หนูเป็นคนอีกคนนึงที่มีความฝันและอยากประสบความสำเร็จค่ะ (ขออนุญาตไม่บอกว่าความฝันคืออะไรนะคะ) แต่ความฝันนี้ต้องฝึกฝนหนักมากๆเลยค่ะ ช่วงแรกที่หนูทำก็รู้สึกมีความสุขที่ได้ฝึกซ้อมทุกๆวัน แต่พอไปเรื่อยๆมันเริ่มเหนื่อย บางครั้งฝึกแล้วก็ยังทำไม่ได้ซักทีจนท้อ พอท้อแล้วเลยพักมากขึ้น จากซ้อมทุกวันมาเว้นๆแหว่งๆบางวันไปค่ะ สรุปก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ค่ะ รู้สึกขี้เกียจขึ้นด้วยซ้ำ;-;; เลยคิดว่าอาจจะยังฝึกน้อยไป เลยฝึกมากขึ้น แต่ทุกครั้งที่จะลุกไปฝึกมันก็ท้อขึ้นมาตลอดเลยค่ะ คิดว่านี่คือทางของเราจริงๆหรอ ถ้าจะล้มเลิกมันคงน่าเสียดายกับเวลาที่ทุ่มเทไปยังไงก็ไม่รู้ค่ะ แต่ถึงจะคิดว่าอยากเลิกเท่าไหร่หนูก็ไม่เลิกอยู่ดี รู้สึกว่าต้องพยายามกว่านี้ล่ะมั้ง? ก็เลยฝึกมาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ฝึกก็ยังผิดหวังในตัวเองที่ทำได้ไม่ดีเท่าที่คิด จนมันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ จากแต่ก่อนที่เวลาฝึกจะตื่นเต้นและสนุก แต่ตอนนี้มีแต่ความผิดหวังอ่ะค่ะ หนูไม่เข้าใจว่าหนูทำผิดตรงไหน หนูยังฝึกน้อยไปอีกใช่มั้ย? เดี๋ยวนี้ตอนฝึกก็รู้สึกแย่ ตอนพักยิ่งแล้วใหญ่ รู้สึกว่าทำไมเรามัวแต่พักล่ะ นี่พักหรือขี้เกียจ ผิดหวังในตัวเองเข้าไปอีกค่ะ จริงๆแล้วก็คิดว่าตัวเองฝึกน้อยไปอยู่นะคะ(ถ้าอ่านสิ่งที่หนูพิมพ์แล้วมันอาจจะดูเหมือนหนูฝึกเยอะแต่จริงๆไม่ได้เยอะขนาดนั้นเลยค่ะ) หนูอยากรู้ว่ามีวิธีแก้ความรู้สึกพวกนี้มั้ยแล้วเวลาเราท้อจะทำยังไงให้กลับมามีไฟอีกครั้งคะ(รบกวนด้วยนะคะ นี่อาจจะไม่ใช่ปัญหาสุขภาพหนักหนาอะไรแต่หนูก็เป็นมาหลายเดือนแล้วยังแก้ไม่ได้ซักทีค่ะ)
ทำยังไงให้มีกำลังใจทำตามความฝันคะ