พอมาถึงจุดๆนึงที่รู้สึกชีวิตอิ่มตัวกับทุกอย่าง มีงานทำที่ดี มีบ้าน มีรถของตัวเองในวัย 27 ปี ถือว่าเราก้าวไปได้เร็วกว่าหลายๆคน ไม่ได้มีต้นทุนชีวิตดีเหมือนคนอื่นมาก่อน แต่ด้วยความพยายาม อดทนความลำบากมาตลอด ทำให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้น ดูแลพ่อแม่ได้ แม่เป็นห่วงมากเพราะเป็นลูกคนเล็ก พี่ก็แต่งงานมีครอบครัวแล้ว
555
ถามว่าอยู่คนเดียวได้มั้ย ก็อยู่ได้น่ะ

แต่เอาจริงๆแล้วเราอยากมีใครสักคนที่คอยรับฟัง เข้าใจ เป็นผู้นำเราได้ จริงใจ ให้เกียรติกัน เราว่ามันเป็นพื้นฐานที่คนทั่วไปที่จะเข้ามาต้องมีแหละ  

โดยส่วนใหญ่กับการทำงานไม่ค่อยได้เจอใครหรือคุยกับใคร

โดนเทจากโลกออนไลน์ก็เยอะมาก คุยๆแล้วเขาก็เงียบไป (ก็แค่คุยน่ะ)

ว่างๆเหงาๆวันหยุด ถ้าไม่ติดว่าโควิด ป่านนี้เราคงจะได้ขับรถออกไปเดินป่า กางเต็นท์ตื่นเช้าดูหมอกที่ไหนสักแห่ง  แต่ถ้ามีใครไปด้วยสักคนก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อย

ออกเดินทางไปต่างประเทศปีละครั้งก็ยังดี

เราชอบเดินทางมากๆ ใครที่ยังโสดและชอบการเดินทาง ใช้ชีวิตที่เรียบง่าย แวะมาทักทายกันได้น่ะคะ

#โสดในวัย 27 ก็ไม่ได้แย่😊😊