ถ้าพูดถึงคนที่เราชอบ เราก็คงจะไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้เขามากใช่มั้ยหละ เเต่เรื่องนี้เกิดจากเรื่องจริงที่เราเก็บมาตลอด

 คนที่เราชอบ เป็นนักศึกษาฝึกสอน ตอนนี้เขาก็มีเเฟนเเล้วเเหละเเต่เราก็ชอบอยู่ในกรอบของเราไม่ล้ำเส้นเข้าไป เเต่เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันมักจะมีเพื่อนเราตลอดที่ครูเข้าหา ทั้งที่เราได้เเต่ยืนมอง เเละทุกๆครั้งมันมักจะเป็นเเบบนี้ตลอด ซึ่งเราพยายามเก็บมันไว้ในใจมาตลอดจนวันหนึ่ง คนที่เราชอบคนนั้นอาสาพาเพื่อนคนนั้นที่พูดดังกล่าวไป เเละตั้งเเต่วันนั้นมาก็มีปากเสยงกับเพื่อนคนนั้นตลอด คิดว่าเราควรพอรึยัง