เรื่องมันมีอยู่ว่าสมัยเรียนปี 1 แอบชอบรุ่นพี่อยู่ 1คน  เจอที่มหาลัย เเต่เเค่ปลื้ม ไม่ใช่อยากได้เป็นเเฟน ผ่านไป 3เดือน พึ่งรู้เขาพักอยู่หอเดียวกับเรา (คิดว่าบังเอิญ) พยายามอยากรู้ว่าเขาอยู่ตึกไหน เพราะหอพักเรามี 4 ตึก ไปมหาลัยก็ไม่คอยเจอเขา เห็นผ่านไปผ่านมา ผ่านไป 1ปี ขึ้นปี 2 รู้จักรุ่นพี่คนหนึ่ง เลยถามรุ่นพี่ว่ารู้จักพี่คนนี้ไหม (บังเอิญ) รุ่นพี่รู้จัก เเละอยู่ห้องเดียวกันปีเดียวกัน  เราเลยได้รู้ว่าพี่เขาชื่อ...พึ่งเลิกกับเเฟน รุ่นพี่เลยให้เราแอดเฟสรุ่นพี่คนนั้นไป เราไม่กล้า จนผ่านไป 3 เดือน เราเลยตัดสินใจ @ เฟสเขาไป เเต่เพื่อนเขาน้อยมาก (คิดในใจเขาคงเลือกรับคนที่รู้จักเท่านั้น เขาอาจไม่รับเรา เอาวะลองดู) (บังเอิญ )พี่เขารับ@เราผ่านไป 5นาที เราตกใจมาก เเต่เเอบเก็บทรงแปปนึง เรื่องก็ผ่านไปจนเราขึ้นปี 3 เราเจอเขาตอนหลังเลิกเรียน เรากำลังขึ้นลิฟต์ (บังเอิญ) พี่คนั้นเดินมารอลิฟต์พร้อมกัน(แอบเขิน) เรลาอยู่ในลิฟต์กับเขาเเค่2คน เลยถามเขาอยู่ชั้นไหนคะ  เขาบอกอยู่ชั้น3 (บังเอิญ) ชั้นเดียวกับที่เราอยู่ เราตกใจเเบบว่าหามาตั้งนาน สุดท้ายอยู่ชั้นเดียวกัน พอลิฟต์ถึงเราแกล้งทำหาคีย์การ์ดช้าๆเพื่ออยากรู้อยู่ห้องไหน เขาอยู่ถัดไปจากห้องเรา4ห้อง (เราคิดเเค่ในใจ ทำไมบังเอิญจัง หากันเเทบตายอยู่ใกล้เเค่ปลายจมูก )(เราคิดว่ามันบังเอิญ) เราก็เจอเขาบ่อยขึ้น เเค่เดินผ่านกัาไปผ่านมาเฉยๆ อยากจะบอกว่าหอนี้คนอยู่เยอะมากไป (ซึ่งเราก็คิดว่าบังเอิญไปไหม)ที่เราได้เจอกันบ่อยๆ ช่วงเวลาก็ต่างกันไป จนมาเมื่อปลายปีที่เเล้ว เราไปร้านนั่งชิลล์ร้านหนึ่ง(บังเอิญ)วันนั้นครที่เราเเอบชอบก็มาร้านเดียวกัน โต๊ะห่างกันเเค่2โต๊ะ ไปกับรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนกับคนที่เราเเอชอบ รุ่นพีเลยเฉียมว่า ให้ไปบอกเลยไหมว่าเราชอบ นี้ด้วยความกึมๆเลยแกล้งพูดไป เอาสิอยากรู้เหมือนกันชอบมาตั้งนานเขาจะว่ายังไง รุ่งพี่เลยเดินไปบอกคนที่เราชอบเปิดเฟสเราให้เขาดู เขาก็พูดมาว่า อ้อจำได้น้องคนนี้ ให้ทักพี่มาสิ พี่ก็เหงามากเหมือนกัน (บังเอิญ)ทำไมเขาถึงจำเราได้ เเค่คนเดินผ่านกันไปมา เราคิดในใจมาตลอดพี่เขาคงเมา เราเลยไม่ได้ทักไป เรื่องผ่านไปจนมีโควิดรอบสอง มหาลัยเราปิด เราก็กลับบ้านเขาก็กลับบ้าน จนเราต้องมาทำภาระกิจที่มหาลัย เราเลยกลับมาอยู่หอ (บังเอิญ) เขากลับมาอยู่หอเหมือนกัน วันเดียวกันเดือนเดียวกัน เราคิดว่าบังเอิญ(ที่เรารู้เพราะเขาลงสตอรี่) เราก็พยายามตัดใจจากเขา เพราะเรารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เราไม่เหมาะสมกับเขา จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปร้านนั่งชิลล์กับเพื่อน เเต่คนละร้านกับรอบที่เเล้ว เราลงจากหอกำลังเดินผ่านประตูหนีไฟ ช่วงจังหวะกำลังเดิน (บังเอิญ)เขาเปิดประตูหนีไฟมาพอดี เรากำลังเดินผ่านพอดี เราคุยโทรศัพท์กับเพื่อน เขาก็กำลังคุยโทรศัพท์  เรามองเขา เขาสบตาเรา เสี้ยววินาทีก่อนเราจะเดินจากไป เราคิดในใจ เราเจอเขาอีกเเล้ว
จนเรามาถึงร้าน (บังเอิญ) เขามาร้านนั่งชิลล์ร้านเดียวกับเรา โต๊ะติดกับเรา เขานั่งหันหลังใส่กำเเพง เรานั่งหันหน้าใส่กำเเพง เราคิดในใจเหยไรวะ เจอเขาอีกเเล้ว มันจะบังเอิญไปไหม ใกล้กันขนาดนี้ จังหวะ เราหันไปมองเขาสบตาพอดี เเถมยิ้ม(คิดในใจยิ้มไรวะ) เราพยายามหันหน้าหนีเขาเราเลยนั่งเบี่ยง หันไปหน้าเวที เขาพยายามเดินผ่านโต๊ะเรา ความรู้สึกคือเดินทำไมวะ เเต่ในใจก็คิดหรืออยากให้เราเห็น พอกำลังกึมได้ที เพื่อนสกิด ถามเราว่า พี่โต๊ะนู้นเขามองอ่ะ ในใจเราคิดว่าเขาคงมองโต๊ะอื่นเลยบอกเพื่อนไป พอเราหันไปมองเขาก็มองหนีหน้าเราไป จนรุ่งเช้า เราแฮงค์มาก เลยเดินลงไปหาข้าวกินหน้าหอ เจอเขากำลังนั่งกินข้าวอยู่ เราเลยเดินเลี่ยง ไปนั่งอีกฝั่ง คนละโต๊ะกับเขา นั่งรอข้าว จนรู้สึกว่า เหมือนมีคนมองเรารู้สึกอึดอัด เเต่เราไม่คิดว่าเขาเป็นคนมอง เราเลยยกข้าวไปกินในร้านน้ำ เพราะสนิทกับพี่เขา จนเรากินหมด เขาก็กำลังจะขึ้นมอไซต์ (บังเอิญ) จัหวะเราเงยหน้าไปมองเขา เเละเขามองมาที่เราพอดี (เราคิดในใจบังเอิญเเละ) จนไปนั่งคุยกับพี่ร้านน้ำ พี่เขาก็ถาม เขามองเองทำไมวะ จนเรามาฉุกคิดได้หรือว่าเรื่องเมื่อคืนที่เพื่อนพูด คือเรื่องจริงเราก็เก็บมาคิดว่าความบังเอิญ หรือใครตั้งใจกันเเน่ จนผ่านไป2วันไม่เจอเขา เเละวันนี้ตั้งใจลงไปกินข้าว ปกติรู้จากร้านพี่ที่ขายข้าวมา จะรู้ว่าพี่ที่เราเองชอบชอบลงมากินข้าวตอนบ่าย เราเลยเลี่ยงเขาลงไปกินตอนสาย นึกในใจ ถ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ขอให้วันนี้กินข้าวเจอเขาอีก ใช่เเล้วจ้า เรานั่งกินข้าวอยู่ที่เดิม เขาเดินลงมากินข้าว คนละโต๊ะกัน เราเเบบเฮ้ย บังเอิญอีกเเล้วกับสิ่งที่เราคิด  เราเลยอยากถามทุกคนว่า เรื่องบังเอิญ ใช่ไหม? หรือเพราะอะไรกันเเน่