คือตั้งแต่เกิดเรานับถืออิสลามค่ะ อยู่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ด้วย สังคมที่อยู่คือมีแต่มุสลิม  เราเรียนศาสนาตั้งแต่เด็กเลยค่ะ เสาร์-อาทิตย์ไปเรียนตาดีกา(รร.สอนศาสนา)ตกเย็นทุกวันไปเรียนอัลกุอ่าน เข้าเรียนม.ต้นก็เรียนโรงเรียนศาสนา+สามัญ แต่เราเป็นคนขี้เกียจ เราไม่ละหมาด (ถ้าไม่สั่ง) ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ สาเหตุที่ไม่อยากนับถือ เรารู้สึกว่าศาสนามันกดเรามากค่ะ ต้องคลุมผม แต่งตัวเรียบร้อย ขนาดเราตั้งคำถามว่าทำไมพ่อกินข้าวไม่ต้องล้างจานทั้งๆที่เป็นกินเอง ทำไมเราต้องล้างให้ เรายังโดนแม่ด่าเลยว่าตั้งคำถามอะไร บาปนะ


เรามีปัญหาเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนจะเข้าม.4ค่ะ แม่อยากให้เรียนรร.ศาสนา แต่เราอยากเรียนรร.สห ช่วงนั้นร้องไม่หยุดเลย+เราขอแม่ไม่อยากใส่ผ้าคลุมด้วย จริงๆเราเกือบไม่ได้เรียนเพราะไม่อยากใส่ผ้าคลุม สุดท้ายเราสัญญากับแม่ว่าเรายอมทุกอย่างขอแค่ได้เรียน แต่เราก็ทำผิดสัญญาเพราะตอนเรียนจริงๆ เราไม่ได้ใส่ผ้าคลุม


เรานึกว่าปัญหามันจบแล้ว แต่มันไม่จบ เพราะเรามีแฟนเป็นคนพุทธ แม่ยื่นคำขาดว่าถ้ามีแฟนเป็นพุทธห้ามเอาเข้ามาในบ้าน ไม่ต้องมาแนะนำให้รู้จัก คือเราไม่ได้หวังจะแต่งงานกับแฟนอะไรขนาดนั้นเพราะเรายังเด็ก แต่กลัวว่าวันนึงถ้าเราจะแต่งงานแล้วเค้าไม่ยอมรับแฟนเรา เรารู้สึกไม่โอเค แฟนเราเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้ค่ะ แต่เราไม่ยอมให้เค้าเข้าอิสลามแน่นอน

แม่เราบอกว่าสภาพเราตอนนี้ก็ไม่ได้มีความเป็นมุสลิมแล้ว ถ้าจะย้ายเข้าพุทธก็เก็บข้าวของออกจากบ้านไปเลย แต่เราไม่ได้อยากเป็นคนพุทธ เราไม่กล้าพูดในสิ่งที่แม่อยากได้ยินเพราะเค้ามีอำนาจ เรายังต้องใช้เงินเค้าอยู่

เราเสียใจมาก เพราะระหว่างลูกในไส้กับศาสนา เค้ายอมตัดลูกทิ้ง เราควรทำยังไงค่อดีคะ แม่เราเป็นคนเก่ง เรากับแม่วางแผนอนาคตไว้เยอะมาก แต่มาตกม้าตายตรงที่เราไม่อยากนับถือตามเค้า