“คุณเป็นยังไงบ้างคะ”  ปัถยามองนายแพทย์หนุ่มด้วยอาการร้อนรนเป็นห่วงเขาเหลือเกิน  ประคองให้หนุ่มใหญ่นั่งเอนตัวพิงกับพนักโซฟา หาหมอนเล็ก ๆ มาหนุนศีรษะให้เขา  เงยหน้าคนป่วยไปทางด้านหลังเพื่อให้หายใจได้สะดวกขึ้น มองนาฬิกาครบห้านาทีแล้ว  หยิบยาให้เขาอมใต้ลิ้นอีกหนึ่งเม็ด  สีหน้าของสามีดูดีขึ้นเล็กน้อย

 “ฉันต้องโทรไปบอกการนะคะ คุณอาการหนักขนาดนี้”  เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาลูกชายตัวดีของเขา  แต่ถูกมือของหมอใหญ่จับไว้
“ไม่ต้อง...เดี๋ยวผมก็ถึงมือหมอแล้ว....มันมาก็ช่วยอะไรผมไม่ได้  ผมจะโมโหมากขึ้นถ้าเห็นหน้ามันตอนนี้”  ปัณณวัตร์บอกภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“แต่เขาควรรู้ว่าคุณป่วยนะคะ”
“ไว้ค่อยบอกวันหลังเถอะ...”  

หญิงสาวจำใจต้องทำตามความต้องการของคนป่วย  ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องปิดลูกชายขนาดนี้  ปัถยาก้มตัวลงหยิบโทรศัพท์ของสามีขึ้นมาจากพื้น เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังขึ้น  เธอกดดูคิดว่ามีคนโทรเข้า แต่กลับไม่ใช่!  มันคือเสียงเพลงเตือนนัดหมาย  หน้าจอยังค้างอยู่ที่หน้าปฏิทิน มีข้อความว่า  ปฏิการประกวดร้องเพลง  ซึ่งตรงกับวันนี้  มันต้องสำคัญมากเขาถึงต้องตั้งโน้ตเตือนตัวเองขนาดนี้  และคิดว่า  มันเป็นสาเหตุที่นายแพทย์หนุ่มใหญ่ไม่ยอมให้เธอโทรบอกอาการป่วยของเขากับลูกชายตอนนี้ 
 
***************************  
 
 
ปฏิการแต่งตัวทำผมเสร็จเรียบร้อย มองตัวเองในกระจกแทบจำตัวเองไม่ได้เลย  แล้วหยิบสร้อยคอที่เขาสวมติดตัวไว้ตลอดเวลาออกมาจากด้านในของเสื้อยืดสีขาว  เปิดฝาล็อคเกตดูรูปคนที่เขารักมากที่สุด  ผู้หญิงในรูปส่งยิ้มหวานให้เขาเหมือนเคย
“แม่เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะ”  

“แม่ต้องกำลังคอยดูผมอยู่...  ผมรู้...วันหนึ่งเราคงได้พบกัน  นะครับ”  เขากดปิดฝาล็อคเกตในมือ แล้วก้มลงจูบเบา ๆ  ก่อนเก็บสร้อยนั้นไว้ในเสื้ออย่างเดิม
หนุ่มผมยาวหยิบพวงกุญแจที่เอวขึ้นมาไว้ในมือ  ซึ่งเขาพกติดตัวมาตลอดเช่นกัน  บนแผ่นโลหะสีเงินสี่เหลี่ยมผืนผ้า เป็นรูปคลื่นหัวใจสีทอง ที่รอดผ่านกรอบรูปหัวใจที่อยู่ตรงกลาง  ด้านซ้ายสุดและขวาสุดของรูปคลื่นหัวใจมีอักษรภาษาอังกฤษตัวใหญ่สีน้ำเงินเป็นรูปตัวพี ซึ่งหมายถึงชื่อของพ่อและตัวเขาเอง  สีน้ำเงินคือสีโปรดของเขา พ่อให้เป็นของขวัญตอนเขาสอบติดคณะแพทย์ได้  เขากำมันไว้ในมือราวกับจะขอพรจากผู้ให้กำเนิด

“ผมจะทำให้พ่อดูว่า การร้องเพลงไม่ใช่เรื่องเหลวไหล และไม่ไร้สาระอย่างที่พ่อคิด”  เขานึกถึงคำด่าของบิดาตั้งแต่เด็กจนโตเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเล่นดนตรีและร้องเพลง
“ผมจะประสบความสำเร็จ และพิสูจน์ตัวเองให้พ่อเห็นให้ได้”
 
ปรามพาเด็ก ๆ และพนักงานของรีสอร์ทมาถึงงานประกวดร้องเพลงของรายการวอยซ์ออฟเดอะสตาร์  ซึ่งจัดขึ้นในห้องขนาดใหญ่ของห้างสรรพสินค้าดังของจังหวัดชลบุรี  เขามาถึงก่อนเวลาเริ่มงานสองชั่วโมง  
“ข้ามาถึงแล้ว  พาเด็ก ๆ และคนที่ร้านขนมาเชียร์แกด้วย” ปรามโทรไปหาเพื่อนรัก

“เดี๋ยวข้าออกไปหานะ”  ปฏิการบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงดีใจ  และนัดสถานที่นัดพบ
ไม่นานนักปฏิการเดินออกมาถึงจุดนัดพบ  เขาส่งยิ้มให้เพื่อนซี้เมื่อเห็นปรามโบกมือให้  แล้วรีบเดินเข้าไปหา  สายตาคอยมองหายัยตัวแสบแต่ไม่มีเธอยืนอยู่ตรงนั้น  แม้จะรู้ดีว่า ปริมาคงไม่มา  แต่ก็ยังอดมองหาเธอไม่ได้

“จิบน้ำมะขามป้อมกับลูกหม่อนหน่อย ข้าเอามาฝาก”  เจ้าของรีสอร์ทส่งขวดน้ำสมุนไพรมีสีม่วงเข้มให้เพื่อนบำรุงเสียง

“พี่การ...หล่อมากเลยครับ  ผมเกือบจำพี่ไม่ได้เลย”  เสียงเด็กชายปีโป้โผเข้าไปจับมือหนุ่มหน้าหวาน  มองคนตัวสูงที่วันนี้ทำทรงผมแปลกตา และย้อมผมบางส่วนไฮไลท์เป็นสีม่วงสะท้อนแสง  ใบหน้านั้นแต่งหน้าอ่อน ๆ ด้วยโทนสีม่วงเช่นเดียวกัน  เขาสวมเสื้อยีนส์สีเข้มทับเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำ
ปฏิการยกหมัดขึ้นชนกับหมัดของหนูน้อยเบา ๆ 

“วันนี้หล่อเหมือนกันนะเรา”  เขามองเด็กชายวันนี้ใส่เสื้อยีนส์เหมือนกันหวีผมเรียบแปล้เลย
“พี่การวันนี้เท่ระเบิดเลยค่ะ”  เด็กหญิงปูเข้าไปจับมือชายหนุ่มที่ดูเหมือนเดอะร็อกสตาร์มาดเท่
“ขอบคุณครับ วันนี้น้องปูน่ารักจัง”  เขาย่อตัวลงมองเด็กหญิงผมแกะในชุดสีชมพูดหวานแหววอย่างเอ็นดูพลางบีบแก้มหนูน้อยเบา ๆ
“พี่การสู้ ๆ นะคะ”  แป้งนวลพูดพร้อมส่งยิ้มให้กำลังใจ
“แป้งเตรียมดอกไม้มาให้พี่การด้วยค่ะ เดี๋ยวจะเอาออกไปให้ที่หน้าเวทีนะคะ”  สาวน้อยโชว์ช่อดอกกุหลาบดอกตูมสีแดงสดในมือ
“มาเป็นหน้าม้านี่เอง  ขอบคุณมากนะ”  

“คุณการสู้เขานะคะ”  เสียงแม่ครัวให้กำลังใจเขาเช่นกัน  พลางโชว์ป้ายไฟชื่อเป็นภาษาอังกฤษของนักร้องหนุ่ม
ปฏิการเบิกตาโต อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจสุด ๆ ที่มีแม่ครัวเป็นแฟนคลับแถมทันสมัยไม่แพ้ใครเลย
“ขอบคุณครับ ป้าสุดยอดเลย  ยอมเป็นแฟนคลับของผมแล้วใช่ม้า...”  หนุ่มหน้าหวานหัวเราะ ทำให้แม่ครัวยิ้มแก้มปริไปตาม ๆ กัน
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ  เต็มที่แน่นอนครับ”  เขากำหมัดยกขึ้นมาแสดงความมั่นใจกำลังใจเกินร้อย
“ขอทางหน่อยครับ”  ทีมงานเวทีเป็นชายหนุ่มสี่ห้าคนกำลังยกอุปกรณ์เข้ามา

ปฏิการรีบยกมือโอบปีโป้ที่ยืนขวางทางอยู่หลบพนักงานขนอุปกรณ์ แต่ตัวเขาหลบไม่พ้นโดนชนจนเซไปเล็กน้อย
ทางทีมงานหันมาผงกศีรษะเป็นการขออภัยขณะยกของผ่านไป
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”  ปรามเดินมาหาเพื่อนและปีโป้
“ไม่เป็นไร”  นักร้องหนุ่มตอบ

“พี่การนี่คืออะไรครับ”  เสียงปีโป้หยิบโลหะสี่เหลี่ยมขึ้นมาจากพื้น

หนุ่มผมยาวรีบก้มลงมองโซ่สายคล้องพวงกุญแจอยู่ที่บั้นเอว  พวงกุญแจของพ่อมันหลุดออกไปได้อย่างไร?  แล้วรับคืนมาจากเด็กชาย  อดแปลกใจไม่ได้ ตั้งแต่พกติดตัวมาตลอดมันไม่เคยหลุดเลย  อยู่ ๆ เขารู้สึกเป็นห่วงพ่อขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“ข้ารู้สึกเป็นห่วงพ่อยังไงไม่รู้”  หนุ่มผมยาวบอกปรามด้วยสีหน้าไม่สบายใจ

“ทำใจให้สบาย  เดี๋ยวข้าโทรไปถามให้เองนะ”  ปรามยกมือตบต้นแขนเพื่อนเบา ๆ 

ปฏิการจึงพยักหน้ารับ “ขอบใจมากนะ”
“คุณการคะ ได้เวลาเตรียมตัวแล้วค่ะ”  ทีมงานเดินมาเรียกผู้ประกวดให้เข้าไปเตรียมพร้อมรอขึ้นแสดง
“ไปก่อนนะทุกคน” เขาขอตัวกับเด็ก ๆ และคนที่มาเชียร์
เด็ก ๆ และคนมาเชียร์ส่งเสียงสู้ ๆ  และทำสัญลักษณ์ชูสองนิ้วเป็นกำลังใจให้
นักร้องหน้าหวานยิ้มตอบพลางยกมือชูสองนิ้วเช่นกัน  ก่อนโบกมือให้แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเตรียมตัวประกวด
 
เสียงเพลงของนักร้องบนเวทีดังเข้ามาด้านหลังเวที ตามด้วยเสียงกรี๊ดของผู้ชม และเสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว  เมื่อปรีชาพัฒน์ผู้เข้าประกวดตัวเก็งร้องเพลง แสงสุดท้าย ของตูนบอดี้แสลมจบลง หลังจากได้รับคำชื่นชมจากกรรมการแล้ว จึงเดินกลับเข้ามาด้านหลังเวทีด้วยสีหน้ายิ้มแย้มจนแก้มปริด้วยความดีใจ เขาเป็นนักร้องเสียงดีและมีพลังเสียงในการร้องเพลงอย่างมาก เป็นที่จับตามามองของทุกคน หน้าตาก็หล่อเข้มไม่แพ้ใครเช่นกัน

“เสียงดีไม่มีตกเลยนะ”  ปฏิการทักทาย

ปรีชาพัฒน์ยกหมัดขึ้นชนกับหมัดและศอกของอีกฝ่าย ซึ่งเป็นวิธีการทักทายของสองหนุ่ม

“พี่ห้ามอ่อนข้อให้ผมล่ะ”  
“แน่นอน”  หนุ่มหน้าหวานตอบพลางอมยิ้ม
“น้องปลาออกไปร้องเพลงแล้วเหรอ”  สายตามองหาผู้เข้าประกวดนักร้องสาวเสียงใส
“ยัง...คนต่อไป  รอเตรียมตัวอยู่ด้านโน้น”

“พี่โชคดีมากเลย ได้ร้องเพลงคู่กับน้องปลาด้วย เปลี่ยนกันได้ไหม”  หนุ่มหน้าเข้มแอบกระซิบถามในประโยคสุดท้าย แม้จะรู้ดีว่า  ไม่สามารถเปลี่ยนได้ เพราะการจะได้ร้องเพลงคู่กับคนไหนนั้นเกิดจากการจับฉลาก และคู่ของปฏิการเป็นคู่เดียวที่ได้ร้องเพลงคู่กันระหว่างชายกับหญิง นอกนั้นจะเป็นการร้องคู่แบบชายกับชาย และหญิงกับหญิงทั้งหมด
“เสียใจด้วยนะ คงไม่ได้”  ปฏิการพูดแหย่ขำ ๆ เพราะรู้ดีว่า หนุ่มคนนี้แอบปลื้มปารินไม่น้อย  สองหนุ่มพากันหัวเราะ
“โชคดีนะพี่ เต็มที่นะครับ”  
“ขอบใจมาก”  หนุ่มผมยาวตบต้นแขนอีกฝ่ายเบา ๆ

“คุณการเชิญเตรียมตัวขึ้นแสดงทางนี้ค่ะ”  ทีมงานเดินมาเรียกให้เตรียมพร้อมรอขึ้นเวที  เขาจึงเดินตามทีมงานไป  ด้านหลังมีจอขนาดใหญ่สำหรับดูการแสดงบนเวทีด้วย  ปารินนักร้องสาวเสียงใสและเจ้าเสน่ห์กำลังร้องเพลงฤดูที่แตกต่าง  เธอมาพร้อมกับร่มสีขาวโปร่งใสในมือ  ทั้งร้องและเต้นได้น่ารักมาก เขาให้เธอเป็นคนเลือกเพลงที่จะร้องคู่กันในวันนี้  สาวน้อยเลือกเพลงทะเลสีดำ  เพิ่งรู้ว่าเธอเป็นหลานสาวของภรรยาใหม่ของพ่อเขานั่นเอง  ช่างบังเอิญจริง ๆ เลย  นักร้องสาวบอกว่า  ป้าจะมาเชียร์เธอด้วย  แต่อยู่ ๆ กลับโทรมาบอกว่า ติดธุระมาไม่ได้แล้ว  เขาไม่รู้ว่า ธุระนั้นเกี่ยวกับพ่อของเขารึเปล่า  พ่ออาจไม่อยากให้ภรรยามาดูอะไรที่มันไร้สาระสินะ!  เขาหยิบป้ายพวงกุญแจรูปคลื่นหัวใจมาใส่เข้ากับห่วงโซ่คล้องกับกุญแจอีกครั้ง แล้วลองดึงดูว่าแข็งแรงดีหรือยัง?  ใช้มือกดบีบห่วงให้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้มันหลุดออกมาอีก  ได้เวลาที่เขาต้องออกไปร้องเพลงแล้ว