เธอคบกับผมมา 5 ปีครับ ตลอด 5 ปี เธอคบผู้ชายนอกจากผม อีก 4 คน ไม่นับตัวผมครับ (โลก 4 ใบ)
ทั้ง ๆ ที่อาศัยอยู่กับผม แต่ผมพึ่งมารู้ตอนผู้ชายมาเคาะถึงบ้าน และผมพึ่งรู้ว่าเธอมีลูกแล้ว ตอนที่เราเลิกกัน
ผมใช้เวลาทำใจอยู่หลายเดือนครับหลังจากเลิกกับเธอ และผมแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเธอไม่ยอมเลิกกับผมในช่วงแรกที่ต่างคนต่างอยู่
ผมเลยตัดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอออกจากชีวิต ของอะไรที่เธออยากได้ผมก็ยกให้เธอไปเลยครับ เพราะอย่างน้อยคิดเสียว่ามันคือช่วงเวลาดี ๆ ที่เคยอยู่ด้วย
กัน หรือเปล่าไม่แน่ใจ
หลังจากผ่านไป 1 ปี ผมก็มีคุยกับ ผญ. คนอื่นบ้าง ก็ไม่ถึงกับมากหรอกครับ ไม่ได้หล่อเหมือนสเตฟาน 555 คุยไปคุยมา ผมก็เป็นฝ่ายเลิกคุยไปเองครับ เป็น
แบบนี้ตลอดจนเข้าปีที่ 5 แล้วครับ จนกระทั่งเพื่อนทนไม่ไหว ถามว่าเป็น
อะไร น้องเขาอยากสนิทกับ ก็บล็อคเขาซะงั้น (คนนี้รุ่นน้องเพื่อนผม)
นำมายกตัวอย่างให้ฟัง ซึ่งผมทำแบบนี้ตลอดจริง ๆ ครับ ผมก็ไม่ได้ถึงกับเบื่อหรือรำคาญหรอกครับ ผมให้เกียรติ ผญ. ทุกคนที่เข้ามาคุยกับผม แต่พอ
ผ่านไป ผมก็ไปบล็อคเขาแล้วก็เลิกคุยไปดื้อ ๆ ( ผญ. ทุกคนที่ผมคุยด้วยหรือไปเที่ยวด้วย ผมไม่เคยทำอะไรพวกเขาเลยนะครับ แค่พูดคุยเท่านั้น )
ถามว่าผมอยู่มาแบบนี้มาได้ไง ไม่เปลี่ยวหรอ ( ไม่หรอกครับ บางครั้งผมเมื่อย ก็ไปนวดกับเพื่อน ๆ ผม ตามร้านต่าง ๆ แต่นานๆๆๆๆๆครั้งนะครับ ผมป้องกัน
ครับ555 ) ส่วนมากนอกจากทำงาน ผมก็จะมีออกไปสังสรรค์ หรือ ไปเที่ยว กับเพื่อนบ้าง อยู่กับครอบครัวบ้าง "แต่ผมไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามาเลยครับ"
...................................................................................................
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมควรไปพบแพทย์หรือปรึกษาหมอด้านจิตเวชไหมครับ หรือควรปล่อยไปเรื่อยๆ ให้มันหายเอง (แต่ผมไม่ถึงขั้นเป็นโรคจิตนะครับ555)
ผมเลิกกับแฟนมาหา 5 ปีแล้วครับ หลังจากนั้นผมไม่เคยเปิดใจอีกเลย หรือเพราะผมโดนเธอทำร้ายหัวใจมาหนักเกินไปครับ
ทั้ง ๆ ที่อาศัยอยู่กับผม แต่ผมพึ่งมารู้ตอนผู้ชายมาเคาะถึงบ้าน และผมพึ่งรู้ว่าเธอมีลูกแล้ว ตอนที่เราเลิกกัน
ผมใช้เวลาทำใจอยู่หลายเดือนครับหลังจากเลิกกับเธอ และผมแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเธอไม่ยอมเลิกกับผมในช่วงแรกที่ต่างคนต่างอยู่
ผมเลยตัดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอออกจากชีวิต ของอะไรที่เธออยากได้ผมก็ยกให้เธอไปเลยครับ เพราะอย่างน้อยคิดเสียว่ามันคือช่วงเวลาดี ๆ ที่เคยอยู่ด้วย
กัน หรือเปล่าไม่แน่ใจ
หลังจากผ่านไป 1 ปี ผมก็มีคุยกับ ผญ. คนอื่นบ้าง ก็ไม่ถึงกับมากหรอกครับ ไม่ได้หล่อเหมือนสเตฟาน 555 คุยไปคุยมา ผมก็เป็นฝ่ายเลิกคุยไปเองครับ เป็น
แบบนี้ตลอดจนเข้าปีที่ 5 แล้วครับ จนกระทั่งเพื่อนทนไม่ไหว ถามว่าเป็น อะไร น้องเขาอยากสนิทกับ ก็บล็อคเขาซะงั้น (คนนี้รุ่นน้องเพื่อนผม)
นำมายกตัวอย่างให้ฟัง ซึ่งผมทำแบบนี้ตลอดจริง ๆ ครับ ผมก็ไม่ได้ถึงกับเบื่อหรือรำคาญหรอกครับ ผมให้เกียรติ ผญ. ทุกคนที่เข้ามาคุยกับผม แต่พอ
ผ่านไป ผมก็ไปบล็อคเขาแล้วก็เลิกคุยไปดื้อ ๆ ( ผญ. ทุกคนที่ผมคุยด้วยหรือไปเที่ยวด้วย ผมไม่เคยทำอะไรพวกเขาเลยนะครับ แค่พูดคุยเท่านั้น )
ถามว่าผมอยู่มาแบบนี้มาได้ไง ไม่เปลี่ยวหรอ ( ไม่หรอกครับ บางครั้งผมเมื่อย ก็ไปนวดกับเพื่อน ๆ ผม ตามร้านต่าง ๆ แต่นานๆๆๆๆๆครั้งนะครับ ผมป้องกัน
ครับ555 ) ส่วนมากนอกจากทำงาน ผมก็จะมีออกไปสังสรรค์ หรือ ไปเที่ยว กับเพื่อนบ้าง อยู่กับครอบครัวบ้าง "แต่ผมไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามาเลยครับ"
...................................................................................................
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมควรไปพบแพทย์หรือปรึกษาหมอด้านจิตเวชไหมครับ หรือควรปล่อยไปเรื่อยๆ ให้มันหายเอง (แต่ผมไม่ถึงขั้นเป็นโรคจิตนะครับ555)