สวัสดีค่ะ จริงๆอยากเขียนอะไรแบบนี้อยู่นานมาก อยากพูดคุยกับใครสักคน แต่มันก็พูดลำบากในฐานะแฟน ในฐานะผู้อาศัย
ตอนนี้เราอายุ25 ค่ะ ตัวคนเดียว พ่อแม่แยกทางกันไป เราก็มาเจอแฟนคนปัจจุบันแล้วเค้าก็ยินดีให้เราไปอยู่ที่บ้านเค้า โดยมี พ่อ แม่ หลาน(ลูกสาวของพี่แฟน) โดยครอบครัวบ้านนี้เป็น คนจีน ค่ะ  
ส่วนตัวย้ายมาแรกๆก็มีปัญหาทางใจเยอะค่ะ เกรงใจคนที่บ้านแฟนบ้าง ทำตัวไม่ชินบ้าง ตอนแรกเราย้ายเข้ามาตัวคนเดียว แฟนอยู่หอกับรูมเมตใกล้ที่ทำงาน บอกเลยว่า ร้องไห้แทบทุกวัน คือมันไม่สบายใจและทำตัวไม่ถูกมั้งค่ะ กลัวนิสัยแบบเราจะทำให้ครอบครัวแฟน มองแบบนั้น แบบนี้ ซึ่งปัจจุบันก็อดทนและปรับนิสัยบางอย่างให้เข้ากับที่บ้าน มาได้1ปีกว่าค่ะ ปัจจุบันแฟนลาออกจากที่ทำงานเก่า และย้ายมาอยู่บ้านด้วย ช่วงหลังๆเลยดีขึ้นมากค่ะ

แต่เหมือนยิ่งอยู่ที่นี่นาน ยิ่งไม่เข้าใจครอบครัวเค้าเลยค่ะ ส่วนตัวไม่คิดอะไรกับพ่อเค้านะคะ เพราะเค้าพูดน้อยมาก และไม่สนใจอะไร แต่กับแม่แฟนคือ ทุกอย่างเลยค่ะ ทุกอย่างที่เป็นเรา ไม่ว่าจะ เราทำ เราซื้อ บลาๆ เค้าก็จะมีปัญหาตลอด

อาทิเช่น
-ของใช้ทุกอย่างที่เราซื้อ ไม่ดีสักอย่าง
เช่น เราเทน้ำยาล้างจานที่ไม่ใช่ยี่ห้อที่บ้านเคยใช้  ทุกคนก็ใช้กันได้ปกติ แต่พอเราขึ้นไปอาบน้ำ ก็ได้ยินแม่แฟนพูดกับสามีเค้าว่า  เอาน้ำยาขวดนี้ไปใช้ที่อื่น อย่ามาใช้ในครัว ฉันไม่ชอบ  พ่อแฟนก็บอกใครซื้อ แม่แฟนบอก เราซื้อ ไม่รู้ซื้อมาทำไม ละก็บ่นๆๆ(ซึ่งเราไม่ได้ซื้อค่ะ เค้าหลง) คืองงนะ อยู่ด้วยกันปกติมาก แต่ลับหลัง แต่ไปหมด ยกเว้นไปหมดทุกสิ่ง ที่มีเรา

-อาหารที่ไหนๆก็ไม่อร่อย เพราะอาหารที่อร่อยคืออาหารฝีมือตัวเอง...?
เช่น ซื้อของมาฝากเพราะเรากับแฟนเห็นว่าอร่อย กินไปนิดนึง ไม่อร่อยอ่ะ เฉยๆ อันนี้เค้าก็ทำได้ ง่ายๆ อร่อยกว่าด้วย

-ไม่กินอาหารร้านที่ตัวเองคิดว่าอร่อย
มีวันนึง ฝากซื้อก๊วยเตี๋ยวร้านประจำของแม่แฟน แต่วันนั้นปิด เรากับแฟนเลยซื้ออีกร้านนึงให้ เพราะเห็นว่าร้านนี้ก็ใช้ได้อยู่ พอถึงบ้านเราบอกว่าซื้ออีกร้านนึงมาให้ ร้านประจำปิด แม่แฟนบอก ไม่กิน ไม่เอา ไม่อร่อย(ทั้งๆที่ไม่เคยกิน และไม่คิดจะกิน) ละให้พ่อแฟนกินแทน ละบ่นยาวๆว่าซื้อไรมาให้กินไม่รู้ ไม่อร่อย 

-เราทำอะไรสักอย่าง บัฟตลอด
เราทำขนมเค้ก ก็บัฟว่าตัวเค้าทำอร่อยกว่า มันทำง่ายมาก ไม่ได้ยากอะไรที่จะต้องชม วันต่อมาทำขนมที่เราทำ ละบอกให้แฟนเรากิน เพื่อต้องการให้แฟนบอกว่า ของแม่เค้าอร่อยกว่า

ละอีกหลายๆเรื่องค่ะ  อยากพูดคุยกับใครสักคนจริงๆนะคะ แต่ก็แบบ เห้อ เราก็แค่ผู้อาศัย พูดมากไม่ได้ เด่นกว่าไม่ได้ มันอึดอัดมากๆค่ะ  ไม่รู้จะต้องปรับปรุงตัวยังไงให้อยู่รอดปลอดภัยและผ่านพ้นไปได้ในแต่ละวัน