ความสัมพันธ์มันสร้างแบบคนรักไปตั้งแต่แรก ทำทุกอย่างเหมือนแฟนแล้ว บอกให้ลดความสัมพันธ์เหลือแค่พี่น้อง คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ
คือเขาคนนี้อายุเท่ากับผมเลย แต่เขาจบก่อนผม 1 ปี และเราได้มีโอกาสได้แลกไลน์กันถึงจะเป็นการแลกแบบทำงาน แต่นั้นคือจุดเริ่มต้นของเรา ตลอดระยะเลา 3-4 เดือนที่ผมได้คุยกับเขา และทำงานที่เดียวกัน กลับบ้านพร้อมกัน ไปหาเขาทุกวันตลอด 3-4 เดือน ไปซื้อของเข้าห้อง ซักผ้า รีดผ้า ล้างจาน สระผมให้ เล่นกันตลอด มีงอล มีง้อ มีหยอกล้อกันตามประสาเหมือนแฟนกัน แต่ไม่ใช่แฟนกันเพราะเขาให้ผมเป็นแค่คนคุย แต่ยอมให้ผมทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเสียใจแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก ไม่ได้นอกใจ ไม่ได้คุยกับคนอื่น แต่ช่วงนั้นเขาทำงานเครียดอยู่ผมน้อยใจเขา ผมเลยแบบงี่เง้า แกล้งแบบกลับบ้าน แต่ไม่ได้กลับ ยืนอยู่หน้าห้อง 1ช.ม แล้วพอกลับเข้าไปหาเขา เขาก็ร้องไห้ แล้วบอกว่าพอแล้วให้เราห่างกันสักพัก พอห่างกันได้ 2 อาทิตย์ ผมก็ไปหาเขาเพราะคิดถึงมาก พร้อมเอาของไปให้เพื่อขอโทษ เขาก็รับนะแต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาบอกว่าขอเรื่องงานอันดับหนึ่ง เรื่องครอบครัวอันดับ 2 คนคุยอันดับ 3 พอผมกลับบ้าน ผมก็ถามเขาว่า ผมยังสร้างความสัมพันธ์ต่อได้มั้ย เขาก็ตอบกลับมาว่า ถ้าจะสานความสัมพันธ์เกินพี่น้อง ให้พักก่อน ตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมการ กัลยานมิตรกันดีแล้ว ผมควรจะหยุดสร้างความสัมพันธ์นี้มั้ยครับ (เป็นเรื่องราวของ ช-ช )
ปล.เขาเป็นผู้ชาย ซึ่งผมก็เป็นผู้ชาย และไม่เคยคิดชอบผู้ชายด้วยกัน คบแต่ผู้หญิงมาตลอดพอเจอเขาคือแบบ ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นซึ่งความรู้สึกนี้ม่เคยเกิดกับผมมาก่อน และผมรักเขามาก มากจนแบบเสียน้ำตาให้เขามาแล้ว
ถ้าเรื่องราวตรงกับชีวิตใครมาแบ่งปันประสบการณ์กันนะครับ
ทำทุกอย่างเหมือนแฟนตลอด แต่ให้ลดความสัมพันธ์เหลือแค่พี่น้อง ???
คือเขาคนนี้อายุเท่ากับผมเลย แต่เขาจบก่อนผม 1 ปี และเราได้มีโอกาสได้แลกไลน์กันถึงจะเป็นการแลกแบบทำงาน แต่นั้นคือจุดเริ่มต้นของเรา ตลอดระยะเลา 3-4 เดือนที่ผมได้คุยกับเขา และทำงานที่เดียวกัน กลับบ้านพร้อมกัน ไปหาเขาทุกวันตลอด 3-4 เดือน ไปซื้อของเข้าห้อง ซักผ้า รีดผ้า ล้างจาน สระผมให้ เล่นกันตลอด มีงอล มีง้อ มีหยอกล้อกันตามประสาเหมือนแฟนกัน แต่ไม่ใช่แฟนกันเพราะเขาให้ผมเป็นแค่คนคุย แต่ยอมให้ผมทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเสียใจแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก ไม่ได้นอกใจ ไม่ได้คุยกับคนอื่น แต่ช่วงนั้นเขาทำงานเครียดอยู่ผมน้อยใจเขา ผมเลยแบบงี่เง้า แกล้งแบบกลับบ้าน แต่ไม่ได้กลับ ยืนอยู่หน้าห้อง 1ช.ม แล้วพอกลับเข้าไปหาเขา เขาก็ร้องไห้ แล้วบอกว่าพอแล้วให้เราห่างกันสักพัก พอห่างกันได้ 2 อาทิตย์ ผมก็ไปหาเขาเพราะคิดถึงมาก พร้อมเอาของไปให้เพื่อขอโทษ เขาก็รับนะแต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาบอกว่าขอเรื่องงานอันดับหนึ่ง เรื่องครอบครัวอันดับ 2 คนคุยอันดับ 3 พอผมกลับบ้าน ผมก็ถามเขาว่า ผมยังสร้างความสัมพันธ์ต่อได้มั้ย เขาก็ตอบกลับมาว่า ถ้าจะสานความสัมพันธ์เกินพี่น้อง ให้พักก่อน ตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมการ กัลยานมิตรกันดีแล้ว ผมควรจะหยุดสร้างความสัมพันธ์นี้มั้ยครับ (เป็นเรื่องราวของ ช-ช )
ปล.เขาเป็นผู้ชาย ซึ่งผมก็เป็นผู้ชาย และไม่เคยคิดชอบผู้ชายด้วยกัน คบแต่ผู้หญิงมาตลอดพอเจอเขาคือแบบ ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นซึ่งความรู้สึกนี้ม่เคยเกิดกับผมมาก่อน และผมรักเขามาก มากจนแบบเสียน้ำตาให้เขามาแล้ว
ถ้าเรื่องราวตรงกับชีวิตใครมาแบ่งปันประสบการณ์กันนะครับ