ย้อนไปตอน8ขวบเราไอหนักมากและเป็นไข้อยู่หลายวันไปหาหมอก็บอกเป็นไข้ธรรมดาเรากินยาทุกวันแต่ก็ยังไม่หายแล้วก็ไปหาหมออีกครั้งหมอให้นอนรพ.ตอนที่เราจะลงจากเตียงในห้องฉุกเฉินตอนนั้นเดินไม่ได้เหมือนขาไม่ได้ความรู้สึกไม่รู้เป็นเพราะไข้รึป่าวจนเรานอนที่รพ.ได้ไม่กี่วันเริ่มมีภาพหลอนเห็นงูบ้างเห็นว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้คือเห็นไปหมดเราเป็นอยู่หลายวันเลยค่ะจนเราหายเราเลยได้รู้ว่าเราเป็นหนักมากคุยคนเดียวกลัวสายน้ำเกลือจะดึงทิ้งไม่นอนมีแต่คนบอกว่าเราเป็นบ้าเพราะเรานอนรวมค่ะหลังจากนั้นเรากลับบ้านได้ไม่กี่วันเพื่อนของแม่ก็เอาที่ตรวจสารเสพติดมาให้สรุปคือเงี่ยวม่วงเราพอจะรู้อยู่แล้วว่าต้องมีแน่ๆตอนฉี่เราแกล้งทำเป็นฉี่ไม่อออกด้วยเพราะเราแอบได้ยินแม่คุยกับยายตลอดว่าเรามีสารเสพติดเราเลยกลัวไม่อยากยอมรับอะค่ะ นั้นแหละค่ะจนทุกวันนี่เรายังสงสัยว่าตอนนั้นเราเป็นอะไรกันแน่เพราะเราไม่เคยยุ่งเกี่ยวเรื่องพวกนี่เลยจริงๆพอถามแม่แม่ก็เหมือนไม่อยากจะพูดแล้วคือแม่นึกถึงตอนนั้นคงคิดว่าเราจะไม่กลับมาเป็นปกติแล้ว