คือตั้งมีโควิดมาหนูรู้สึกอึดอัดกับการอยู่กับครอบครัวอยากเพราะปกติหนูไปโรงเรียนหนูก็จะลืมเรื่องแย่ๆภายในบ้านได้มีความสุขกับเพื่อนได้ทำกิจกรรมในโรงเรียนแต่พอมีโควิดเหมือนบ้านเป็นที่ๆลูกแบบหนูเป็นที่รองรับอารมณ์คนในบ้านเพราะหนูทำอะไรนิดหน่อยก็ผิดไปหมดร้องไห้ก็ผิดพูดก็ผิดเล่นก็ผิดแม้แต่หนูคุยกับเพื่อนในเฟซหนูยังผิดเลยแต่หนูก็พยายามไม่แสดงออกแล้วว่าหนูท้อหรือหนูเหนื่อยพยายามยิ้มเวลาอยากร้องไห้พยายามเงียบเวลาท้อหรือเหนื่อยแกเคยพูดกันนะคะว่ามีปัญหาก็มาปรึษาได้แล้ววันหนึ่งหนูมีปัญหาเรื่องเรียนออนไลน์หนูบอกว่าหนูเรียนไม่เข้าใจเขาก็บอกว่าหนูเองที่ไม่ตั้งใจเรียนหลังจากวันนั้นหนูก็ไม่ได้ปรึษาอะไรกับเขาอีกเลยค่ะเพราะรู้สึกเวลาปรึษากับพวกเขาพวกเขาชอบเข้าใจว่าหนูผิดตลอดทั้งๆที่หนูไม่ได้อธิบายด้วยซ้ำแต่ครั้งไหนที่หนูพยายามอธิบายหนูก็โดนด่าว่าเถียงตั้งแต่นั้นมาหนูหันมาสนใจโทรศัพท์มากกว่าเพราะหนูรู้สึกว่าความเป็นจริงมันเจ็บปวดถึงแม้โลกออนไลน์มันอาจจะเป็นแค่ตัวหนังสือหรือแค่การแสดงแต่มันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้หนูเป็นตัวเองมากขึ้นแต่ก็อยากออกไปหาความเป็นจริงเหมือนกันนะคะเพราะยังไงเราก็ไม่ได้ชอบความปลอมกันหรอกหนูควรออกมายังไงดีคะเพราะรู้สึกว่ายังไม่เข้มแข็งพอที่จะออกไป