ลืม

 #  มักชั่ว  มั่วชาย  หมายชังมัก
พล่านนัก  พักหน่าย  ไพล่หนีพล่าน   
นานแม้  แน่มา  น่าไม่นาน
เธอหวาน  ท่านว่า   ถ้าวอนเธอ

 

#  อ่านเกม  เอมเกื้อ  เอื้อกลอ่าน
เผลอปัด   ผลัดปาน  พลันปากเผลอ
เธอซ้ำ  ทำเศร้า  เท่าซบเธอ
เมาใกล้  ไหมเกลอ  เหม่อแกล้งเมา  

 

#  ชั่วดี  ชี้ใด้ ใช่ดึงชั่ว
เขลากลัว  ขั้วกรรม  ขำแกมเขลา
เมาเหล้า  เมารัก  มักลืมเมา
คนเรา  เขารอ  ขอร้อยคน

 

#  หนึ่งหญิง  นิ่งอยู่  หนูยืนหนึ่ง
ผลเจอ  เพ้อจึง  พึงแจ้งผล
ยลสอง   ย่องซ้ำ   ย้ำส่องยล
ลาฟ้า   ลาฝน  หล่นฝากลา

 

#  พบจึง  พึงจาก  พรากจวบพบ
คว้าแล้ว  แคล้วหลบ  ครบลืมคว้า
ลาอร  หล่อนเอ๋ย  เลยอำลา
ใครช้ำ  ครำชา   คร่าเฉือนใคร

 

#  คิดลบ  คบแล้ว  แคล้วเลิกคิด

ไหวจิต  หวิดจร  วอนจัดไหว
ใจเข็ด  เจ็ดครั้ง  จังขอบใจ
ลืมด่วน  ล้วนได้  ไล่ดักลืม

 

#"Kamol Pholpasee"
4  กันยายน  2564

 

"กลบท ฟักพันร้าน"

ข้อบัญญัติ : ให้วางเขียนเป็น "กลอนเจ็ด" โดยแบ่งช่วงจังหวะ (๒-๒-๓)

   ๑.) ให้ซ้ำคำ "คำแรกต้นวรรค" กับ "คำท้ายปลายวรรค" (คำที่ ๑ กับ๗)
เ   ๒.) สัมผัสอักษรสลับกันไปตลอดสามช่วงของวรรคกลอน (กข-กข-กขก) ของทุกวรรค
   ๓.) ภายในวรรคให้มีสัมผัสสระชิดระหว่าง "ช่วงแรก กับ ช่วงกลาง" (คำที่ ๒-๓) และ "ช่วงกลาง กับ ช่วงท้าย" (๔-๕)

* อ้างอิง : กลบทนี้มีปรากฏที่มาเฉพาะตำรากลบท"จารึกวัดพระเชตุพนฯ"