สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เริ่มต้นด้วยเรื่องของตัวเราเองก่อนนะคะ เรื่องของเราก็ยาวสมควรนะคะแต่ขอให้มีคนอ่านและให้คำปรึกษาเราด้วยนะคะ(ส่วนคนที่เข้ามาอ่านก็สามารถยกประเด็นที่ตัวเองยังค้างคามาแชร์แล้วสอบถามซึ่งกันและกันได้นะคะ) เรามีเรื่องค้างใจกับผู้ชายคนหนึ่งแต่เราไม่กล้าถามเค้า เราเลยจะมาปรึกษาเพื่อนๆก่อนพอจะได้คำตอบว่าเราควรทำยังไงต่อไป เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เดี๋ยวค่ะขอคั่นจังหวะสักแป๊บ คือเราขอบรรยายตัวตนของเรานิดนึง คือรูปลักษณ์ภายนอกของเราเป็นคนหน้าตาธรรมดาไม่ถึงขั้นขี้เหร่แต่ก็ไม่สวยอะไรมากก็อย่างว่าแหละธรรมดาอะนะ มีคนเคยเข้ามาชอบก็มีเราไปชอบเขาก็มี ส่วนเรื่องลักษณะนิสัยคือเป็นคนขี้อาย(บางทีก็อาจจะฟอร์มเยอะไปหน่อย) เพื่อนๆหลายคนบอกกับเราว่าเราเป็นคนเงียบขรึม(แต่เราว่าไม่เสมอไปเพราะถ้าเราได้อยู่กับเพื่อนสนิทแล้วก็💥💥🤣) โอเคกลับมาเข้าประเด็น😂 คือเราเริ่มรู้จักผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งอายุน้อยกว่าเรารายเดือนแต่ไม่ถึงปี ซึ่งก่อนหน้านั้นเราไม่เคยรู้จักกันเลยแม้แต่นิด เหตุการณ์ที่ทำให้เราได้เจอกันครั้งแรกก็คือเมื่อสมัยเริ่มเข้ามัธยมปลายปีแรก ซึ่งเป็นโรงเรียนใหม่ทั้งเค้าทั้งเรา เราไปเรียนที่โน่นก็มีเพื่อนหลายคนแล้วก็มีเพื่อนสนิทเราด้วยอีกคนที่มาจากโรงเรียนเก่าแต่เราอยู่คนละห้องกัน เขาก็เป็นคล้ายกันกับเรานั่นแหละ มีวันหนึ่งเพื่อนใหม่ของเราที่เรียนห้องเดียวกันกับเรา เค้าเก็บตังค์ได้จะเข้าใจดีอยากคืนเจ้าของตังค์นั้น แต่เค้าบอกว่าไม่มั่นใจว่าเป็นของใคร แต่เค้าอธิบายให้เราฟังว่าตอนที่เค้าเก็บได้นั้นเค้าเจอคนลักษณะแบบนู้นแบบนี้อยู่แถวละแวกนั้น และเขาก็บอกว่าน่าจะเป็นคนที่เรียนอยู่ข้างๆห้องของฉัน เราก็แนะนำให้เค้าเอาไปคืนเลย แต่เค้าไม่กล้าเค้าจึงให้เราช่วยพาเค้าเอาไปคืน และเราก็พาเค้าไป ก็ไปถามผู้ชายคนนั้นแหละ แต่เค้าบอกว่าไม่ใช่เงินของเค้า เค้าตรวจดูเงินของเค้าแล้วมันยังอยู่ครบ ซึ่งก็เป็นเหตุการณ์แรกที่ฉันได้เจอกับเค้า ในชีวิตช่วงเรียนเราเวลาเลิกเรียนกลางวันเราชอบจะไปหาเพื่อนๆที่อยู่ต่างห้องและบางครั้งเพื่อนก็จะมาหาเราที่ห้อง เค้าก็เหมือนกันกับเราซึ่งเพื่อนของเค้าเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนของเรา แต่เค้าก็ยังมีเพื่อนอีกกลุ่มที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับเรา บางวันเขาก็มาหาเพื่อนเขาที่ห้องเรียนเรา เราก็เหมือนกันเราก็มีเพื่อนบางคนอยู่ห้องเดียวกันกับเค้าและบางครั้งเราก็ไปหาเพื่อน แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราไม่ได้รู้จักกันอะไรเลย หลังจากเริ่มเรียนมาได้สักระยะหนึ่ง เพื่อนของเรากับเพื่อนของเค้าที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันก็เริ่มทำความรู้จักทักทายกันและรู้จักกันมากขึ้น ก็จะมีการชวนกันกินข้าวกลางวันด้วยกันด้วยการเอาอาหารมารวมกันแล้วก็กินด้วยกันในห้องเรียน เพื่อนเราก็ชวนเราไปกินด้วย เพื่อนเขาก็ชวนเขาไปกินด้วย ก็ต่างคนต่างไปกินร่วมกันกับเพื่อน หลังจากที่เพื่อนๆรู้จักกันขึ้นก็จะมีการหยอกล้อแซวกันเป็นธรรมดา ก็จะมีการแซวตลกแย่เพื่อนเล่น แซวเพื่อนชอบกัน เลยเพื่อนผู้ชายใส่เพื่อนผู้หญิงสลับกันไปมา คนอื่นจะโดนแซวบ่อย แต่สำหรับตัวเราไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะเราไม่ค่อยได้สุงสิงกับใคร(เพราะความขี้อายเงียบๆของเรานั่นแหละไม่ชอบคุยกับคนที่ไม่สนิทนานๆไม่ได้เกลียดแต่ไม่รู้จะทำตัวยังไง) มีวันหนึ่งหลังจากที่ทานอาหารกลางวันเสร็จ เราไปล้างมือกับเพื่อน แต่ก็บังเอิญเขาก็ไปล้างมือเวลาเดียวกัน เค้ารีบให้เราล้างก่อนและเราก็บอกให้เพื่อนล้างก่อน เพื่อนล้างเสร็จแล้วก็ล้างต่อ หลังจากเราล้างมือเสร็จแล้วเราเห็นเขาจะมาล้างต่อเราก็ไม่ปิดก๊อกน้ำ กะว่าจะเดินกลับห้องเลย แต่เค้าดันคิดว่าเราลืมปิดก๊อกน้ำ เค้าเลยพูดว่าทำไมไม่ปิดล่ะแล้วก็หัวเราะแล้วเบาๆ เราก็เหมือนตกใจนิดๆเพราะเราไม่รู้จักเขาเท่าไหร่ สีหน้าก็จะออกแบบงงๆหน่อย แล้วก็ไม่ตอบเขาด้วยแล้วก็รีบจับแขนเพื่อนเดินเข้าห้องไปเลย เขาก็พูดว่า "เอ้า!!" แล้วก็ยิ้มหัวเราะเบาๆ(จบเหตุการณ์นี้) ตัดภาพมาที่ในห้องเพื่อนเราก็จะมีหลายรูปแบบในเวลาพักกลางวัน นักเรียนผู้หญิงก็จะคุยเม้าท์มอยอะไรต่างๆนาๆ(ซึ่งเราก็อยู่ตรงนั้นนั่งเงียบฟังเขาไปเรื่อยไม่ค่อยได้พูดอะไรไม่รู้จะพูดอะไรกับใครสักเท่าไหร่คุยมากแต่กับเพื่อนสนิท) สวนเค้าก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้ชายเล่นกีต้าร์ แต่เค้าสามารถเข้ากับคนได้มากกว่าฉัน ก็จะมีกลุ่มที่แบบว่าหัวดื้อหยอกล้อกันเสียงดัต่างๆ เวลาผ่านไปนานวันเพื่อนๆก็ชินเคยกับการหยอกล้อแซวกันมากขึ้น แล้วเขาก็โดนล้อใส่ผู้หญิงหลายคนอยู่ แต่ส่วนมากเราก็ไม่ค่อยได้ถูกเพื่อนกลุ่มนั้นล้อ แต่เราจะโดนเพื่อนที่ห้องเราล้อ ตอนเรียนก็มีคนมาจีบบ้าง(แต่ก็ไม่เคยคบกับใครเป็นแฟนเพราะขี้อายด้วย เราก็มีข้อเสียนะทำให้เราอายข้อเสียของเราเราไม่กล้าบอก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง บวกกับทางบ้านเราบอกว่าอย่าเพิ่งมีแฟนจนกว่าจะจบมปลายไรงี้) จนปัจจุบันนี้เราก็ยังไม่เคยคบใครเป็นแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีทั้งที่ที่บ้านก็ไฟเขียวแล้วเขาอนุญาตให้เราเรียนรู้ กลับมาที่ประเด็น ด้วยความเหตุการณ์เป็นแบบนั้นวนเวียนในช่วงชีวิตวัยเรียนมอปลาย เรากับเค้าก็ได้เจอกันบ่อย เวลาผ่านมาเรื่อยๆ เราก็ไม่รู้ตัวว่าเราไปแอบมองเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย ด้วยความที่เราเริ่มมองเค้า(เราเป็นผู้หญิงนะเนี่ย😅) เราก็รู้สึกอยากรู้จักเกี่ยวกับเค้า แต่ไม่เคยเอ่ยปากถาม เรามักจะได้ยินเรื่องราวของเค้าจากเพื่อนๆบ่อยๆ ก็เพื่อนเรานอกจากจะสนิทกับเพื่อนเค้ามากขึ้นก็ยังสนิทกับเค้ามากขึ้น ยกเว้นเราที่มนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยจะคืบหน้าเยอะ(เพราะไอ้ความไม่ชอบสุงสิงกับใครของเรานี่แหละ) เรารู้มาว่าเขาเป็นเด็กดีเรียนดีเด่นในเรื่องเรียนหลายด้านเลยแหละ เพื่อนๆก็พูดว่าเขานิสัยดี บางครั้งเพื่อนๆก็จะพูดเรื่องแซวเขาใส่ผู้หญิง แล้วก็พูดถึงอดีตป๊อปปี้เลิฟของเค้าด้วย(อดีต puppy love ที่ว่านั้นเขาเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับเรา) น่ารักดีแต่เอาแต่ใจหน่อย ที่บ้านกดดันให้เรียนเก่งๆ ก็ไม่มีอะไรคืบหน้ามากหรอกก็เป็นอยู่อย่างนั้นเรื่อยมา แต่ก็มีบางอย่างคือ ช่วงเวลาปีต่อมาของมปลาย เพื่อนของเขามาชอบเรา แล้วก็เคยหยอกล้อเล่นด้วยเหมือนจีบอ่ะ แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนหรอกอย่างที่เราว่า เขาก็เห็นเหตุการณ์นั้นนะ แต่เพื่อนๆเขาอาจจะพูดถึงเรื่องของเราบ้างมั้ง แต่เรามั่นใจว่าไม่มีเรื่องเสียหายอะไรมากหรอก พอเราก็แค่คุยกับเพื่อนเค้าเฉยๆ คุยกันต่อหน้าไม่เคยคุยกันลับๆล่อๆ ก็จะมีบ้างที่งานกิจกรรมที่ทางโรงเรียนขัดขึ้น เราก็มักจะไปร่วม แล้วก็เจอกับเค้าด้วยเกือบทุกกิจกรรม เวลาที่ครูเรียกไปใช้งานก็ยังเจอเค้า เค้าโดนคุณครูชมบ่อย เราไม่เคยเรียนห้องเดียวกันกับเค้า เราก็ใช้ชีวิตเรียนปกติเป็นอย่างนั้นเรื่อยมาจนกระทั่งเลื่อนชั้นมาปีสุดท้ายของมอปลาย มีการสลับห้องกันโดยที่เพื่อนสนิทฉันและเพื่อนสนิทของเขาได้เรียนห้องเดียวกันกับฉัน ยกเว้นเขาได้เรียนอีกห้องแต่ก็เป็นห้องติดกันตามเคย เค้ามาหาเพื่อนบ่อยเพื่อนก็ไปหาเค้าบ่อย ไม่มีอะไรก็ไม่รู้ทำให้เรารู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับเค้า เค้าทำอะไรก็ไม่รู้อะทำให้เราแอบชอบเค่านิดๆ จนถึงขั้นเก็บเอาไปจินตนาการหลายครั้ง(ขี้อายไม่กล้าพูดคิดไปเองเก่งเราเอง🥴) ช่วงวัยเรียนนะเราเป็นคนที่ชอบปรับปรุงตัวเองก็จะเป็นจริงๆบ้างบางจังหวะแต่ก็ยังเป็นตัวเองอยู่ซึ่งเขาก็รู้จักเราเห็นเราในความเป็นตัวเองนี่แหละ เค้าเห็นเอามานานแต่เราไม่เคยพูดกับเค้า ก็จะมีบางจังหวะที่เขาพยายามยิงคำถามเริ่มบทสนทนาคุยด้วย (แต่เราชอบคิดไปเองเรื่องของเค้าในใจอยู่แล้วไง) เขินละสิ ไม่มีอะไรจะตอบเค้า จิตใจเริ่มไม่นิ่ง เขาเริ่มคุยด้วยเนี่ยอยากลุกเดินหนีเลย😆(ดูซิฉันบ้าบอขนาดไหน🤣) เหมือนเราเริ่มจะมีอะไรที่บอกไม่ถูกอ่ะ การได้พบเจอกันได้ร่วมคุยกันมากขึ้นไรงี้ ด้วยความที่ชอบจินตนาการไง ก็จินตนาการเพิ่มล่ะสิว่าความสัมพันธ์จะพัฒนา แต่เหตุการณ์พลิกค่ะ อยู่มาวันหนึ่งก็ได้ข่าวว่าเค้า มีแฟน ซึ่งเป็นแฟนคนแรก และเพื่อนๆก็แซวเขาใหญ่เลย เพื่อนๆก็เม้าท์กันว่า ก่อนที่เขาจะมีแฟนนั้น ทางบ้านชอบล้อเค้าว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนสักทีก็เป็นหนุ่มละน้ะะ น้องชายมีแฟนนำหน้าไปก่อนล่ะ แล้ววันต่อมาเขาก็มีแฟนเลย แฟนของเขาก็น่ารัก แฟนของเค้าเคยมีแฟนมาแล้วหนื่งคน แฟนของเค้าเป็นคนปากจัด(อันเนี้ยแฟนเค้าเล่าให้เราฟังเองตอนที่ยังไม่ทันคบกับเค้า) เราก็รู้จักแฟนของเค้ามาได้สักระยะหนึ่งเท่าๆกันกับที่เค้าเริ่มเจอกันกับแฟนนั้นล่ะแต่ไม่รู้เรื่องที่เค้าไปศึกษาดูใจอะไรกัน เมื่อเทียบกับแฟนเค้ากับเรา แฟนของเค้าจะรู้โลกและก็เข้มแข็งกว่าเรา เค้าเคยทำงานเสริฟอาหารหลังจากเลิกเรียนแต่ไม่ทุกวัน พวกเราจับกลุ่มคุยสนทนากันเล่นบ่อย เค้าเคยเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ของเค้าที่ทำงานเสิร์ฟงานหลังเลิกเรียน เราสนใจก็เลยถามเค้าเกี่ยวกับงานแล้วเราก็บอกเค้าว่าเราสนใจอยากทำ เค้าก็ใจดีแนะนำเราแล้วก็ชวนเราทำ แรกๆเราไม่รู้อะไรเค้าก็แนะนำว่าควรทำยังไง ดีใจมากเลยได้ทำงานมีตังค์ช่วยครอบครัว เราก็เคยเสิร์ฟไปหลายที่ (เหตุการณ์ที่ทำงานและพูดคุยกับแฟนของเค้านั้นตอนนั้นเค้ายังไม่ทันได้คบกัน) หลังจากที่เรารู้ข่าวว่าเค้าคบกัน เราก็รู้สึกแปลกๆ(เหมือน อกหักนิดๆแต่ยังไม่ได้คบกันกับเค้า) พอรู้แล้วเราก็ใช้เวลากับตัวเองว่าจะจัดการกับความรู้สึกของเรายังไง จุดที่ทำให้เรานึกถึงบ่อยๆก็คือ เราถือว่าแฟนของเค้าเคยช่วยเหลือเรา อีกอย่างเราคิดว่าเรายังไม่เคยคบกับเค้า แล้วก็ไม่เคยบอกความรู้สึกอะไรกับเขาเลย คิดว่าจะดึงตัวเองกลับมาได้ โดยที่ไม่กระทบความรู้สึกใครให้มาก เราก็หาวิธี how to ต่างๆ เพื่อมาช่วยตัวเอง แต่ไม่เคยปรึกษาใครเลยโดยเฉพาะเพื่อน กลัวเขาจะเดาออกเดี๋ยวเราจะเสียฟอร์มอายมากเลย เราตั้งใจว่าจะทำให้ได้ แต่ก็เหมือนว่าจะมีอุปสรรค พอเค้าเริ่มเข้ามาใกล้เรามากขึ้น บ่อยครั้งที่ทำเหมือนมาหาแฟน แต่เขามาสะกิดเรา แต่ไม่มีใครรู้ แต่เราคิดว่าเพื่อนสนิทเค้ารู้นะ เพราะเพื่อนเค้าจะชอบพูดต่อหน้าเรา แต่เพื่อนเค้าก็ไม่เคยพูดขายหน้าเรานะ(เพื่อนเขาคนนี้ก็นิสัยใช้ได้) (เราคิดในใจว่าเราคงอาจจะยังไม่รู้อีกหลายๆเรื่อง และเราก็อาจจะตามเค้าไม่ทัน แล้วก็ไม่เข้าใจด้วยว่ามันคืออะไร เราอยู่ในเหตุการณ์อะไร เราอาจจะยังฉลาดไม่พอมั้ง😬) เค้าชอบมาโดนตัวเราแต่ไม่ถึงขั้นลวนลาม หลายครั้งที่เค้าชอบมาจับหัวเราเวลาที่เราก้มนอนที่โต๊ะเรียนหนังสือตอนกลางวัน แต่เราไม่เคยจับได้คาหนังคาเขา เพราะเขาไหวตัวทัน แต่เราพอจะเดาออก เพราะเพื่อนเค้าชอบหัวเราะเวลาที่เราลุกขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วก็พูดเป็นนัยๆต่อหน้าฉัน เขาก็ชอบพูดอะไรเป็นนัยๆต่อหน้าฉันเหมือนกัน ฉันจะรู้สึกดีก็ไม่ได้ ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัด ไม่ได้เกลียดเค้า เหมือนจะรักเค้าด้วยแหละ แต่ยังไงฉันก็ต้องหักห้ามจิตใจ ก็ลองคิดดูเหตุการณ์ของฉันดูสิ จากที่เคยจินตนาการกับเขาอย่างนู้นอย่างนี้ ก็เริ่มจะโกรธเค้าขื้น ไม่ชอบที่เขามาห้องเราแล้วไม่ไปหาแฟนตัวเอง แต่มากวนเรา เรากลัวมากนะกลัวตัวเราจะไปทำให้ใครๆเสียใจเสียความรู้สึก เราพยายามถอยออกมาตัดใจอย่างสุดฤทธิ์ แล้วก็แอบคิดด้วยว่า "เค้าเป็นอะไร เค้าทำแบบนี้ทำไม เค้าชอบเราหรอ หรือว่าเราจะคิดไปเองมากกว่า แต่ถ้าเค้าชอบเรา ก็หมายความว่าเค้านิสัยแย่น่ะสิ แล้วก็เห็นแก่ตัวน่ะสิ ไหนเพื่อนๆบอกว่าเขานิสัยดีไง ที่นอกใจแฟนตัวเอง แล้วก็มาสะกิดคนใกล้ตัวแฟนเค้าเองนี้นะ" แต่ถึงเราจะพยายามตัดใจ แต่ทำไมเรายังตัดไม่ขาดสักที เรามีแต่คำถามแต่เราไม่กล้าถามเขาเลยสักครั้ง ไม่กล้าแม้แต่จะพูดเวลาที่เค้าถาม เค้าชอบถามเรื่องทั่วไป จะถามไม่มากหรอกเพราะเราไม่สนทนาด้วย(เราทำตัวไม่ถูก) เขาก็กวนเราอยู่เรื่อยมานั่นแหละ จนจังหวะหนึ่งเรารู้สึกว่าแฟนเขาเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว ปกติแล้วแฟนเค้าก็ดูเหมือนจะเอ็นดูเรา แต่แฟนเค้าก็เริ่มมีการแชะเรา ด้วยคำพูดบ้างด้วยการกระทำบ้าง และเค้าก็เคยเห็นด้วยตาของเค้าเองด้วย แฟนเขาเคยพูดว่า "ผู้ชายเค้าชอบคนที่ใช่ไม่ได้ชอบคนที่ดี"แรกๆเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรหรอก เพราะเราคิดว่าเค้าคงพูดเล่นตามประสาของเค้าไป แต่ถ้าหากหมายถึงเราเราก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรแต่แค่ไม่ค่อยพูดเข้ากับคนยากได้ไม่ชอบกวนใคร อีกอย่างไม่ชอบพูดกับใครเพราะพูดไปกลัวว่าจะพูดผิดหูแล้วจะมีเรื่องถึงครอบครัว(เพราะโรงเรียนเรานักเลงเยอะ) เพื่อนๆเลยมองว่าเป็นคนเรียบร้อย🙂 มีต่อ>