สิ่งที่ท่านสอนเป็นโลกียะทั้งหมด นักจิตวิทยาหรือไลฟ์โค้ชชาวบ้านเขาสอนกันอยู่แล้ว  นอกนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นติรัจฉานกถา(เรื่องข้าว เรื่องน้ำ เรื่องผ้า เรื่องที่นอน เรื่องดอกไม้ เรื่องของหอม เรื่องญาติ เรื่องยาน เรื่องบ้าน เรื่องนิคม เรื่องนคร เรื่องชนบท เรื่องสตรี เรื่องบุรุษฯลฯ)

มันพูดยากว่าพระภิกษุสงฆ์ควรจะเอาเวลาส่วนใหญ่มาสอนเรื่องพวกนี้เหรอ  เพราะประโยชน์ก็ได้แค่ประโลมโลก คนฟังสบายใจก็ชั่วคราว เห็นท่านสอนเรื่องความสุขแล้วไม่เข้าใจว่าคนฟังจะได้อะไร เป็นสุขอย่างยิ่งตามที่พระพุทธเจ้าสอนตรงไหน  เป็นแค่กามสุขด้วยซ้ำ คนฟังเสร็จก็กลับไปหาสุข เกลียดทุกข์ สนองตอบความพอใจ ก่อภพก่อชาติตามโลกธรรมกันต่อไป  

คิดว่าเด็กๆหลังฟังจบแล้ว เขาจะตั้งคำถามต่อเหรอว่าทำไมต้องฝึกตน ทำไมต้องห้ามใจตน ทำไมต้องลดกิเลส ทำไมควรอยู่แบบสงบสงัด

ส่วนเรื่องที่สังคมติเตียน  ดูจากในนี้ก็ได้กลุ่มคนที่ศึกษาพุทธศาสนาลึกซึ้งมาก่อนส่วนใหญ่จะไม่เห็นด้วยในวิธีการ  ควรเก็บมาใคร่ครวญได้แล้วครับว่าโทษภัยมันเยอะแค่ไหน  

ศีล 227 ในส่วนธรรมเทสนาปฏิสังยุต พระพุทธเจ้ายังกำหนดเลยว่าพระควรแสดงธรรมกับใคร  ไม่ใช่แสดงธรรมพร่ำเพรื่อ  ดึงพระธรรมวินัยลงต่ำแล้วบอกอ้างว่าธรรมะยากไปคนส่วนใหญ่เข้าไม่ถึง  ต้องเอาใจเด็กเอาใจคนฟัง  แบบนี้เรียกว่าประจบคฤหัสถ์ประทุษร้ายสกุลได้หรือเปล่า  พอๆกับพระที่ประจบผู้อำนาจนั่นแหละ  แล้วยิ่งคนฟังเป็นแสนก็ยิ่งควรสำรวมระวังในการรับลาภสักการะ  

ส่วนคนฟังส่วนใหญ่ที่ไร้เดียงสาฟังจบก็ไร้เดียงสากันต่อไป  คงมีเด็กบางคนที่ฝังใจว่าพระก็แค่เป็นมนุษย์ชาวบ้านดึงลงพาเป็นเพื่อนเล่นได้  แล้วต่อไปพระผู้ใหญ่ที่ทรงคุณประเสริฐทรงศีลาจารวัตรเขาจะอยู่กันยังไง  ต้องมานั่งสอนมารยาทเด็กแทนที่จะได้สอนเรื่องนิพพาน

สงสัยเหมือนกันครับว่าหลังไลฟ์จบท่านต้องไปปลงอาบัติหรือเปล่า  แล้วนับดูต้องปลงกี่ข้อ