ไม่ได้ใช้เงินไปกับสิ่งของแพงอะไรนะคะ
คือเป็นคนไม่ค่อยรักษาของค่ะ ที่ชาร์จซื้อบ่อยมากทิ้งไปทั่ว สามีจะมีที่ชาร์จที่ทำงาน,ในรถและในบ้านแต่หลายๆครั้งเผลอเอาที่ชาร์จที่ทำงานกลับบ้านพอวันถัดไป ก็ลืมเอาไปที่ทำงาน แบตใกล้จะหมดพอพักเที่ยงก็ไปซื้อมาใหม่ ในรถก็เหมือนกันบางครั้งเอาลงจากรถแล้วพอครั้งต่อไปใช้รถขับไปที่ไกลๆลืมเอาที่ชาร์จไปด้วยก็ไปซื้อใหม่ และปากกาก็ซื้อบ่อยมาก ซื้อครั้ง3-4แท่ง ชอบซื้อแบบดีๆสักหน่อย 5บาท10บาทไม่ใช้ ซื้อราคา30-100+ ถึงมันจะไม่ได้แพงมากอะไรแต่บ่อยรวมๆก็เยอะ
     ของกินด้วย ซื้อมากินไม่หมดทิ้ง หลายครั้งเราต้องมาตามกินของที่เขากินเหลือเราเสียดายเงิน เวลาสามีกินข้าวบางครั้งจะเหลือข้าวเป็นก้อนเล็กๆ แล้วก็เม็ดข้าวกระจายติดทั่วจานทุกครั้ง แต่เรากินพยายามกวาดกินให้หมดทุกเม็ด
    สามีนอกจากทำงานประจำแล้ว รับจ๊อบงานนอกด้วยพวกอุปกรณ์ช่างเล็กๆน้อยๆพวกไขควงตลับเมตรค้อนแว่นตา,หมวก,รองเท้าเซฟตี้ซื้อใหม่เกือบทุกครั้งที่มีงานตัวใหม่เข้ามา ของเดิมที่ซื้อไว้ก็ไม่รู้เอาไปไว้ไหนอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ น่าจะทิ้งไว้ที่ไซต์งาน มีงานใหม่ก็ซื้อใหม่ แต่ถ้างานไหนเราไปด้วยเราจะเป็นคนเก็บอุปกรณ์ให้เอามาเก็บไว้ในห้องเก็บของเวลาที่ใช้ก็จะได้หาง่ายๆ  
   บ่นมากก็ทะเลาะกันนะคะ เราเข้าใจนะว่าเขาเป็นคนหาเงินมันเป็นเงินของเขา แต่เขาแทบไม่มีเก็บเลย ที่มีเก็บทุกวันนี้คือเราให้สามีเอาเงินงานนอกให้เราถ้ามีรับจ๊อบงานนอกส่วนนี้สามีจะต้องให้เราหมด ส่วนเงินเดือนที่เป็นงานประจำสามีเองก็มีค่าใช้จ่าย จ่ายค่าบ้านแล้วก็ให้พ่อแม่เขาอื่นๆฯ เราไม่ยุ่งส่วนนี้ แต่ข้อดีสามีก็เยอะค่ะ เพราะเขานิสัยเป็นแบบนี้มั่งก็เลยเป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อยไม่ขี้ตระหนี่ กับญาติพี่น้องไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องฝั่งเราหรือว่าฝั่งเขา ญาติพี่น้องมาหาหรือเราไปหาญาติพี่น้องสามีเต็มที่กับญาติมากๆแทคแคร์บริการอยากกินอะไรสั่งเลยกับเราเองก็เหมือนกันไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนเมียหิวหรืออยากไปที่ไหนสามีไม่เคยทำท่าอิดออดพาไปตลอด
เสียอย่างเดียวใช้เงินไม่ค่อยคิดไม่รู้คุณค่าของเงิน พูดไปก็ทะเลาะกัน สามีมองว่าเป็นเรื่องเล็ก บอกว่าทำไมเรื่องแค่นี้ต้องเอามาเป็นประเด็นทะเลาะกันด้วย เงินแค่นี้ต้องทำให้เราทะเลาะกันเลยหรอ เอิ่มมม..... ต้องเป็นเราใช่มั้ยคะที่ต้องปรับเปลี่ยนความคิดเนี่ย