เริ่มเลยเนาะ 
คือเราคบกับแฟนเมื่อปี63ตอนนี้จะคบ2ปีแล้ว
เรากับแฟนอายุห่างกัน9ปีเรา21แฟน30
ต้องยอมรับก่อนว่าเราคบกันเร็วมากแต่เรารู้จักกันก่อนที่จะคบได้ปีกว่าๆแต่ไม่เคยคุยกันเพราะตอนนั้นมีแฟนเราคุยกัน ไม่ถึงเดือนก็ย้ายมาอยู่ด้วย ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่หรือ
อาจจะเพราะพึ่งเลิกกับแฟนเก่า เราเริ่มรักเขาจาก100การที่เริ่มรักใครจาก100ก็เป็นธรรมดาที่มันคงจะไม่100เท่าเดิม
ไม่โทษใครโทษตัวเองที่เป็นแบบนี้
แฟนเราเป็นคนไม่เจ้าชู้ไม่กินเหล้า แรกๆมันก็ดีค่ะเพราะความรักที่เรามีให้เขามันเต็ม100 ตอนนี้เราอยู่บ้านกับญาติฝั่งแฟน เขาก็ดีกันทุกคนคะ แต่เราเริ่มมีความรู้สึกกับแฟนน้อยลงเพราะเขาไม่มองหา อนาคต
เราคบคนที่อายุเยอะเพื่อที่จะสร้างครอบครัว เราคิดว่าเขาอายุ30แล้วแต่เขาไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอ เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆพอเราช่วยออกไปอยู่ที่อื่นเพื่อที่จะได้ใช่ชีวิต2คน
เขาก็ไม่ยอมไป เขาก็จะถามว่าอยู่ที่นี้มันเป็นยังไงไม่มีความสุขหรอ ใช้มันไม่มีความสุขมันอึดอัดไปหมด ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเราพยายามปรับเข้าหาเขาแล้ว จนเราทนไม่ไหวความรู้สึกเรามันแทบจะไม่เหลือ เราเลยขอเลิกกับเขา 
#ทุกคนคิดว่าเราแย่ไหมคะที่ขอเลิกกับเขา
#ที่ขอเลิกไม่ได้มีคนใหม่นะคะ เราแค่อยากกลับไปใช้ชีวิตปกติแล้วกลับไปเรียนมหาลัยที่ตัวฝันว่าจะเรียนให้จบ ป.ตรี