สวัสดีครับ คือผมมีแฟนคนแรกเรียกได้ว่า ทุกอย่างที่ทำด้วยกันคือ คนนี้แหล่ะ คนแรกของทุกเรื่อง เราเจอกันโดยบังเอิญ เคยเรียนที่เดียวกัน ช่วงอายุเราห่างกัน4-5ปี ยอมรับนะว่า ที่คุยกันครั้งแรกยังไม่ได้รู้สึกอะไร

พออยู่ไปด้วยกันนานๆใช้ชีวิตด้วยกัน
มันรักนะ อยากดูแล

ผมเปิดตัวกับเพื่อนกับสังคมของผมทุกคน รับรู้ว่าคนนี้นะ สำหรับเขา มีแค่เพื่อนสนิทของเขา กับคนภายนอกไปไหนด้วยกันก็ไม่ติด ก่อนจะขอเป็นแฟนจริงๆแบบเต็มตัว

เขาขอดูผมไปก่อน 5-6เดือน ตอนนี้ยังไม่ถึง แต่ทุกอย่างมันชัดเจน ว่ามีอะไรเป็นมากกว่าคนคุยแน่นอน

เข้าใจว่าลืมแฟนเก่ายังไม่ได้ แต่สิ่งที่แอบรู้มา คือก็ยังติดต่อกับแฟนเก่า ยังคุยกัน ยังคิดถึงกัน บอกแฟนเก่าว่า เราไม่ใช่แฟน ยังทนอยู่เพราะรัก เข้าใจว่าอาจใช้เวลา มันมาถึงจุดนึงที่ สับสนว่า ระหว่าง รอ ดู 6 เดือนกับ รอแฟนเก่า อะไรมาก่อนกัน

แล้วที่เป็นอยู่ในตอนนี้คืออะไร ความรู้สึกผมเขาไม่เคยแคร์เลย บางทีแชร์ บทความ เพลง ทำนองนึกถึงแฟนเก่าตลอด

ผมชัดเจนทุกอย่างว่ามีเธอ เลิกคุยกับทุกคน ซื่อสัตย์ที่สุดแล้วทั้งต่อหน้าแล้วลับหลัง


หลังก็ทำตัวแปลกๆ เป็นอะไรไม่เคยบอก มีแค่อยากคุยกับเราอยากให้ไปหาก็โทรหา ผมโทรหาก็ดูต้องมีธุระถึงจะคุย มันไม่เหมือนวันแรกที่เรารู้จักกันเลย ผมชอบนะที่อยู่ด้วยกัน มันทำให้ผมอบอุ่น ผมชอบรอยยิ้มของเขา ความน่ารักของเขา อยากดูแลอยากเทคแคร์แบบนี้ไปนานๆ

แต่ผมเจอแบบนี้ ความรู้สึกผมพังหมดแล้วครับ ผมตั้งใจรัก แต่สิ่งที่ผมเจอ 😞

ผมรู้ว่าควรออกมาแต่ผมเป็นห่วงเขาลึกๆไม่อยากไป ยังอยากอยู่ด้วย แต่ก็นั่นแหล่ะครับ
เหมือนผมเป็นคนคั่นเวลา แต่ใน story in my heart เขาคือคนแรกที่ผมรักและจริงจังด้วย

ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมจบ
และขอบคุณทุกความคิดเห็นและคำแนะนำ
นะครับ❤️