คือเรื่องมีอยู่ว่าพ่อกับเเม่เรานอนกันคนละบ้านเพราะเนื่องจากโควิด เเล้วตอนนี้เรากำลังฝึกงานอยู่ที่ทำงานเดียวกับเเม่ค่ะ  เราเลยรู้จักเพื่อนที่ทำงานเเม่หลายคน ตอนนี้แม่เรากำลังคุยอยู่กับเพื่อนที่ทำงานคนนึงที่เราก็รู้จักเเละทำงานร่วมกับเขา ทั้งๆที่พ่อเเละแม่เรายังไม่ได้เลิกกัน แม่ชอบบอกว่าเพื่อนคนนี้ดีนะ เป็นคนจริงใจ เเต่ติดนิสัยชอบดื่ม โทรหากันทุกวันตั้งที่เพื่อนเเม่เราคนนี้เลิกกับเเฟนเก่าไปได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าๆ ตอนกลางคืนช่วงประมาณ 5 ทุ่ม แม่เราบอกจะนอนเเล้วเเละก็ปิดไฟไป พอเราลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำเราเห็นเเสง ทส.มือถือเเม่เรากำลังเเชทอยู่เลย พอเราเเกล้งๆ เดินผ่าน แม่เราเเกล้งว่าหลับ พอเรียกก็ไม่ตอบ เราเลยเข้าห้องเเละรอจังหวะเเกล้งเดินออกมาอีกที เเม่เราก็ทำเหมือนเดิมเเอบคุยกับเพื่อนคนนั้น เเละไม่ให้เรารู้ พก ทส.ไปไหนมาไหนตลอด ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยทำแบบนี้ เพื่อนคนนั้นก็รู้ว่าพ่อเเละแม่เรายังไม่เลิกกัน เเต่ก็คุยกับแม่เราตลอด เราแอบเห็นข้อความนึงว่า โทรมาได้มั้ย? ประโยคนี้เพื่อนเเม่เราพิมพ์มา เราบอกแม่เราว่าเป็นเเค่เพื่อนพอ เราไม่อยากให้ความสัมพันธ์ เป็นมากกว่านั่น แม่เราก็บอกเเค่เพื่อนเเหละ เเต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันมากกว่าเพื่อน เเละทำไมต้องแอบคุยกันด้วย หลบเราทำไม ทำยังไงดีคะ ไม่ชอบเลย อึดอัดมากเลยด้วย ตั้งเเต่ที่เเม่เราคุยกับเพื่อนคนนั้นแม่เราแปลกไป ทำดีกับเรามากกว่าปกติ จนมันไม่เหมือนเดิม เราคิดในใจว่าแม่หวังอะไรจากเราหรือป่าว  ทำยังไงดีคะ