เราต้องการความคิดเห็นและอยากระบายไปในตัวค่ะ
เหตุการณ์คือ
มันเกิดขึ้นทุกเดือน...บางครั้งอาจเกิด2-5ครั้งต่อเดือนเลยด้วยซ้ำไป
เมื่อปีก่อน..ปี63 ตอนช่วงมีนา-เมษา เราเข้าโรงพยาบาลบ่อยมากเลยไม่ได้จักการกับห้องรกๆของตน พอเราออกจากโรงพยายาล พ่อกับแม่เล่นงานเราเรื่องห้องค่ะ โดยที่ในช่วงนั้นเรานอนรพ.อยู่นานเลย พอเรื่องนั้นเงียบไปพ่อกับแม่เริ่มทะเลาะกัน พ่อเราเฟรนลี่และเข้าข้างเรามาก มากจนเกินไป แม่เราใจร้อนขี้หงุดหงิด ด้วยเรื่องที่แม่เคยผ่านมาก่อนช่วงชีวิตตอนมัธยมแม่เราเลวร้ายมากๆ แม่เลยไม่ค่อยยื่นมือมาช่วยเราพอเรามีปัญหาไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ค่ะ ผิดกับพ่อที่ตะคอยเข้าช่วยตลอด ช่วยจนเราเริ่มรุ้สึกรำคาญ
เป็นแบบนี้ตลอดจนปีเดียวกันช่วงเดือนกันยา-ตุลา แม่เราเริ่มรุ้จักกับเกมๆหนึ่งเป็นเกมที่วัยรุ่นเล่นกัน แม่เราเปลี่ยนไปมาก เริ่มหาเรื่องเราสารพัดเพราะอยากให้เพื่อนในเกมสนใจ มีครั้งหนึ่งเราต้องทำงานออนไลน์ส่งครูแล้วเราเดินออกมาถามแม่ว่าส่งยังไงเพราะมันเป็นภาษาอังกฤษทั้งหน้า แต่เราเข้าไปถามในจังหวะที่แม่เแดไมค์คุยอยู่ แล้วแม่เราก้ยกแขนขึ้นแล้วจะฝาดที่หน้าเราค่ะ ตอนนั้นใจหายมากร้องให้เลยด้วย แต่พอผ่านไปนาน พอเรากลับจากทำงานค่ะ เรารุ้ว่าร้องให้ดังไม่ได้เพราะพ่อได้ยินพ่อจะปลอบ.....ด้วยความเฟรนลี่ของพ่อการปลอบเราออกไปทางแซวให้ตลกจะได้หยุดร้อง แต่เราไม่ตลกไง
แล้วเราก็เริ่มทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะ เพราะรุ้สึกว่าที่แม่ด่าที่ว่าที่จะตบเราก็เพราะเราทำผิด เราเริ่มเข้าใจว่าที่แม่ทำไม่ได้เพราะเราเป็นลูกเราเลยทำตัวเองเพื่อเป็นเตือนสติตัวเองไม่ให้ทำให้แม่โมโหค่ะ
แรกๆเราต่อยหน้าต่างไม้ ด้วยความที่เป็นไม้ มันเลยมีเศษทิ่มมือเราบ้างทำให้เป็นแผลและเลือดไหลง่าย เราเลยเปลี่ยนวิธี เราตบแก้มตัวเองบางครั้งเบาหน่อยก็กัดปากจนปากแตกนิดๆข่วนแขนขาตัวเองหรือจิกผมตัวเอง เคยมีครั้งหนึ่งที่เราโกรธตัวเองมากเพราะแม่ด่าเราเป็นคำหยาบ เราตบแก้มตัวเองจนวันต่อมาแก้มบวมเลยค่ะจับ,โดนนิดเดียวเจ็บ
ไม่มีใครในครอบครัวรุ้ค่ะ เพราะทุกครั้งที่ตบหน้าตัวเองต่อให้แรงแค่ไหนมันขึ้นแดงๆ แต่ไม่ขึ้นรอยมือหรือนิ้วให้เห็นเหมือนในหนัง เราเคยส่องกระจกหลังตบหน้าตัวเองดูค่ะ สนุกดีนะ
จนครั้งหนึ่งเราโดนเพื่อนด่าว่าโรคจิตหลังจากที่ครูถามคำถามแล้วเราจิกข้อศอกตัวเองเลือดไหล เราขอไปเข้าห้องน้ำและตบหน้าตัวเองค่ะ มันมีผลต่อชีวิตเร่และห้ามตัวเองไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน แบบว่ามือมันไปเอง
เราเลยอยากลองพบจิตแพทย์ดู แต่เหมือเราจะว้อนมากกว่าที่จะเป็นจริงเราเลยไม่กล้าไปสักทีค่ะ
จริงๆมัมากกว่านี้แหล่ะแต่มันจะดูรุนแรงเกินไป แล้วเดือนนี้เราร้องให้และตบตีตัวเองทุก7-12วันเลยด้วย แก้มเริ่มช้ำแล้ว......แอบอยากกินยาแก้แพ้สักกำหนึ่ง แต่กลัวไม่ตายนี่สิ่ เฮ้อ
อยากเข้าพบจิตแพทย์
เหตุการณ์คือ
มันเกิดขึ้นทุกเดือน...บางครั้งอาจเกิด2-5ครั้งต่อเดือนเลยด้วยซ้ำไป
เมื่อปีก่อน..ปี63 ตอนช่วงมีนา-เมษา เราเข้าโรงพยาบาลบ่อยมากเลยไม่ได้จักการกับห้องรกๆของตน พอเราออกจากโรงพยายาล พ่อกับแม่เล่นงานเราเรื่องห้องค่ะ โดยที่ในช่วงนั้นเรานอนรพ.อยู่นานเลย พอเรื่องนั้นเงียบไปพ่อกับแม่เริ่มทะเลาะกัน พ่อเราเฟรนลี่และเข้าข้างเรามาก มากจนเกินไป แม่เราใจร้อนขี้หงุดหงิด ด้วยเรื่องที่แม่เคยผ่านมาก่อนช่วงชีวิตตอนมัธยมแม่เราเลวร้ายมากๆ แม่เลยไม่ค่อยยื่นมือมาช่วยเราพอเรามีปัญหาไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ค่ะ ผิดกับพ่อที่ตะคอยเข้าช่วยตลอด ช่วยจนเราเริ่มรุ้สึกรำคาญ
เป็นแบบนี้ตลอดจนปีเดียวกันช่วงเดือนกันยา-ตุลา แม่เราเริ่มรุ้จักกับเกมๆหนึ่งเป็นเกมที่วัยรุ่นเล่นกัน แม่เราเปลี่ยนไปมาก เริ่มหาเรื่องเราสารพัดเพราะอยากให้เพื่อนในเกมสนใจ มีครั้งหนึ่งเราต้องทำงานออนไลน์ส่งครูแล้วเราเดินออกมาถามแม่ว่าส่งยังไงเพราะมันเป็นภาษาอังกฤษทั้งหน้า แต่เราเข้าไปถามในจังหวะที่แม่เแดไมค์คุยอยู่ แล้วแม่เราก้ยกแขนขึ้นแล้วจะฝาดที่หน้าเราค่ะ ตอนนั้นใจหายมากร้องให้เลยด้วย แต่พอผ่านไปนาน พอเรากลับจากทำงานค่ะ เรารุ้ว่าร้องให้ดังไม่ได้เพราะพ่อได้ยินพ่อจะปลอบ.....ด้วยความเฟรนลี่ของพ่อการปลอบเราออกไปทางแซวให้ตลกจะได้หยุดร้อง แต่เราไม่ตลกไง
แล้วเราก็เริ่มทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะ เพราะรุ้สึกว่าที่แม่ด่าที่ว่าที่จะตบเราก็เพราะเราทำผิด เราเริ่มเข้าใจว่าที่แม่ทำไม่ได้เพราะเราเป็นลูกเราเลยทำตัวเองเพื่อเป็นเตือนสติตัวเองไม่ให้ทำให้แม่โมโหค่ะ
แรกๆเราต่อยหน้าต่างไม้ ด้วยความที่เป็นไม้ มันเลยมีเศษทิ่มมือเราบ้างทำให้เป็นแผลและเลือดไหลง่าย เราเลยเปลี่ยนวิธี เราตบแก้มตัวเองบางครั้งเบาหน่อยก็กัดปากจนปากแตกนิดๆข่วนแขนขาตัวเองหรือจิกผมตัวเอง เคยมีครั้งหนึ่งที่เราโกรธตัวเองมากเพราะแม่ด่าเราเป็นคำหยาบ เราตบแก้มตัวเองจนวันต่อมาแก้มบวมเลยค่ะจับ,โดนนิดเดียวเจ็บ
ไม่มีใครในครอบครัวรุ้ค่ะ เพราะทุกครั้งที่ตบหน้าตัวเองต่อให้แรงแค่ไหนมันขึ้นแดงๆ แต่ไม่ขึ้นรอยมือหรือนิ้วให้เห็นเหมือนในหนัง เราเคยส่องกระจกหลังตบหน้าตัวเองดูค่ะ สนุกดีนะ
จนครั้งหนึ่งเราโดนเพื่อนด่าว่าโรคจิตหลังจากที่ครูถามคำถามแล้วเราจิกข้อศอกตัวเองเลือดไหล เราขอไปเข้าห้องน้ำและตบหน้าตัวเองค่ะ มันมีผลต่อชีวิตเร่และห้ามตัวเองไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน แบบว่ามือมันไปเอง
เราเลยอยากลองพบจิตแพทย์ดู แต่เหมือเราจะว้อนมากกว่าที่จะเป็นจริงเราเลยไม่กล้าไปสักทีค่ะ
จริงๆมัมากกว่านี้แหล่ะแต่มันจะดูรุนแรงเกินไป แล้วเดือนนี้เราร้องให้และตบตีตัวเองทุก7-12วันเลยด้วย แก้มเริ่มช้ำแล้ว......แอบอยากกินยาแก้แพ้สักกำหนึ่ง แต่กลัวไม่ตายนี่สิ่ เฮ้อ