มีใครไม่สนิทกับพ่อเหมือนผมมั้ยครับ?
คือผมรู้สึกอยากสนิทกับพ่อนะแต่ผมก็กลัวพ่อตลอดเลยเวลาอยู่ด้วยจะรู้สึกเกร็งๆแล้วประหม่าทุกครั้งที่เจอหรือไปไหนมาไหนด้วยกันอาจจะเพราะตอนเด็กๆพ่อเลี้ยงผมด้วยความเข้มงวดไปหน่อยผมเลยกลัวเค้าจะดุปกติคือผมอยู่กับแม่ครับจนป.2พ่อมารับผมไปอยู่ด้วยเลี้ยงผมดีนะครับซื้อของติดตู้เย็นให้ผมมีของกินตลอดผมต้องการอะไรพ่อเค้าก็ซื้อมาให้แต่ผมก็เป็นคนขี้เกรงใจตั้งแต่เด็กจะไม่ค่อยกล้าคิดกล้าขออะไรเท่าไหร่และถึงพ่อจะเลี้ยงดูผมดีแค่ไหนการอยู่กับพ่อก็เหมือนไม่ได้อยู่ด้วยเลยเพราะพ่อต้องไปทำงานตลอดบางครั้งผมก็ต้องนอนเฝ้าบ้านคนเดียวผมอยู่แบบนี้มาร่วมปีเลยจนป.4ผมก็ได้มาอยู่กับย่าส่วนพ่อก็ยังเป็นคนส่งเงินอะไรให้ผมทุกอย่างนะครับแต่ถึงโตขึ้นเท่าไหร่ความสนิทของผมกับพ่อก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยสักนิดจนผมรู้สึกว่าเราห่างเหินจากความเป็นครอบครัวไปมากจนตอนนี้ผมขึ้นมหาลัยแล้วแต่ผมก็ยังสลัดความกลัวของผมที่มีต่อพ่อไม่ได้เลยครับผมยังรู้สึกประหม่าทุกครั้งเวลาที่มีเรื่องต้องโทรไปคุยกับพ่อผมก็ต้องชั่งใจนั่งคิดเป็นชั่วโมงๆและสุดท้ายก็ไม่กล้าโทรอยู่ดีผมจะเอาความประหม่าความกลัวนี้ออกไปยังไงดีครับผมไม่ชอบเลยที่ผมไม่เคยรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวของผมกับพ่อผมรู้นะครับว่าการที่พ่อทำงานหาเงินมาให้ผมใช้มันก็จำเป็นจริงๆแต่บางทีผมก็รู้สึกอยากได้ความอบอุ่นจากพ่อบ้างผมเป็นเด็กที่ถือว่าร่าเริงคนนึงเลยเติบโตมาอย่างดีแต่ในตัวผมเองก็ยังรู้สึกขาดความรักความอบอุ่นของพ่อไปอยู่ดีครับผมควรทำไงกับความรู้สึกน้อยใจเล็กๆของผมดีแล้วผมจะสลัดความกลัวความประหม่าของผมที่มีต่อพ่อออกไปยังไงดีครับ