ตอนก่อนจะคบกัน คุยยังไงก็ดูสนุก ดูเข้ากันดีทุกเรื่องคุยได้ตั้งแต่ sex ชอบไม่ชอบแบบไหน ไปจนถึงปัญหาชีวิต การงาน ครอบครัวต่างๆ รับฟังและเล่าเหตุการณ์สมมุติให้กันฟังว่าจะแก้ปัญหาและจะเป็นไปแนวทางไหน
สรุปชัดเจนตรงสเปคทุกอย่างทั้งเรื่องทัศนคติ กระบวนการคิด การคบหาผู้หญิง มุมมองต่อผู้หญิง ตลอดไปจนถึงอาชีพ ครอบครัวพื้นฐานของทั้ง 2 ฝ่าย ก่อนคบกันคือดีพร้อมทั้งเราและเขา รับได้ทุกเรื่อง แต่พอคบกันแต่งงานกันมาจริงๆ ทำไมความคิดพวกนั้น และปัญหาต่างๆหรือแม้กระทั่งเรื่อง sex เราไม่กล้าคุยกันเลย ไม่มีสังคมร่วมกัน ไม่คุยปัญหา หรือแชร์เหตุการณ์ในชีวิตให้กันฟัง นอกจาก ทานข้าวอะไร ชอบอะไรไม่เหมือนกันเหมือนตอนแรก ไม่เคยมีไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ฉันอะอยากใช้เวลาส่วนนั้นเพื่อให้รู้สึกว่า พื้นที่ตรงนี้เรามีกัน แต่กับเขา เขาไม่ชอบจะมีก็แต่ไปเที่ยวร่วมกับเพื่อนฝ่ายเขาเท่านั้น ถ้าไม่มีเพื่อนก็เท่ากับว่าไม่ได้ไปเที่ยวหรือใช้ชีวิตร่วมกันลำพังนอกพื้นที่เลย นอกจากที่บ้านเท่านั้น
ณ ตอนนี้ฉันคิดว่า คนรักคู่ชีวิต ต้องแชร์กันบ้าง รับฟังกันได้ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่แชร์เราก็ไม่รู้จะแชร์อะไร
คู่รักคู่ชีวิตต้องยอมรับที่จะได้รับการแนะนำการช่วยเหลืออีกฝ่ายบ้าง แต่กลับไม่เคยปรึกษา ขอ - รับคำแนะนำ หรือยอมรับการช่วยเหลือของอีกฝ่ายเลย ซึ่งเขาไม่ชอบการช่วยเหลือและดูแลจากเรา
ฉันและเขาเดินทางมาถึงจุดนี้ บางครั้งก็มีคิดบ้างว่าสังวันมันต้องจบลงแบบไม่ดี
หรือด้วยสังคมที่เต็มไปด้วยโลกอินเตอร์เน็ต ผู้คนให้ความสนใจคุยกันใน line facebook ig. ก็เป็นแบบนี้
ฉันถามเขาว่ามีความสุขดีใช่ไหม เขาก็ตอบว่ามีความสุขดี
อยากรู้ในสมัยนี้ทำไมพอแต่งงานกันแล้วน่าจะใกล้ชิดกันมากขึ้นทั้งที่ตัวติดกัน แต่ทำไมรู้สึกเหมือนไม่เคยใกล้กันเลย ทั้งที่แนวคิดในวันแรกที่รู้จักกันจนวันนี้ ถ้าคือเรื่องจริงที่ต่างฝ่ายต่างแสดงออกมาก็ไม่น่าจะเปลี่ยนมาก หรือเพราะคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงความคิดได้ฉับพลันไปคนละฝั่ง
นี่เป็นแค่คู่ฉันคนเดียว หรือคู่อื่นๆก็เป็นด้วย แล้วถ้าเป็นด้วยคุณจัดการปัญหานี้อย่างไร