อธิบายก่อนนะครับก่อนหน้านี้ผมมีครอบครับกับแฟนเก่าผมมีลูกด้วยกัน2คนแต่มีเหตุให้ต้องเลิกลากันไปแล้วผมก็มาเจอแฟนคนใหม่ซึ่งแฟนคนนี้มีลูกติดเป็นผู้ชายผมคบกับแฟนคนใหม่เลี้ยงดูลูกให้เค้าตั้งแต่7ขวบจนตอนนี้อายุ15ปีผมกับแฟนคนใหม่จดทะเบียนสมรสกันเหมือนกับคู่ทั่วไปแต่ผมก็ยังส่งเสียลูกของผมทั้ง2คนที่อยู่กับแฟนเก่าผมกับแฟนคนใหม่ไม่มีลูกด้วยกันเนื่องจากแฟนใหม่ผมเค้าทำหมันตั้งแต่มีลูกคนแรก ผมก็อยากมีลูกกับเค้าด้วยวิธีสมัยใหม่แต่เค้าก็ไม่ยอมเค้าบอกว่ากลัวพอมีลูกกับผมแล้วเค้าจะรักลูกของเค้าน้อยลงผมก็ไม่ว่าอะไร อ้อแฟนผมหน้าที่การงานหรือเงินเดือนก็มากกว่าผม ซึ่งปัจจุบันผมซื้อบ้านอยู่กับเธอผมเป็นคนผ่อนบ้านทั้งหมด ส่วนเธอเป็นคนจ่ายค่าไฟค่าน้ำทุกวันนี้ก็บ่นตลอด ก็คุยกันแต่แรก บางเดือนผมเหลือเงินผมก็ให้เธอบ้างเดือนละพันสองพันบางเดือนผมไม่เหลือผมก็ไม่ได้ให้เธอแต่ลูกสองคนกับแฟนเก่าผมๆส่งให้ทุกเดือนส่วนลูกติดแฟนใหม่ผมก็ให้เงินบ้างซื้อให้กินตลอดโดยลูกผม2คนกับไม่เคยมาวุ่นวายหรือมายุ่งกับแฟนใหม่ผมเลย  แฟนใหม่ผมชอบไปพูดให้พี่น้องหรือเพื่อนสนิทของเธอฟังว่าผมอยู่กับเธอๆเป็นคนเลี้ยงดูผมเธอออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างแต่แท้จริงแล้วผมไม่เคยยุ่งกับเงินของเธอเลยผมใช้เงินคนละกระเป๋าเงินใครเงินมันแต่ถ้าเธออยากกินอะไรหรือลูกของเธออยากกินอะไรผมก็ซื้อให้ทุกอย่างของใช้ในบ้านผมก็เป็นคนซื้อติดที่ว่าบางเดือนเงินผมไม่เหลือผมก็ไม่ได้ให้เธอแค่นั้นเองอีกอย่างเวลาเธอซื้ออะไรเธอก็จะซื้อกินกับลูก2คนไม่ค่อยถามผมนานๆที่จะมีถามว่าผมอยากกินอะไรเธอชอบพาลูกไปกินของที่ห้างบ่อยๆไปกัน2คนโดยไม่ชวนผมบางครั้งผมก็น้อยใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มีครั้งนึง ผมไปได้ยินเธอคุยกับแม่เธอว่าชีวิตเธอต้องมาได้ *ผัว มือสอง *อีก คำนี้ผมน้อยใจมากผมไม่เคยคิดดูถูกเธอว่าเธอมีลูกติดหรือมีสามีมาก่อนแต่เธอใช้คำนี้กับผม ทุกวันนี้ผมคิดมาตลอดเคยมีเพื่อนสนิทมาเตือนผมว่า เค้าหลอกให้ผมเลี้ยงลูกให้ตอนลูกเค้ายังเล็กเพื่อตัวเค้าจะได้ทำงานอย่างสบาย ไม่ต้องห่วงอะไร เมื่อก่อนผมไม่คิดแต่ตอนนี้เริ่มที่จะคิดถึงคำพูดเพื่อน ลูกเธอปัจจุบันก็โตแล้ว ผมเคยพูดกับเธอแล้วว่าลูกเธอผมจะไม่ยุ่งเพราะผมเคยสอนเคยเตือนตั้งแต่เด็กแล้วเธอก็เข้าข้างลูกเธอตลอด ลูกของเธอทำอะไรไม่เคยผิด ผมก็เลยตัดปัญหาไม่ยุ่งด้วย ปัจจุบันพอโรงเรียนติดปัญหาโควิด ลูกเธอก็เปิดแอร์อยู่ในห้องทั้งวันทั้งคืน เธอก็ไม่เคยว่า แต่พอค่าไฟมาเธอมาบ่นผมว่าไม่ช่วยประหยัดไฟ เธอไม่เคยว่าลูกเธอเลยผมนี่นานๆจะเปิดแอร์นอนซักทีกลางวันก็ไปทำงาน อ้อ ผมแยกห้องนอนกับเธอมา3ปีละ  ตอนนี้ผมคิดในใจผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รักผมหรอกเธอแค่ต้องการให้ผมช่วยดูแลในสิ่งที่เธอขาด ผมเริ่มคิดว่าเธอเริ่มเห็นแก่ตัวผมเลยตั้งใจว่าสมบัติที่ผมมีอยู่หรือทรัพย์สินที่ผมมีถ้าผมตายผมจะไม่ให้เธอเลยซักอย่างผมจะยกให้กับลูก2คนของผมให้หมด เพื่อนๆมีความเห็นยังไงบ้างครับ ผมกำลังจะไปทำพินัยกรรม ไว้
*คิดว่าป่านนี้แฟนผมคงจะเข้ามาอ่านแล้วหล่ะครับกระทู้ไปไกลถึงfacebookเลยมีคนแชร์เยอะ* ก็ดีเหมือนกันครับให้ฟังความคิดเห็นหลายๆแง่มุมให้เค้าได้คิดบ้าง ขอบคุณหลายๆความคิดเห็นครับอย่างน้อยผมก็ได้พูดออกไป อึดอัดเครียดมานาน
*มีหลายคนบอกว่าผมเห็นแก่ตัวที่แอบซื้อที่แล้วยกให้ลูกทั้ง2 จะอธิบายให้ฟังครับ ที่2แปลงที่ผมซื้อนั้นเป็นเงินที่ผมได้โบนัสมาประจำปีเป็นที่ดินไม่ได้ใหญ่มากประมาณ2ไร่เอง ให้ลูกแบ่งกันคนละ1ไร่ ส่วนที่ๆแม่ผมยกให้3แปลงนั้นเป็นที่ในเมืองซึ่งค่อนข้างราคาดีผมตั้งใจจะยกให้เธอกับลูกซัก1 แปลง แต่พอดูมาเรื่อยๆเหมือนเธอไม่ได้รักผมเลย ไม่สนใจดูแลเอาใจใส่ผมแถมตัวเธอเองจะพูดและคิดอยู่เสมอว่าเธอเอาตัวรอดได้ไม่ต้องพึ่งพาใคร แถมมาพูดว่าผมเป็นผัวมือสอง  แล้วเกาะเธออยู่  
แล้วตลอดเวลา ที่อยู่กันมา7ปี เวลาต้นปีโบนัสผมออก หรือ วันเกิดเธอ ผมจะซื้อของให้ตลอด ผมไม่เคยเอาเปรียบเธอเลย แต่สำหรับผมไม่ต้องถามว่าได้อะไรบ้าง หึ ไม่เคยเลย ผมเป็นลูกผู้ชายพอครับไม่คิดจะเกาะผู้หญิงกิน อย่างที่บอกเงินเดือนผม คำว่าเหลือแล้วให้เธอนั่นก็คือ หลังจากจ่ายค่าบ้าน ค่าของใช้ ค่าบัตรเครดิต แล้วค่าใช้จ่ายต่อเดือนของตัวเอง ผมถึงให้เธอ เพราะผมแยกเงินกันใช้ครับไม่อยากให้มีปัญหาว่า #เอาเงินกูไปให้ลูก เอาเงินมาให้ลูกกู # เรื่องนี้เราตกลงกันตั้งแต่คบกันใหม่ๆ แต่ลูกเธอที่อยู่กับผมๆก็ดูแลแล้วก็รักเหมือนลูกตั้งแต่เลี้ยงเค้ามาอยากกินอะไรอยากได้อะไรผมซื้อให้ตลอด กลับกันผมไม่เคยให้ลูกของผมมายุ่งวุ่นวายกับเธอเลย ซึ่งเรื่องนี้ผมถือว่าเป็นความรับผิดชอบของผมถ้าผมรักแม่เค้าแล้วผมก็ต้องรักลูกเค้าด้วยดูแลลูกเค้าด้วย ตลอดเวลาผมไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย แต่แค่น้อยใจคำพูดที่เค้าพูดออกมา แค่นั่นเอง ผมทำให้ขนาดนี้ยังดูถูกผมอีก