เรากำลังเรียนอยู่ม.6ค่ะ  มีเรื่องให้เครียดทั้งเรื่องเรียนออนไลน์ เรียนต่ออีก ไหนจะเรื่องแม่คือเราอยู่กับแม่2คนค่ะแล้วแม่ก็จะใช้งานเราแบบหยิบอันนั้นให้หน่อย ใช้งานจุกจิกอะค่ะ ส่วนตัวคิดว่าสิ่งนั้นแม่ทำได้ทำไมไม่ทำ บางทีเรายุ่งสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ ก็จะลืมสิ่งที่แม่ใช้งานบ้าง แล้วแม่ก็จะบ่นยาว ยกลูกคนเก็บขยะที่เขาเรียนดีมา ประมาณว่าขนาดเขาเก็บขยะยังช่วยพ่อแม่เลยเรียนเก่งอีก เขาทำได้ยังไงไปดูเขาสิ  ยกรุ่นพี่ที่รู้จักว่าเขาตื่นมาทำงานช่วยพ่อแม่แต่เช้าไปถามเขาสิ ไปเลียกีอีกีต้าร์ไป!(กีต้าร์คือชื่อพี่ที่แม่ยกยอเขาอะค่ะ) เรารู้สึกจี๊ดในใจมาก นี่คิดอะไรอยู่ถึงพูดออกมาแบบนี้ไม่คิดว่าจะทำร้ายจิตใจเราเลยหรอ และแม่ก็จะชอบพูดว่าเหมือนพ่อไม่มีผิด เลือดต่ำๆ ได้เลือดกูมากสักนิดคงไม่เป็นแบบนี้ และก็จะชอบไล่เราไปอยู่กับพ่อ (พ่อพึ่งหย่ากันไปเมื่อปีที่แล้วค่ะ เพราะเขามีหลายเมีย และเขาก็ไม่ได้สนใจและส่งเสียเราด้วยค่ะ)เราก็ได้แต่คิดในใจว่าถ้าเลือกได้คงไม่อยู่ และแม่ก็ชอบว่าเราโง่ค่ะ เลิกเรียนเหอะอะ ควาย หมายังพูดรู้เรื่องกว่ากว่าอีก เหนื่อยใจมากเลยค่ะพอจะมีวิธีแก้หรือคำปลอบใจมั้ยคะ