ผมปรับเปลี่ยนจาก กลอน หรือ กวีอะไรสักอย่างนี้แหละที่พ่อแม่ขายลูกกิน เลยมาเปลี่ยนแปลงให้เป็นอีกเวอร์ชั่นหนึ่งแต่ยังคิดชื่อไม่ออก เลยอยากให้พี่ๆช่วยคิดชื่อให้หน่อยครับ

ย้อนอดีตในวัยเด็ก ผมโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายเกือบทุกวัน

จนผมอายุ21ปี ก็ยังโดนขู่จะทำร้ายร่างกายอยู่ เอาจริงๆก็ยอมรับแหละว่านั่งร้องให้จนตาแดงและแล้วจนเพลงๆหนึ่งของลุงพงษ์สิทธิ์คัมภีร์ก็ดังเข้ามาในหูผม ชื่อเพลงของลุงพงษ์สิทธิ์คัมภีร์ เป็นเพลงเก่าชื่อเพลงว่า (กตัญญู) และเป็นความบังเอิญหรือเปล่าที่ผมไปได้ยินกวีหรือกลอนนี้แหละ ผมเลยเอามาปรับเปลี่ยนให้เข้ากันกับเพลง กตัญญู ของลุงพงษ์สิทธิ์คัมภีร์   จะเป็นกวีหรือกลอนก็ได้ แล้วแต่พี่ๆเลย

ผมปรับเปลี่ยนเพื่อใช้เป็นกวี สอนใจในยามที่ผมมี ครอบครัวและผมจะเอากวีนี้เป็นที่ตั้งของใจและเอาไว้เตือนใจจะไม่ทำร้ายร่างกายและตบตีลูกอย่างเด็ดขาดเหมือนกับที่ผมโดน

และผมเกรียดพวกทำร้ายเด็กมากๆผมเลยคิดปรับเปลี่ยนให้เข้ากับเหตุการที่ทำร้ายเด็กที่ออกข่าวในทีวี ลองอ่านและคิดวิเคราะห์ว่ากวีนี้ดีพอไหม หรือต้องปรับแต่งอะไรอีกหรือเปล่าครับ เชิญร่วมใจอ่าน กวีนี้ได้เลยครับ⬇️⬇️

 

แสนเวทนา ดูเถิดหมา มันยังหวงแหนลูก ผูกพันธ์ ป้องกันภัยให้ลูกน้อย เป็นคนเต็มร้อยแต่กับตีลูกปางตาย อยู่ไปก็อายหมา

 

แสดงความคิดเห็นได้แต่ขอสุภาพได้โปรด และผมต้องปรับเปลี่ยนอะไรอีกไหมครับ ชี้นำให้ผมด้วยครับ