-เรากับเเฟนคบกันมา9เดือนค่ะ
-เราเรียนคณะเเละมหาลัยเดียวกัน เเต่ไม่เคยเห็นกันมาก่อน มารู้จักเเละคุยกันหลังเรียนจบค่ะ
-คู่เราเป็นรักทางไกลค่ะ ทำงานกันคนละจังหวัด
-เขาไม่ใช่คนในอุดมคติของเราเลย ในความคิดเเบบเด็กๆของเรา เราอยากมีเเฟนหุ่นดีผิวขาว การศึกษาดี หน้าที่การงานมั่งคง เเต่เขาตรงข้ามกันหมด เขาโดนรีไทร์ตอนปี3 เขาเรียนไม่จบค่ะ เเต่สำหรับเรา เรามองว่าเขาเก่งมาก วุฒิการศึกษาเราสูงกว่า เเต่เขามีความเป็นผู้นำมากกว่า เขาทำงานเก่ง ทัศนคติ ความชอบคล้ายๆกัน เรามองว่าถึงตอนนี้เขาจะยังไม่มี เราจะทำให้มันมีไปด้วยกัน
-เดือนนึงเราจะมาเจอกัน2ครั้ง สลับกันไปหา เคยคุยกันว่า เราจะไปหางานทำใกล้ๆกัน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินทาง
-เรามีอะไรที่คล้ายกัน ทุกอย่างมันดีมากใน5เดือนเเรก ในเเต่ละวันเราจะเเยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ตอนเย็นเลิกงานเราจะมาเเชร์เรื่องราวในเเต่ละวัน วันนี้เจออะไรบ้าง เป็นยังไง เหนื่อยไหม เเค่5-10นาทีค่ะเเล้วเเยกย้ายกันไปทำเรื่องที่อยากทำ ดูซีรี่ย์ เล่นเกม เราเข้าใจเขาค่ะ วันไหนถ้าเวลาไม่ตรงกัน เช่นเราต้องเข้าเวรดึก เราจะพยายามหาเวลาคุยตอนกินข้าว ตอนเข้าห้องน้ำ เพื่อชดเชยเวลาที่ไม่ตรงกัน
-เเต่ในความเป็นเรา บางครั้งไปเที่ยวกัน เราอยากถ่ายรูปเป็นที่ระลึก อยากลงสตอรี่เเฟนตัวเองบ้าง เเต่เขาไม่ยอมถ่ายค่ะ บอกว่าไม่ชอบ เรามีสิทธิ์ถ่ายเเค่มือกับข้างหลัง
-เราน้อยใจค่ะ เรารู้สึกว่า เราเป็นคนในความลับ เเฟนเก่าเขาทั้งสามคนที่เราเห็น เขาขึ้นสถานะ พาไปรู้จักเพื่อน ไปไหนเช็คอินเเท็กกัน โพสเเละเเท๊กหากัน 
เเต่กับเราเราไม่เคยได้รับตรงนั้นเลยค่ะ อยากให้ดูอะไรก็เเชร์เข้ามาในเเชท เรารู้สึกว่าเราที่พื้นเเค่ในเเชทกับบนเตียง
-เพื่อนเราบอกว่า มีอะไรก็บอกก็ถามเขา พูดไปตรงๆอย่าคิดไปเอง 
-พอเราตัดสินใจถามเขา เขาตอบเราว่าก็เเฟนเก่าเขามาก่อน เธองี่เง่าไปป่าว เธอจะคิดยังไงก็เเล้วเเต่เธอเลย
-หลังจากวันนั้นเขานิ่งใส่เรา ไม่ว่างตลอดทั้งวัน ถ้าเราไม่ทักก็หายไปเลย โทรหาก็ไม่รับ ไม่ว่างทุกวันทุกเวลา ทุกอย่างมันเเย่ยิ่งกว่าเดิม เขาบอกเราว่าไม่อยากคุย อยากเอาเวลาไปดูอะไรที่ผ่อนคลาย เขาบอกว่าที่เป็นเเบบนี้เพราะเรางี่เง่าเอง เพราะเราคาดหวังไง ทุกอย่างมันเป็นเพราะเรา เราทำตัวเอง เราทำพังเอง พอเราได้ยินเขาพูดเเบบนั้น เราถามเขาว่า อยากเลิกกันหรอ ทำไมมันถึงไม่เหมือนเดิม เขาตอบเราว่า อยากเลิกก็เลิก อยากทำอะไรก็เเล้วเเต่เราเลย อยากคิดอะไรก็คิด เเล้วเขาก็หายไปเลยค่ะ 2เดือนที่เราง้อเขา คุยคนเดียว อ้อนวอนขอให้เขากลับมา ขอโทษทั้งที่เรารู้สึกว่าเราไม่ผิด 
-เเล้วเขาก็กลับมาค่ะ กลับมาดีได้1เดือน อยู่ๆเขาก็ทักมา เราดีใจมากเลยค่ะ เเล้วเขาก็นิ่งใส่เราเหมือนเดิม
-เขาตกงานค่ะ เขาว่าง เเต่เขาไม่หางาน เขาเล่นเกมไปวันๆ อยู่บ้านไปวันๆ เเต่ไม่มีเวลาให้เราเลย
-เเล้ววันนี้เขาก็บอกเราว่า ไม่ต้องรอเขาเเล้วนะ เขาบอกว่า อยากไปทำอะไรใหม่ๆ อีกหน่อยก็ต้องเจอคนใหม่ๆ เขาก็ต้องมีใครใหม่ เราไม่ต้องรอเขาเเล้วนะ อีกหน่อยเราก็จะไปเจอคนอีกมากมายที่ดีกว่าเขา เราถามว่าเขารักเราไหมกี่ครั้ง เขาก็ตอบเเค่ว่า ไม่รู้ 

-เวลาเจอกัน กินข้าว ไปเที่ยว ค่าที่พัก เราเป็นคนออกเองเเทบทั้งหมด เพราะเราเห็นว่าตอนนี้เขาเงินเดือนน้อยกว่าเรา เราอยากซัพพอตเขาก่อน
-เราเเทบจะเป็นคนไปกาเขาเองทุกครั้ง เพราะรู้ว่านั่งรถนานๆมันเพลีย ไม่อยากให้เขาเหนื่อย
-เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข เขาอยากทำอะไร เเค่รู้ว่าเขาชอบเราก็พร้อมเป็นกำลังใจเเล้ว

เรารักเขามากเลยค่ะ 
เราเป็นคนทำตัวของเราเองเเบบที่เขาว่าไหมคะ
ความดีของเราไม่มีเลยหรอ
เขาทิ้งมห้เราอยู่กับคำถาม คำว่าเราจะคิดยังไงก็เเล้วเเต่เเกเลย
เขาทำให้เรารู้สึกว่าไม่มีค่า
เรามันเป็นผู้หญิงที่ทิ้งไปก็ไม่น่าเสียดายหรอคะ