สวัสดี เราตอนนี้อายุ 22 
เราเป็นคนกรุงเทพ โตมากับตายายเลี้ยงมาแต่เล็ก  แม่เรามาอยู่ด้วย ตอน15 ตายายเราเป็นคนทำมาหากินเก่งมากเรารักเค้ามาก
ตอนเด็กๆเราชอบหาเหตุผลว่าทำไม อะไร กับสิ่งที่ต้องการจะรู้ตลอด เราชอบทำกิจกรรมมากทำแทบทุกอย่าง 
วันนึงยายเราเสียเราต้องอยู่กับแม่กับตา แม่ราดุมากแต่บางครั้งก็ใจดี ถ้าเราไม่เถียงไม่สงสัยอะไร 
แต่รารักตามากสนิทกับตา เราทำทุกอย่างให้ตา ไม่ว่าจะเป็น ซักผ้า รีดผ้า หาข้าวหาน้ำ พาตาไปหาหมอ
และตาเราก็เสียตาม ตอนเราเรียนใกล้จบ เราเคว้งมาก เพราะต้องอยู่กับแม่ ปกติตาจะโทรหาทุกวัน แม่ไม่เคยโทรหา ไม่เคยห่วงใย

*โดยเรื่องที่เราทะเลาะกันบ่อยสุดคือ แม่บอกว่า กูส่งเรียน(แม่ส่งเรียนตอนมหาลัยค่าเทอมเอกชน) แม่บอกต้องสำนึกบุญคุณ ตายกี่ชาติก็ใช้ไม่หมด
เราอยากเรียนหนังสืออยากเรียนให้จบ แต่มีปัญหาเรื่องนี่ตลอด บางครั้งมีไรขึ้นมาแม่จะพูดเรื่องนี้

*เราหางานทำตลอดซึ่งเราไม่ได้หางานเงินได้เยอะ แต่เราเอามาใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะหลังๆแม่ราติดหวย ไม่ให้เงินเราไปเรียน ด้วยความที่ปี4แล้วเลยหาเงินเองบ้าง แต่โดนแม่ด่าว่ารายได้น้อย และก็อวดดี ซึ่งแม่เราค่อนข้างดุแล้วปากร้าย

*พอเราโตขึ้นเราโดนทวงบุญคุณตลอด เราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยนะเพราะเรากลัวแม่ และตายายสอนมาดีมากทำให้เราขี้กลัว แม่เอาแต่ด่าเราแรด เพราะเราแต่งตัว ด่าเราเห็นแก่ตัวเพราะเราไม่ชอบทำไรร่วมกับใคร เช่นเราซักผ้าซักแยก หรือบางครั้งไม่ชอบให้ใครมายุ่งของๆเราเพระเราหวงและรักษามาก คนที่บ้านชอบยืมและไม่เก็บ 

*พอเราเรียนจบเราได้ กนย อันดับ2 แม่บอกว่าเพราะกูส่งไม่มีกูไม่มีวันนี้ เราเข้าใจแม่นะ แต่แม่ไม่เคยชมเลยหรือเห็นว่าเราทำดี เราทำกิจกรรมเยอะมากเพราะเราอยากมีประสบการณ์ แม่บอกเราทะเยอทะยาน ในสายตาแม่มองเราเป็นคนหัวสูงมากเพราะเราพยายามหาสิ่งดีๆหาที่ดีๆ หาอะไรดีๆตลอดเราอยากให้ชีวิตมีคุณภาพ

*จบมาไม่ถึงเดือน ใบวุฒิยังไม่ได้ตอนนั้น เราส่งสมัครงานไปมากกว่า50ที่ เพราะเราอยากทำงาน ไม่อยากนั่งเฉยๆ ตอนนี้ได้งานแล้วก่อนได้ใบวุฒิ เราก็อยากให้แม่เห็นว่าราทำไรได้นะ

*ประเด็นคือ แม่เคยฝากเราทำงานกับคนอื่น ที่ไม่น่าเชื่อถือมาก ทำงานด้านมืดด้วย แม่รู้แต่ให้เราไป เค้าอยู่ใกล้บบ้านเรา เราบอกว่ามปรค่ะ หนูจะลองส่งงานดูก่อนนะคะ หนูอยากลองหางานด้วยตัวเอง นั่นแหละเราโดนแม่ด่าอีกว่ามั่นเกิน แม่บอกไม่มีใครหางานได้ตอนนี้ถ้าไม่พึ่งคนอื่น อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง 
เราแบบ ตากับยายสอนว่า ต้องทำด้วยตัวเองถึงจะสำเร็จ การพึ่งคนอื่นมันจะมีบุญคุณ เราจำคำนี้ตลอด เราว่าราทำถูกแล้ว 

*เราทำงานได้7วัน เงินออกมาแค่5พัน เราคือเพื่อนที่ยืมเงินมาทำงานและให้แม่ไปแค่500 สำหรับ7วันแรกเพราะเราต้องเอเงินที่เหลือใช้ทั้งเดือน
แม่ว่าเราว่าทุเรส ส่งเรียนเท่าไหร่ โดนเราพึ่งทำงานรวมตอนนี้ยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ เราบอกว่าจะให้เดือนละ2-3พันนะ เพราะงานที่ทำเงินเดือนน้อย รอก่อน แม่บอกใครอยากได้เงิน ทุกวันอยู่บ้านกูพึ่งกูสำนึกสะบ้าน (แม่พูดแรงกว่านี้อีก)

*เราเห็นว่าเราโตแล้ว เราเลยถามแม่จะเอาอะไรถึงจะพอ แม่จะให่ทำไง ซึ่งต้องบอกว่าทะเลาะกันบ่อย แม่ไม่เคยถูกใจไรเลย เราทำทุกอย่างที่แม่สั่งไม่ว่าจะเป็น ซักผ้าแม่ ซักที่นอนแม่ เก็บบ้าน เก็บจานที่แม่กิน (แต่แม่ราทำกับข้าวบ้างเหมือนกัน) แม่บอกว่า ทำไรให้กูก็ใช้ไม่หมด ตาย3ชาติยังไม่พอเลย
เราเสียใจร้องไห้และถามว่าทำไมมากมาย  แม่บอกส่งเรียนเท่าไหร่ ใช้เงินกี่แสน เวลาไปทำงานแต่งตัวสะสวยอย่างกะผู้ดี (เราชอบแต่งตัวมาก เราซื้อเอง และญาติเรารวยให้เสื้อผ้ามาเยอะมาก) เราผิดอะไรเราก็ถาม เราไม่เคยมีเรื่องแฟนมารบกวนเรื่องเรียนด้วย แม่ไม่เคยเห็นว่าเรามีแฟน ซึ่งเราไม่เคยบอก แต่แม่ด่าเราแต่งตัวไปหาผัวหรอ เรางงมาก ตรรกะของแม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว เราไม่เข้าใจ

*นี่คือเราเถียงสุดชีวิต แม่เลยไล่เรา เราบอกเราไม่เคยอยากอยู่ที่นี่เลย แต่เราไม่มีที่ไปและนี่ก็บ้านตายายอยู่มาแต่เกิด เรื่องค่าน้ำค่าไฟก็พยายามช่วย เพิ่งได้งานขอเวลาหน่อย และก็ทะเลาะไปเรื่อยๆตลอด เพราะเวลาเราตอบเค้าเราร้องไห้และเสียงดังพยายามบอกเค้า 

*เราโดนตบและรากหัวลงพื้นมาเหยียบ เพราะเราพูดว่า แม่เป็นแม่แม่ฟังหนูหน่อย หัดฟังและไม่ด่าได้ไหม บ้านก็ไม่ได้อยากอยู่เลยเพราะยิ่งอยู่แม่ยิ่งทวงบุญคุณ บ้านก็ไม่ใช่ของแม่ เงินที่แม่ส่งหนูก็เอามาจากที่ยายเหลือไว้และอาขีพที่ตาให้ แต่แม่ทวงหนู แถมพลาดพิงว่าหนูทำให้ตายายตายเพราะหาเงินมาเลี้ยงหนู ซึ่งเราโดนคำเหล่านี้บ่อยมาก และเราเจ็บตัวมาก เราพยายามทำงานเพื่ออกไปจากที่นี่ เค้าว่าเราเนรคุณ แต่เราไม่เคยคิดว่าเค้าหรือจะทำงานมาไม่ให้เงินเลย แต่เราไม่เคยรักเค้าเลย ไม่รู้ทำไม เรารักและคิดถึงตายายมาก เราหาหมอโทรสายสุขภาพจิตบ่อยมาก

*เราว่าเราพยายามเป็นลูกที่ดี คนรอบตัวรักเราในฐานะเพื่อนในฐานะคนร่วมงานมาก ซึ่งเราพยายามทำตัวเป็นที่รัก แต่ในสายตาแม่คือเราประสบ รวมถึงเอาแต่ด่าเรา เราพยายามไม่พึ่งไรแม่ เช่นบางครั้งแม่ไปส่งเรา ตอนเย็นกลับมาแม่ด่าว่าไปเองไม่เป็นหรอ โดยเราบอกแล้วว่าไม่ต้องไปส่งเรานั่งรถไปmrtได้ พอบังคับส่งกลับมาก็ทวงน้ำมันหมด เราให้ได้นะเงินอะ แต่เราเครียดมาก พยายามหาเงินเก็บเงินไปอยู่ที่อื่น เราเหนื่อยมากทุกคน เราเป็นลูกที่เกิดมาไม่เหลือใครในครอบครัวแล้ว พ่อเราก็เสียแล้ว เราโกรธมากเราไม่เคยโดนตีเลยจากตายาย แต่แม่เรารากเราเป็นหมูมา เอาของทุบเราแค่เพราะเราพยายามพูดในสิ่งที่ไม่จริง บางครั้งพลานว่าเราเหมือนพวกม๊อบที่มั่นใจว่าตัวเองถูก เรางงมากเกี่ยวอะไร 

เราแค่อยากระบาย ขอบคุณที่ฟังนะ