังคับผมหลายครั้งเเล้วเเต่เเม่ก็บอกว่าให้คืบจะเอาสอก คือผมก็อยากเป็นอิสระเเบบคนอื่นเขาบ้างอะ เรียนมาก็เครียดเเล้วไม่ได้เล่นเกมส์อีก ในใจผมคิดว่าผมต้องทนเเบบนี้จนกว่าโควิดจะหายหรอ? เเล้วกว่าโควิดจะหายดูผู้นำด้วย ผมเคยคิดที่อยากออกไปทำงานหาเงินใช้ชีวิตด้วยตัวเองเเต่ในยุคโควิดมันทำไม่ได้ เพื่อนผมก็อยากให้ผมเล่นด้วยเพราะเเต่ก่อนเล่นด้วยกันตลอด วันนี้ผมก็ไปขอเเม่ให้ไม่บังคับเเต่เเม่ตีผมเเล้วก็โยนของใส่ผมอีกเเม่เกือบโยนมีดใส่ผมละ ผมไม่อยากมีเเม่เเบบนี้เลยอะเเม่ทีขี้โมโหเเต่เราเป็นคนใจเย็นเราก็จะเงียบๆ เเล้วอีกเรื่องนึงครับคือผมมีเหตุผลที่จะทำให้ผมได้ทำสิ่งต่างๆเเต่เเม่ก็จะบอกว่าอยากทำเเบบเพื่อนก็ไปอยู่บ้านเพื่อนดิ คือเเม่เพื่อนผมเป็นคนใจดีมากผมเคยไปค้างบ้านเพื่อนอยู่ไปเล่นบาสไปเที่ยวทำสิ่งต่างๆเเต่มาบ้านผมผมไม่มีความสุขเลยที่ได้อยู่เเบบนี้บ้านผมก็ใหญ่เเต่ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในกรงเล็กๆทำอะไรก็ไม่ได้