ฉันก็ไม่รู้ ว่า ทำไม ต้องเป็นคนคิดมาก มักเอาคำพูดของคนอื่นที่ทำให้ตัวเองทุกข์ใจ เก็บไปคิดมากคนเดียวอยู่เสมอ พอมีโอกาสได้รับความสุขมากๆ กลับรู้สึกหน่วง ต้องมานอนน้ำตาไหล ในความมืดทุกคืน วันดีคืนดีนอนไม่ค่อยจะหลับ ต้องฟังเพลง พอได้ผ่อนคลาย เวลาดิ่ง บางครั้ง โดนด่า โดนว่า เปรียบเทียบ เป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ ทำไม่ได้อย่างเขาบ้างแหละ คนอื่นไปได้ไกลแล้ว ตัวเองยังไปไม่ถึงไหนเลย คุณเก่ง คุณมีความรู้ คุณมีความสามารถ แต่เราต้องพยายามเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยเจอ เหนื่อยเด้ ทำอะไรไม่เคยถูกใจสักอย่าง ผิดพลาดควรแนะนำไม่ใช่รึไง กลับโดนคำพูดซ้ำเติมอยู่บ่อยครั้ง ในเมื่อเราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่กล้าแสดงออก ไม่ค่อยทันคน เขาก็หาว่าเราเข้าใจอะไรยาก เวลาถาม กลับโดนตะคอก พูดดีด้วย ก็ขึ้นเสียงใส่อีก สู้ไม่ไหว จึงถอยออกมาที่ละก้าว