ไม่รู้จะบรรยายยังไงกับฉากนี้เพราะเปิดมาช้า แต่น้องเดือนก็ยังคงช่างยุ่งและช่างจ้อตามเคยสามัญสำนึกของการเป็นผู้อาศัยไม่มีเลยใช่มั้ยยัยพริ้งพราว จอมทะนงต้ว อวดดี และโอหังนางเอกทุกเรื่องชอบพูดคนเดียว แต่มีเรื่องนี้ที่น่าจะพูดคนเดียวเยอะสุดพูดด้วยความมึนๆงงๆป้ำๆเป๋อๆแต่น่ารักดี ไม่มีสัญชาตญานเลยเหรอว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ คุยไปเดิรออกไปดูด้วยก็ได้นะ ธชามาหาแน่ะ ส่วนน้องเดือนก็เอาการเอางานกับโปรเจ็คล่าเจอผี รายงงรายงานไม่มีทำรึหรือนี่คืองาน อะงั้นทำต่อไป เอาให้สุด แล้วหยุดที่เกรด D+ดูไปดูมาก็สงสารโจนะ โดนแมทธิวซ้อมและกดขี่ โดนนภาหลอกใช้ให้ไปเอาเลือดมาให้โดยใช้ความรัก ความเทิดทูนของโจที่มีต่อนภา เป็นเครื่องมือหลอกใช้ ยัยนภานี่ก็...ไม่ตายซักทีขาดเลือดขนาดนี้ตายไปเถอะถ้าอยู่แล้วร้ายกาจ ชั่วช้าไม่ต่างจากแมทธิวขนาดนี้ นังแม่มดนภาจริงๆยัยพริ้งพราวนี่ ควรโดนนภาตบจิกหัวอีกสักชุด นิสัยไม่ดี อยู่บ้านท่านไม่นิ่งดูดาย เดินไปเดินมาเผือกให้ท่านปวดหัวเล่นๆ🙄 (วาววาแสดงบทแต่คนนิสัยไม่ดีตลอด แสดงบทคนดีบ้างได้มั้ย เพราะวาววาแสดงดีไปจนเกลียดและหมั่นไส้อะ จริงๆ) ผู้อาศัยมีสิทธิ์อะไรมาตั้งเงื่อนไขเหมือนเป็นเจ้าของชีวิตใคร ธชาก็ยอมนางอยู่ได้ ดูแล้วหงุดหงิด😤โอยยย...ซีนนี้ ไม่ไหว ต้านทานรอยยิ้มบนหน้าหล่อๆใสๆของพี่เคนไม่ไหว อยากโดนคุณธชากัดคอวันละ 200 รอบ ยอมตายเพื่อยิ้มนี้ของพี่เคน เอ้ย คุณธชา, แต่ถ้าโดนกัดวันละ 200 รอบได้ ฉันจะเล่นงานเธอ นังพริ้งพราว (ขออนุญาตหยาบคายเพราะเกลียดยัยนี่จริงๆ) กล้าดียังไงมาแสดงตวามเป็นเจ้าของออกสื่อกับต้องจันทร์ คุณธชาเขามีเจ้าของมาตั้งแต่ 200 ปี ให้หลังแล้วย่ะ ใครก็ได้เอายัยนี่ไปเก็บที นภาก็ได้เธอนี่มัน...ไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าจริงๆ ขอมโนว่าได้จิกหัวกดหน้าลงไปถูกับอะไรสักอย่างแล้วกัน😠ยัยโรคจิตกินเลือดตัวเอง(ตอนกินสเต็ก) เอ้ย ไม่ได้โรคจิตสิ แค่กล้าบ้าบิ่นมากๆๆตามที่ธชาบอกไว้ (ถ้าโรคจิตเราก็จิตด้วยน่ะ เพราะเราก็เคยชิมเลือดตัวเอง ตอนนิ้วบาดเจ็บ😅)น้องเดือนนน น้องจะหมกมุ่นไปหรือเปล่า ถ้าน้องรู้ว่าคนที่เพื่อนเห็นเป็นคุณธชา น้องแป้กเลยนะ ในความน่ารำคาญของยัยพริ้งพราวอย่างน้อยก็มีน้องเดือนกับต้องจันทร์นี่แหล่ะ ทำให้ขำได้ เฮ้อ...คู่พี่น้องอ๊องๆ😄เสียดายอะ แคปตอนที่ธชาตกใจบ้วนน้ำพุ่งใส่หน้าต้องจันทร์ไม่ได้ อืม...ฤทธิ์ของสุรามันทำให้คนเผยความคิดความรู้สึกของมนุษย์ได้จริงๆ  ส่วนคู่ผู้กองนุกับข้าวหอมก็เนิบๆน่ารักๆค่อยเป็นค่อยไป ใกล้จะรู้ความรู้สึกตัวเองขึ้นทุกวันว่าต่างคนต่างก็...แอบคิดมากกว่าเพื่อนอะเนอะ อิอิ🤩หมดกัน จบกันต้องจันทร์ ความฟอร์ม ความแกล้งหยิ่ง แกล้งเมิน ไม่สนใจธชา หมดกันวันนี้ ลุคดีๆสาวสวยใสน่ารัก บื้อๆเอ๋อๆประจำฝ่ายบัญชี หายไปละ แต่...ตลก น่ารักมากเวลากระทำกับคุณธชา ดีนะเอาแค่แส้มา ถ้าหยิบกุญแจมือมาเล่น ไม่อยากจะคิดว่านางจะทำไร และตอนนั่งตักธชาถ่ายเซลฟ์ฟี่โคตรน่ารักเลยอะ ว่าแต่...ที่จะส่งรูปไปเย้ยนังพริ้งพราวน่ะ มีคอนแท็คกับนางแล้วเหรอ, ไอซ์ นางเอกแสดงสุดจริงดูธรรมชาติด้วยคู่นี้ไม่รู้จะบรรยายยังไง ก็ภาพมันฟ้องด้วยตัวมันเอง ต่างคนต่างเขินอะแหล่ะดูออก, ถ้าการจะเป็นแวมไพร์ เงื่อนไขคือ ต้องโดนกัดและกินเลือดแวมไพร์ (ไม่รู้เอาทฤษฎีมาจากซีรี่ส์อะไร) แต่ทำไมธชาได้เป็นแวมไพร์ทั้งที่ไม่ได้กินเลือดของชาวต่างชาติที่เป็นแวมไพร์ในยุคอยุธยา ธชาแค่ถูกกัดไม่ใช่เหรอ (หรือเราลืมสังเกตอะไรไป) งง🤔🤨🤔แต่ช่างเถอะ อย่าให้นังพริ้งพราวได้เป็นแวมไพร์ตามก็แล้วกัน ไม่งั้นล่ะ...ความบรรลัยเกิดแน่😐 นางก็เผือกได้ทุกที่ทุกซอกทุกมุมของบ้านจริงๆเนอะในความหมกมุ่นของ 2 คนนี้ก็มีสาระ หาข้อมูลมาอย่างลึกซึ้ง ซะจน...หมวดกบคิดว่าเป็นเรื่องเป็นตุเป็นตะเพ้อเจ้อ แต่จริงๆแล้วผู้กองแอบเชื่ออยู่นะเบื่อนางเอกกับบทแบบนี้อะ นั่งตั้งสติสักนิดก่อนโวยวายไม่ได้เหรอ นี่ถ้าโทรศัพท์มือถือแบตหมด ธชาก็โดนเข้าใจผิดเลยสิหืมมม😡...ฉากนี้นะ อยากจับพริ้งพราวไปที่โถส้วม กดห้วนางลงแล้วเอาฝาชักโครกปิดกระแทกหัวนางจริงๆ มันน่าาา(ขบฟัน)...นัก เผือกไปซักทุกเรื่อง เป็นคนอาศัยแท้ๆแต่ทำต้วได้น่าร้งเกียจ น่าเอือมระอามากๆ อวดดี อวดฉลาดว่าแวมไพร์ไม่จำเป็นต้องกินยากันแดด อยากให้ธชากัดคอฆ่านางซะหรือปล่อยให้นางฆ่าตัวตายไปเลยตามที่ข้าวหอมบอก จะไปแคร์ทำไมคนอย่างนังพริ้งพราวสงสารธชาอะ ต้องจันทร์ไม่เข้าใจแถมยังทิ้งให้ธชาอยู่คนเดียว ใจดำจังนางเอกแต่สุดท้ายก็กลับมาหาธชาเพราะความรู้สึกและหัวใจ สมองเรียกร้องให้ต้องมา ทิ้งธชาไม่ได้ลงคอ
#ติดตามตอนต่อไปที่คห. 6, 7 ค่ะ🙂