ต้องบอกก่อนนะคะว่าครอบครัวเราค่อนข้างหัวโบราณ  ที่บ้านมีพ่อแม่ย่าและพี่ชายค่ะ  คือตอนเราอยู่มอต้นแม่ห้ามให้มีแฟน  เรียนจบมีงานทำค่อยมี  ตั้งแต่โตมาไม่เคยพาแฟนมาบ้านเลยค่ะ  เพราะไม่กล้าพามา ไม่กล้าคุยกับแม่ว่ามีแฟน เวลาแม่ถามก็บอกไม่มี เพราะเรากลัวแม่เราคิดเยอะ เพราะเราอยู่หอด้วยค่ะ  แม่เราจะชอบถามว่าอยู่หอพาแฟนมาห้องบ้างไหม  อย่าพาไปนะ! แล้วแม่ชอบสอนว่าอย่าไปเสียตัวให้ ผู้ชายก่อน กลัวเราเสียเปรียบ ตอนอยู่มอปลายเวลาเราไปไหนแม่ก็จะพูดดักเราว่าไปไหนมา...ไม่ใช่ไปหาแฟนหรอ  พูดเล่นเชิงหลอกถาม  เราไม่อยากให้แม่ระเเวงว่าเราจะไปทำอะไรกับแฟนมา ขนาดตอนเรียนปี1 เราได้เล่าเรื่อง ผู้ชาย คนนึงให้แม่ฟัง แค่จะบอกว่าแค่ไปกินข้าวด้วยกันเรายังต้องจ่ายให้ทั้งหมดเลย    แล้วแม่ก็พูดขึ้นมาโดยไม่สนใจประเด็นที่เราต้องการสื่อเลย   แม่ถามว่า "ทำไมไปกินข้าวกับ ผู้ชายล่ะ คนเยอะแยะไม่อายเขาหรอ?!"  เราก็งง  แค่ไปกินข้าวเองนะ  แล้วตอนมอปลายเคยให้เพื่อนกระเทยมาส่ง เราต้องทะเลาะกับพี่  เพราะพี่ไม่เขื่อว่าเป็นกระเทย  ยังไงก็ยืนยันว่าเราให้ ผู้ชาย มาส่งที่บ้าน    แล้วส่วนพ่อเราเคยบอกพ่อว่าเราไปเรียนพิเศษกับเพื่อนกระเทย1คน  ผู้หญิง 1 คน  แล้วเรากลับบ้านค่ำๆ  พ่อยังไม่เชื่อใจกระเทยคนนั้นเลย  พ่อบอกกระเทยที่ไหนไว้หนวดขนาดนั้น (ตอนนี้นางแต่งหญิงแล้ว)  แล้วพี่เราตั้งแต่เกิดมาเราเคยเห็นพี่พาแฟนมาบ้าน1คน   จนตอนนี้พี่อายุ32 ยังไม่เคยเห็นพามาอีกเลย  ตอนนี้เรียนจบแล้ว  แต่ก็ไม่มีแฟนหรอกค่ะ  แต่เคยมี  แต่เราก็ไม่กล้าเอามาบ้านหรอกค่ะ  เราก็อยากให้มันมั่นใจจริงๆ  คงคบกันไปอีกหลายๆปีเลยค่ะ ถ้าไม่มั่นใจเผื่อเลิกกันไป  ไม่อยากให้ที่บ้านหรือคนแถวบ้านว่าเปลี่ยนแฟนมาบ้านอีก  แต่พ่อกับแม่ไม่เคยพูดว่าห้ามมีแฟนหรือไม่เคยพูดว่าห้ามพามาบ้านนะคะ   แต่ก็ดูยังไม่เปิดใจ เดาไม่ถูกค่ะ55555   แต่ก็ยังนึกภาพไม่ออกว่าถ้ามีแฟนจริงๆ  แล้ววันนึงจะให้พ่อแม่รุ้  แล้วจะเริ่มยังไง  นึกไม่ออกเลยค่ะ55555