สวัสดีครับผมขอใช้เป็นที่ระบายหน่อยนะครับคือผมกำลังเรียนมหาลัยชั้นปีที่1ซึ่งเรียนในยุคที่โลกเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่าง ผมเหนื่อยและท้อกับการเรียนอย่างมากเรียนออนไลน์ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยไม่มีอะไรที่เรียนในแต่ละวันหลงเหลือในสมอง ท้อมากๆเรียนมาพักใหญ่แล้วเพื่อนยังไม่มีเลยนอกจากเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกัน รู้สึกเหนื่อยไม่มีความสุขมากๆท้อจนอยากจะลาออก สอบแต่ละครั้งก็ทำไม่ได้ คะแนนสอบออกมาก็ไม่ดีเลย ผมเครียดจนอยากลาออกมากๆแต่ผมสงสารครอบครัวผมที่หาเงินมาจ่ายค่าเทอมซื้อคอมให้ผมเพื่อเรียนผมรู้สึกกดดันกับความคาดหวังจากครอบครัวมากๆเพราะผมกลัวว่าเรียนมาแล้วก็เปล่าประโยชน์ไม่อยากทำให้เค้าผิดหวังแต่ผมพยามมากๆแล้วมันทำได้เท่านี้จริงๆ มันเครียดและกดดันไปหมดผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยจริงๆ มันกดดันทั้งเรื่องเรียนและครอบครัว อยากจะหาทางที่มันดีกับเราแต่ก็มองไม่เห็นเลย ไม่อยากเรียนต่อก็กลัวว่าแล้วจะทำอะไรต่อไป เครียดก็ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง พยามฮีลใจตัวเองตลอดมันก็ทำใจได้ช่วงนึงก็เครียดอีก กอดตัวเองและร้องไห้กับตัวเองแต่ก็ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นเลยมันกลับมาเครียดตลอด ทำไมผมถึงไม่เกิดมาเป็นคนที่เพอร์เฟคกว่านี้กัน