หนูคบกับเเฟนมาประมาณ8เดือนเเล้วค่ะ นิสัยคล้ายกันมากก มีเเค่บางนิสัยนิดหน่อยที่อาจไม่ถูกคอกัน
เเต่ก็เข้าใจกันดี  เเต่หลังมาช่วง2-3เดือนที่ผ่านมาเขาเริ่มมีมาบ่นมาระบายให้ฟังว่ามีปัญหากับที่บ้าน ที่บ้านไม่เข้าใจเขา ไม่รับฟังความคิดเห็นเขา  เขาถามหนูว่าเขาดูใส่ใจความรู้สึกคนอื่นมากไปไหม หนูก็บอกว่าใช่ พี่ต้องบอกแม่บ้างนะว่าพี่ต้องการอะไร ไม่ใช่ยอมเขาหมด(ปล.เขาเป็นที่พอพ่อเเม่บ่นว่าเเล้วก็จะนิ่งเฉยไปเลยไม่อธิบายไม่ตอบโต้) บางทีเขาก็บอกว่ามีเเค่หนูคนเดียวที่รับฟังเขา เเต่บางทีเขาก็ถามหนูว่าหนูเขาใจพี่บ้างไหมว่าพี่ต้องการอะไร ละเขาก็บอกว่าที่จริงหนูก็ไม่เขาใจพี่หรอก เพราะเห็นไม่เบ่าทีไรหนูก็ทำตัวเล่นๆ ติดตลกตลอด คุยไปก็ยิ้มไป ที่เราทำแบบนี้เพราะอยากให้กำลังใจ อยากให้เขาอารมณ์ดีขึ้น อยากให้เขาพอดียิ้มได้ขึ้นมาบ้าง เเต่ด้วยความที่เราก็เป็นคนไม่ชอบเเสดงความรู้สึกให้แฟนเห็นในขณะที่เขากำลังเครียดกำลังระบายอยู่กับเรา ว่าเราก็เครียดปัญหาไม่น้อยไปกว่าเขา เเต่ไม่อยากบอกให้เขากลุ้มใจไปอีก เเบบว่าเจอปัญหาของตัวเองเเล้วยังต้องมาเจอปัญหาของเราอีก เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูด

เราควรทำไงดีอ่ะ จะบอกความจริงว่าเราก็เป็นเหมือนเธอไปก็กลัวเขาไม่เชื่อ เเล้วก็กลัวจะมาเครียดเรื่องของเราเพิ่มเข้าไปอีก.
(เพราะด้วยเราเป็นร่าเริง ตลก ยิ้มจนเเฟนไม่เชื่อว่าเครียดว่าเศร้าอยู่ )