เอสถ่ายทอดตัวละครชนะชลออกมาได้โคตรเลวอ่ะ เห็นแก่ตัวมากๆๆ คนทัก คนตักเตือนอะไรใดๆ ก็ไม่ฟัง ผิดบาปก็ไม่มีในใจ ไม่คิดถึงครอบครัวเลย ปกติด่าพระเอกเพราะงี่เง่า โง่ หูเบา บื้อ ใจร้ายแกล้งนางเอก บลาๆๆ หรืออย่างน้ำเซาะทรายก็ไม่รู้สึกเกลียดเท่านี้ หรือสุสานคนเป็น ก็เกลียดนะ แต่ระดับความเกลียดเบาบางกว่านีสสสส

หากตัดเรื่องการมีอยู่ของ "คุณ" ออกไป

เรื่องแม่เบี้ยนี้คือเรียลมาก ตัณหาราคะหรือความรักความต้องการที่ฝังลึกในใจ ทำเอาชนะชลลืมมองตัวตนของตัวเอง ณ ปัจจุบันว่าอยู่จุดไหน ก็เข้าใจว่าเมียอาจไม่ดีพร้อม แต่ตัวเองก็เลือกที่จะยอมร่วมชีวิตแต่งงานมีลูกเอง วันๆ มีแต่ต้องการเมขลาจนเกินเบอร์ จนทำแต่เรื่องน่าเกลียด ตีโพยตีพายว่าถูกกดดันให้ต้องทนมาตลอด แหม...ทนจนเรียนจบ ได้มรดก มีเมียมีลูก เพิ่งจะมาดีแตกร้องหาความรักจากคนที่ใช่ (แต่เวลามันไม่ใช่ไง) ก็เข้าใจนะว่ารัก และมีความผูกพันลึกๆ แต่พระเอกไม่มีแม้จะคิดหักห้ามใจหรือให้เกียรติใครใดๆ เลย

สมหน้าโดนจิณณ์ขึ้นเข่า สะใจมาก โดนภาคภูมิด่าลับหลังด้วย (ฉากนี้ย้อนดูพลเล่นหลายรอบเลย มันเซอไพร์สดี ในใจคงด่าอาเฮียเป็นแน่แท้)

OMG ฉันเกลียดพระเอกแม่เบี้ยมากจริงๆ