ตามหัวข้อนะคะ
คือเรากำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 7 เดือน ตอนนี้ก็ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวคะ เพราะความจำเป็นในสิ่งที่เราทำผิดพลาด เราไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่เราแอบชอบมานาน แต่ไม่คิดจะครอบครองเขานะคะ ทั้งที่เรารู้ว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้วคะ ภรรยาเขาเป็นคนดีคะ ในใจลึก ๆ เราไม่อยากทำครอบครัวเขาพังลง เราจึงตัดสินใจขอยุติความสัมพันธ์ลับ ๆ กับสามี
ฝ่ายชายไม่ยอมที่เราทำแบบนี้ เขาจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทำคะ แต่เราก็เรียกสติเขากลับมานะคะ อธิบาย แล้วบอกเขาว่าเราควรอยู่ในจุดที่ควรจะอยู่ คนแค่มีความรู้สึกชอบกันในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่มีทางจะมาอยู่ด้วยกันเพราะความรักได้ ถึงแม้ว่าเราจะรู้สึกดีคิด ชอบ ทำอะไรเหมือนกันก็ตาม แต่ สถานะเราอยู่ในจุดที่ผิดด้วยกันทั้งคู่ เราจึงคิดว่าสิ่งที่เราเลือกคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วคะ
และขอเก็บความรู้สึกดี ๆ ที่ผ่าน ๆ มา และเก็บเรื่องท้องแบกร้บมันไว้คนเดียวจะดีกว่า เพราะไม่อยากให้มีผลกระทบมากไปกว่านี้ สภาวะจิตใจตอนนี้ คือแย่คะ ก็รู้สึกโดดเดียว คิดมาก น้อยใจ เสียใจ เหนื่อยท้อบ้างคะ แต่ก็สู้เพื่อลูกในท้อง เขาคือสิ่งเดียวทำให้เรามีกำลังใจอยู่ได้อยู่ทุก ๆ วันนี้ แม้จะไม่มีสามีคอยดูแลเหมือนคนอื่นก็ตามคะ
อุ้มท้องตัวคนเดียว ในแต่ละวัน เดินขึ้นลงบันได้อาคารเช่าคนเดียว ไปทำงานคนเดียว นั่งรถโดยสารคนเดียว ไปหาหมอคนเดียว ไปคลอดลูกคนเดียว และต่อไปเราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว มันไม่ยากมากไปใช่ไหมคะ พี่ ๆ หนูแค่อยากขอถามความคิดเห็นของพี่ ๆ นะคะ แต่ พวกพี่ ๆ อย่าซ้ำเติมหนูเพิ่มเลยนะคะ ตอนนี้ หนูก็ยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำแล้วนะคะ ???
เป็นคุณแม่เลี้ยงเดียว เมื่อคลอด ไม่ลำบากมากไปใช่ไหมคะ
ตามหัวข้อนะคะ
คือเรากำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 7 เดือน ตอนนี้ก็ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวคะ เพราะความจำเป็นในสิ่งที่เราทำผิดพลาด เราไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่เราแอบชอบมานาน แต่ไม่คิดจะครอบครองเขานะคะ ทั้งที่เรารู้ว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้วคะ ภรรยาเขาเป็นคนดีคะ ในใจลึก ๆ เราไม่อยากทำครอบครัวเขาพังลง เราจึงตัดสินใจขอยุติความสัมพันธ์ลับ ๆ กับสามี
ฝ่ายชายไม่ยอมที่เราทำแบบนี้ เขาจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทำคะ แต่เราก็เรียกสติเขากลับมานะคะ อธิบาย แล้วบอกเขาว่าเราควรอยู่ในจุดที่ควรจะอยู่ คนแค่มีความรู้สึกชอบกันในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่มีทางจะมาอยู่ด้วยกันเพราะความรักได้ ถึงแม้ว่าเราจะรู้สึกดีคิด ชอบ ทำอะไรเหมือนกันก็ตาม แต่ สถานะเราอยู่ในจุดที่ผิดด้วยกันทั้งคู่ เราจึงคิดว่าสิ่งที่เราเลือกคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วคะ
และขอเก็บความรู้สึกดี ๆ ที่ผ่าน ๆ มา และเก็บเรื่องท้องแบกร้บมันไว้คนเดียวจะดีกว่า เพราะไม่อยากให้มีผลกระทบมากไปกว่านี้ สภาวะจิตใจตอนนี้ คือแย่คะ ก็รู้สึกโดดเดียว คิดมาก น้อยใจ เสียใจ เหนื่อยท้อบ้างคะ แต่ก็สู้เพื่อลูกในท้อง เขาคือสิ่งเดียวทำให้เรามีกำลังใจอยู่ได้อยู่ทุก ๆ วันนี้ แม้จะไม่มีสามีคอยดูแลเหมือนคนอื่นก็ตามคะ
อุ้มท้องตัวคนเดียว ในแต่ละวัน เดินขึ้นลงบันได้อาคารเช่าคนเดียว ไปทำงานคนเดียว นั่งรถโดยสารคนเดียว ไปหาหมอคนเดียว ไปคลอดลูกคนเดียว และต่อไปเราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว มันไม่ยากมากไปใช่ไหมคะ พี่ ๆ หนูแค่อยากขอถามความคิดเห็นของพี่ ๆ นะคะ แต่ พวกพี่ ๆ อย่าซ้ำเติมหนูเพิ่มเลยนะคะ ตอนนี้ หนูก็ยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำแล้วนะคะ ???