สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องที่รู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ คือเริ่มมันเริ่มจากที่เราเป็นเด็กฝึกงานของบริษัทแห่งหนึ่ง เราไปฝึกงานกับพ่อ ซึ่งเราก็ได้ค่าเบี้ยเลี้ยงวันละ 331 บาท ทุกครั้งที่เงินออกเราก็ให้แม่ และก็ใช้เอง คือเงินที่ออก จะออกเดือนละ 2 งวด งวดละ 4000 กว่าบาท  พอเงินออกเราก็ให้แม่ครึ่งหนึ่ง ที่เหลือเป็นเงินเก็บ แต่เราก็ต้องมาช็อคอีกที คือพอเรามีเงินเข้าแบบนี้ แม่ให้เราใช้จ่ายประจำวันด้วยเงินของเราเอง คือเราก็แอบนอยนะ แต่ก็เข้าใจ ( เงินงวดแรกเลยประหยัดสุดตัว เพราะให้แม่เยอะเกินไป 555) เงินออก 4000 เราก็ให้แม่ 2000 ปกติ พอช่วงนึงเราอยากได้โทรศัพท์ใหม่ เพราะเครื่องเก่าจะพังแหล่ไม่พังแหล่ แม่ยอกให้เราเก็บเงินซื้อเอง เงินเดือนงวดถัดไปเราเลยให้แม่น้อยลง จาก 2000 เหลือ 1500 นางก็แบบทำไมลดลงหล่ะ เราก็บอกว่าจะซื้อโทรศัพท์ใหม่ 
   พอเราสั่งของอะไรมาส่งที่บ้าน แม่ก็จะแซวประมาณว่าให้เงินนางน้อยลงมาสั่งของเหรอ บลาๆ คือพอเราฟังแล้วรู้สึกอัดอัดอ่ะ เงินเราแท้ๆ เรามีสิทธิ์ที่จะใช้ หรือจะให้เท่าไหร่หรือเปล่า เงินที่เราได้ต่อเดือนมันไม่เยอะเลยนะ แต่เราต้องกินเงินเดือนเอง ให้เงินที่บ้านอีก เราเป็นแค่เด็กฝึกงาน เราให้แค่นี้เราก็แทบจะไม่มีเงินใช้ของตัวเองแล้วอ่ะ โทรศัพท์เราก็ต้องซื้อเอง บางทีมันก็น้อยใจ เรามีพี่ชาย ที่แบบไม่ทำงานเลย ทุกงวดที่เงินออกมันก็มาขอยืมตลอด แม่ไม่เคยกดดันพี่เราเลย นาวกดดันแต่เรา บางทีเราก็อึดอัด เราก็พยายามในส่วนของเรา เงินเรามีแค่นี้ เราก็ต้องให้น้อยกว่าที่เราใช้กินรึเปล่า จะมาให้พอๆกับที่เราใช้กินเราก็ไม่ไหวอ่ะ เราเครียดมาก อึดอัดตลอดเวลา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย