เรื่องนี้จะยาวหน่อยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าตอนที่เราโสด เราไปเจอผู้ชายคนนึงเขาแอดเฟซเรามาพอเราส่องเฟซเขาคือเขาตรงสเปกเรารู้สึกชอบมากพอส่องไปส่องมาบังเอิญเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราเองเราก็ดีใจเลยทักไปหาเพื่อนเราว่าคนนั้นเพื่อนแกหรอ เพื่อนเราก็ว่าใช่
เราก็บอกเพื่อนว่า เราชอบเพื่อนแก เพื่อนเราก็บอกว่าถ้าชอบก็จีบเลยมันโสดอยู่ แล้วที่บังเอิญไปอีกคือ บ้านผู้ชายคนนั้นอยู่ใกล้บ้านเราและเพื่อนเราก็อยู่กับเขาด้วย เรานี่แบบกรี๊ดเขิลอาย หลังจากนั้นเราก็ทักไปหาเขาทักไปจีบเขาก็คุยกับเราแหละแต่ตอนนั้นเขามีคนในใจเขาแล้ว แต่เราก็คลั่งรักไปสักพักนึง แต่เขาก็เริ่มหาย เราก็รู้สึกเหนื่อยตบมือข้างเดียวมันไม่ดังเราเลยหยุดทักไป จากนั้นเราก็เป็นเพื่อนกันเฉยกดไลค์กดใจให้กันตลอดเวลาเบื่อๆเหงาๆก็นัดไปเจอกันที่ประจำไปนั่งคุยเราร้องเพลงไปเขาก็เล่นกีต้าร์เวลาเหงาก็มีโทรมาคุยกันบ้างไรบ้างมาๆหายๆ แต่ที่เล่ามามันก็ยังไม่ใช่จุดสำคัญของเรื่องที่เราจะมาปรึกษาทุกคนหรอกนะแต่อยากเล่าความเป็นมาก่อนจะเกิดเรื่องนี้ เราจะเริ่มเล่าละ คือว่าหลังจากนั้นประมาณ2เดือน เรามีแฟนตอนนี้ก็ยังคบกับแฟนอยู่เราตอนนั้นเราก็รักแฟนมากๆไม่คิดจะนอกใจ พอคบได้2-3เดือนแฟนเราเขากระดูกขาไม่ดีรักษามาเป็นปีแล้วช่วงนั้นเราก็พยายามให้กำลังใจอยู่ข้างเขาตลอดแต่ช่วงนั้นแฟนเราเจ็บขามาก ทำให้เขาชอบหงุดหงิดโมโหขึ้นเสียงใส่เรา เราน้อยใจมากนะแต่เราไม่พูดเวลาเขาเจ็บทำให้เราเกรงเขาไม่กล้าคุยอะไรเพราะกลัวแฟนรำคาญ ช่วงนั้นเราก็คุยกันน้อยลงเพราะเขาบอกจะนอนพักผ่อนเขาเจ็บมากเราเลยไม่กวนและก็ไม่ได้โทรกันเลยคุยกันน้อยมาก ทำให้เรารู้สึกคิดถึงแฟนและเราก็รู้สึกเหงามาก พอต่อมาวันนั้นเป็นวันเกิดของคนที่เราชอบ เขาชวนเราไปงานวันเกิด เราก็ไปตอนแรกก็กะว่าจะไม่ไปเพราะพน.แฟนเราต้องไปหาหมอเราแล้วเรายังไปกินเลี้ยงกับเพื่อนอยู่ มันก็รู้สึกไม่ดี แต่ที่เราไปเพราะคนที่เราชอบขอให้เราไปแต่ที่เราไปเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะไปในฐานะเพื่อนคนนึง จากนั้นเราก็บอกแฟนว่าเราไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อนนะ แฟนเราก็ว่าโอเค เราก็ขับรถไปบ้านเขาเจอเพื่อนๆพ่อแม่เขาและเพื่อนๆพ่อแม่เขาเราก็ทักทาย จากนั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะเขาก็ให้เราไปนั่งใกล้เขาปลอดภัยจากเพื่อนๆเขาสุดเรากะว่าจะนั่งกินดื่มสักพักแล้วก็กลับ แล้วก็นั่งกินดื่มกันเรื่อยๆก็ร้องเพลงกันเขาเล่นกีต้าร์เราร้องเพลง เขาเป็นคนชอบฟังเพลงเก่าๆยุค90ซึ่งเราก็ชอบฟังเพลงแนวนี้ด้วยมากๆเราฟังแต่เพลงเก่าๆไม่ค่อยฟังเพลงใหม่เราอินกับเพลงเก่ามากกว่าเวลาร้องเพลงเรา2คนจะเข้ากันมากๆ ทีนี้ก็เริ่มมีพ่อแม่และเพื่อนพ่อแม่แซวเรากับเขาก็เขินๆแหละ พอสักพักเราก็ดื่มก็เริ่มมึนๆแต่ยังไม่เมาแต่กึมๆเพื่อนแกล้งมอมเหล้าเรามาสักพักแล้ว และตอนนี้แหละเป็นจุดเริ่มต้นที่มีเรื่องติดอยู่ในใจไม่เคยลืมและคอยพูกับตัวเองว่าไม่น่าไปวันวันเกิดเลย คนที่เราแอบชอบเขาเริ่มมาคุยกับเราว่าเขาเสียดายเขาไม่น่าเทเราเลยเพราะผู้หญิงคนนั้นที่เขาชอบเทเขา เขาบอกว่าตอนที่คุยกับเราเขารู้สึกดีแต่เขาดันไปเลือกผิดคน เขาบอกเราว่าหลังจากที่เขาโดนเทหลายเดือนมาเขากะจะเริ่มมาคุยกับเราใหม่ แต่สุดท้ายก็ไม่ทันเรามามีแฟนซ่ะก่อน ตอนที่เขาทักมาเราเพิ่งคบกับแฟนได้ประมาณ2วันแต่เขาไม่รู้ เขาเสียดายมากที่ทักมาไม่ทันและเราก็ไม่คิดว่าเขาจะมารู้สึกดีกับเราด้วย จากนั้นเราสตั๊นหนักมากเราก็ถามเขาว่าทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้เพื่อนก็ชงเหล้าให้เราเข้มมากเราก็ดื่มไปเยอะเพื่อนแกล้งให้ดื่มหมดแก้วเราก็ดื่มหมดแก้วจนเมาแล้วง่วง ตอนนั้นมือเขากับมือเราก็จับกันแน่นเลย คนอื่นก็แซวกันอีกเพื่อนของแม่ก็ถามว่าเป็นอะไรกันเราก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้วก็ไม่มีใครเชื่อก็แซวกันหนักเลย จากนั้นเราก็เมาไม่มีสติแล้วเราก็อ้วก เขาก็พาเราเข้าห้องน้ำไปอ้วก2-3รอบเขาก็ดูแลเรา ในตอนที่เราอยู่ในห้องน้ำเริ่มไม่รู้สึกตัวเรากับเขาจูบกันแล้วก็มีเพื่อนมาเคาะประตูเลยหยุด จากนั้นเขาก็ยกเราไปห้องนอน แม่เขาก็ห่มผ้าให้เราแล้วก็หลับ ต่อมาตอนนั้นไม่รู้ตีเท่าไหร่เราตื่นเดินออกไปดูว่าเขากินเลี้ยงเสร็จยัง ก็กินกันเสร็จแล้วเราก็เข้าห้องกลับมานอน แล้วสักพักนึงคนที่เราชอบเขาก็เข้ามาในห้องเขาบอกขอมานอนด้วย
แล้วเขาก็นอน สุดท้ายตอนนั้นเรากับเขาดันมีอะไรกัน ตื่นเช้ามาเราก็ตกใจและเครียดมากรู้สึกผิดต่อแฟนสุดๆ เราก็ได้แต่คิดว่าไม่น่ามาตั้งแต่แรกเลย ตอนแรกจะไม่มาแล้วสุดท้ายก็มา จากนั้นเขาก็ถามเราจะเอาไงต่อดีตอนนี้เราอยู่ในสถานะอะไร เขาบอกกับเราว่าถ้าเราไม่มีแฟนก็คงคบกันแล้ว เขารู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อนไปแล้ว จากนั้นเรื่องก็คาอยู่แบบนี้หลายอาทิตย์เราเครียดจนกินอะไรไม่ลงเขาทักโทรคุยกับเราตลอดเราก็หวั่นไหวรู้สึกดีกับเขานะ แต่เราก็มีแฟนเราไม่อยากเลิกกับแฟน เราก็ปรึกษาเพื่อนสุดท้ายเราก็เคลียร์กับคนที่เราชอบ เราเลือกแฟนเรา จากนั้นเขาก็เศร้ามากๆที่เราเคลียร์เรื่องนี้ช้าเพราะเขาเป็นโรคซึมเศร้าด้วยทำให้เรากังวลกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป จากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ต่อมานี่ก็ผ่านมาหลายเดือนมาเราคบกับแฟนได้8เดือนแล้วเรานึกถึงแต่เรื่องนี้ตลอดเหมือนเป็นบาปในใจเราไม่ได้อยากจะนึกถึงนะพยายามไม่คิดแล้ว แต่เรารู้สึกว่าเรานึกถึงเขาตลอดเลย เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนกับเขาเหมือนเมื่อก่อน เราไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้เลยถึงแม้เรากับเขาตอนนี้จะไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนทักคุยกันแบบเพื่อนไปนั่งร้องเพลงที่ประจำเหมือนเมื่อก่อน เราเหมือนเสียเพื่อนดีๆไปคนนึง ถ้าจะให้กลับไปคุยได้เหมือนเดิม คงเป็นตอนที่เราเลิกกับแฟน มันพอจะมีทางให้เรากลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกมั้ยคะ😢เรากลัวจะไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเพราะตอนเรียนจบเขาจะไปเรียนต่อที่จังหวัดอื่นแล้ว
อ๋อแล้วมีอีกอย่างนึงค่ะเราไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรอยู่ค่ะ เรานึกถึงเขาตลอดเลยอารมณ์แบบคิดถึงเขาแต่ความรู้สึกนึกคิดของเราก็คิดว่าอย่างน้อยอยากให้เขากลับมาเป็นเพื่อนเราก็ยังดี
ความรู้สึกมันสับสนว่าเรารู้สึกไงกับเขากันแน่ ตอนนี้เหมือนเราเริ่มนิ่งกับแฟนแล้ว เวลาคุยก็ปกตินะคะแต่แฟนเราไม่ค่อยมีเวลาให้เราวันนึงก็คุยกันไม่กี่ประโยคแต่กลางคืนก็โทรกัน ก็ไม่ได้คุยไรกันมาก แต่มีความรู้สึกเหมือนอยากจะเลิกกับเขา แต่เราก็ไม่อยากเลิก เขาเคยบอกเลิกเรานะเพราะเขาไม่มีเวลาให้เรา เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเราเข้าใจจะทำงานก็ทำให้เต็มที่เราไม่อยากเลิก แต่ก็นั้นแหละเราก็ยังสับสนกับความคิดและความรู้สึกตัวเอง ว่าที่จริงเรารู้สึกอะไรอยู่เห้อ...
*ที่จริงเรื่องนี้ยังมีรายละเอียดอีกเยอะที่ยังไม่ได้เล่าให้ทุกคนฟังนะคะงงตรงไหนถามได้ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ พวกคุณคิดว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่รู้สึกอะไรอยู่ช่วยหาคำตอบเราที😓
เราไม่รู้ว่าความรู้สึกของเราหมายความว่าไง?
เราก็บอกเพื่อนว่า เราชอบเพื่อนแก เพื่อนเราก็บอกว่าถ้าชอบก็จีบเลยมันโสดอยู่ แล้วที่บังเอิญไปอีกคือ บ้านผู้ชายคนนั้นอยู่ใกล้บ้านเราและเพื่อนเราก็อยู่กับเขาด้วย เรานี่แบบกรี๊ดเขิลอาย หลังจากนั้นเราก็ทักไปหาเขาทักไปจีบเขาก็คุยกับเราแหละแต่ตอนนั้นเขามีคนในใจเขาแล้ว แต่เราก็คลั่งรักไปสักพักนึง แต่เขาก็เริ่มหาย เราก็รู้สึกเหนื่อยตบมือข้างเดียวมันไม่ดังเราเลยหยุดทักไป จากนั้นเราก็เป็นเพื่อนกันเฉยกดไลค์กดใจให้กันตลอดเวลาเบื่อๆเหงาๆก็นัดไปเจอกันที่ประจำไปนั่งคุยเราร้องเพลงไปเขาก็เล่นกีต้าร์เวลาเหงาก็มีโทรมาคุยกันบ้างไรบ้างมาๆหายๆ แต่ที่เล่ามามันก็ยังไม่ใช่จุดสำคัญของเรื่องที่เราจะมาปรึกษาทุกคนหรอกนะแต่อยากเล่าความเป็นมาก่อนจะเกิดเรื่องนี้ เราจะเริ่มเล่าละ คือว่าหลังจากนั้นประมาณ2เดือน เรามีแฟนตอนนี้ก็ยังคบกับแฟนอยู่เราตอนนั้นเราก็รักแฟนมากๆไม่คิดจะนอกใจ พอคบได้2-3เดือนแฟนเราเขากระดูกขาไม่ดีรักษามาเป็นปีแล้วช่วงนั้นเราก็พยายามให้กำลังใจอยู่ข้างเขาตลอดแต่ช่วงนั้นแฟนเราเจ็บขามาก ทำให้เขาชอบหงุดหงิดโมโหขึ้นเสียงใส่เรา เราน้อยใจมากนะแต่เราไม่พูดเวลาเขาเจ็บทำให้เราเกรงเขาไม่กล้าคุยอะไรเพราะกลัวแฟนรำคาญ ช่วงนั้นเราก็คุยกันน้อยลงเพราะเขาบอกจะนอนพักผ่อนเขาเจ็บมากเราเลยไม่กวนและก็ไม่ได้โทรกันเลยคุยกันน้อยมาก ทำให้เรารู้สึกคิดถึงแฟนและเราก็รู้สึกเหงามาก พอต่อมาวันนั้นเป็นวันเกิดของคนที่เราชอบ เขาชวนเราไปงานวันเกิด เราก็ไปตอนแรกก็กะว่าจะไม่ไปเพราะพน.แฟนเราต้องไปหาหมอเราแล้วเรายังไปกินเลี้ยงกับเพื่อนอยู่ มันก็รู้สึกไม่ดี แต่ที่เราไปเพราะคนที่เราชอบขอให้เราไปแต่ที่เราไปเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะไปในฐานะเพื่อนคนนึง จากนั้นเราก็บอกแฟนว่าเราไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อนนะ แฟนเราก็ว่าโอเค เราก็ขับรถไปบ้านเขาเจอเพื่อนๆพ่อแม่เขาและเพื่อนๆพ่อแม่เขาเราก็ทักทาย จากนั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะเขาก็ให้เราไปนั่งใกล้เขาปลอดภัยจากเพื่อนๆเขาสุดเรากะว่าจะนั่งกินดื่มสักพักแล้วก็กลับ แล้วก็นั่งกินดื่มกันเรื่อยๆก็ร้องเพลงกันเขาเล่นกีต้าร์เราร้องเพลง เขาเป็นคนชอบฟังเพลงเก่าๆยุค90ซึ่งเราก็ชอบฟังเพลงแนวนี้ด้วยมากๆเราฟังแต่เพลงเก่าๆไม่ค่อยฟังเพลงใหม่เราอินกับเพลงเก่ามากกว่าเวลาร้องเพลงเรา2คนจะเข้ากันมากๆ ทีนี้ก็เริ่มมีพ่อแม่และเพื่อนพ่อแม่แซวเรากับเขาก็เขินๆแหละ พอสักพักเราก็ดื่มก็เริ่มมึนๆแต่ยังไม่เมาแต่กึมๆเพื่อนแกล้งมอมเหล้าเรามาสักพักแล้ว และตอนนี้แหละเป็นจุดเริ่มต้นที่มีเรื่องติดอยู่ในใจไม่เคยลืมและคอยพูกับตัวเองว่าไม่น่าไปวันวันเกิดเลย คนที่เราแอบชอบเขาเริ่มมาคุยกับเราว่าเขาเสียดายเขาไม่น่าเทเราเลยเพราะผู้หญิงคนนั้นที่เขาชอบเทเขา เขาบอกว่าตอนที่คุยกับเราเขารู้สึกดีแต่เขาดันไปเลือกผิดคน เขาบอกเราว่าหลังจากที่เขาโดนเทหลายเดือนมาเขากะจะเริ่มมาคุยกับเราใหม่ แต่สุดท้ายก็ไม่ทันเรามามีแฟนซ่ะก่อน ตอนที่เขาทักมาเราเพิ่งคบกับแฟนได้ประมาณ2วันแต่เขาไม่รู้ เขาเสียดายมากที่ทักมาไม่ทันและเราก็ไม่คิดว่าเขาจะมารู้สึกดีกับเราด้วย จากนั้นเราสตั๊นหนักมากเราก็ถามเขาว่าทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้เพื่อนก็ชงเหล้าให้เราเข้มมากเราก็ดื่มไปเยอะเพื่อนแกล้งให้ดื่มหมดแก้วเราก็ดื่มหมดแก้วจนเมาแล้วง่วง ตอนนั้นมือเขากับมือเราก็จับกันแน่นเลย คนอื่นก็แซวกันอีกเพื่อนของแม่ก็ถามว่าเป็นอะไรกันเราก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้วก็ไม่มีใครเชื่อก็แซวกันหนักเลย จากนั้นเราก็เมาไม่มีสติแล้วเราก็อ้วก เขาก็พาเราเข้าห้องน้ำไปอ้วก2-3รอบเขาก็ดูแลเรา ในตอนที่เราอยู่ในห้องน้ำเริ่มไม่รู้สึกตัวเรากับเขาจูบกันแล้วก็มีเพื่อนมาเคาะประตูเลยหยุด จากนั้นเขาก็ยกเราไปห้องนอน แม่เขาก็ห่มผ้าให้เราแล้วก็หลับ ต่อมาตอนนั้นไม่รู้ตีเท่าไหร่เราตื่นเดินออกไปดูว่าเขากินเลี้ยงเสร็จยัง ก็กินกันเสร็จแล้วเราก็เข้าห้องกลับมานอน แล้วสักพักนึงคนที่เราชอบเขาก็เข้ามาในห้องเขาบอกขอมานอนด้วย
แล้วเขาก็นอน สุดท้ายตอนนั้นเรากับเขาดันมีอะไรกัน ตื่นเช้ามาเราก็ตกใจและเครียดมากรู้สึกผิดต่อแฟนสุดๆ เราก็ได้แต่คิดว่าไม่น่ามาตั้งแต่แรกเลย ตอนแรกจะไม่มาแล้วสุดท้ายก็มา จากนั้นเขาก็ถามเราจะเอาไงต่อดีตอนนี้เราอยู่ในสถานะอะไร เขาบอกกับเราว่าถ้าเราไม่มีแฟนก็คงคบกันแล้ว เขารู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อนไปแล้ว จากนั้นเรื่องก็คาอยู่แบบนี้หลายอาทิตย์เราเครียดจนกินอะไรไม่ลงเขาทักโทรคุยกับเราตลอดเราก็หวั่นไหวรู้สึกดีกับเขานะ แต่เราก็มีแฟนเราไม่อยากเลิกกับแฟน เราก็ปรึกษาเพื่อนสุดท้ายเราก็เคลียร์กับคนที่เราชอบ เราเลือกแฟนเรา จากนั้นเขาก็เศร้ามากๆที่เราเคลียร์เรื่องนี้ช้าเพราะเขาเป็นโรคซึมเศร้าด้วยทำให้เรากังวลกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป จากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ต่อมานี่ก็ผ่านมาหลายเดือนมาเราคบกับแฟนได้8เดือนแล้วเรานึกถึงแต่เรื่องนี้ตลอดเหมือนเป็นบาปในใจเราไม่ได้อยากจะนึกถึงนะพยายามไม่คิดแล้ว แต่เรารู้สึกว่าเรานึกถึงเขาตลอดเลย เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนกับเขาเหมือนเมื่อก่อน เราไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้เลยถึงแม้เรากับเขาตอนนี้จะไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนทักคุยกันแบบเพื่อนไปนั่งร้องเพลงที่ประจำเหมือนเมื่อก่อน เราเหมือนเสียเพื่อนดีๆไปคนนึง ถ้าจะให้กลับไปคุยได้เหมือนเดิม คงเป็นตอนที่เราเลิกกับแฟน มันพอจะมีทางให้เรากลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกมั้ยคะ😢เรากลัวจะไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเพราะตอนเรียนจบเขาจะไปเรียนต่อที่จังหวัดอื่นแล้ว
อ๋อแล้วมีอีกอย่างนึงค่ะเราไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรอยู่ค่ะ เรานึกถึงเขาตลอดเลยอารมณ์แบบคิดถึงเขาแต่ความรู้สึกนึกคิดของเราก็คิดว่าอย่างน้อยอยากให้เขากลับมาเป็นเพื่อนเราก็ยังดี
ความรู้สึกมันสับสนว่าเรารู้สึกไงกับเขากันแน่ ตอนนี้เหมือนเราเริ่มนิ่งกับแฟนแล้ว เวลาคุยก็ปกตินะคะแต่แฟนเราไม่ค่อยมีเวลาให้เราวันนึงก็คุยกันไม่กี่ประโยคแต่กลางคืนก็โทรกัน ก็ไม่ได้คุยไรกันมาก แต่มีความรู้สึกเหมือนอยากจะเลิกกับเขา แต่เราก็ไม่อยากเลิก เขาเคยบอกเลิกเรานะเพราะเขาไม่มีเวลาให้เรา เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเราเข้าใจจะทำงานก็ทำให้เต็มที่เราไม่อยากเลิก แต่ก็นั้นแหละเราก็ยังสับสนกับความคิดและความรู้สึกตัวเอง ว่าที่จริงเรารู้สึกอะไรอยู่เห้อ...
*ที่จริงเรื่องนี้ยังมีรายละเอียดอีกเยอะที่ยังไม่ได้เล่าให้ทุกคนฟังนะคะงงตรงไหนถามได้ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ พวกคุณคิดว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่รู้สึกอะไรอยู่ช่วยหาคำตอบเราที😓