เข้าเรื่องเลยนะ...ด้วยความที่แม่เราเป็นอารมร้อน ปากไว ตอนแม่อารมดี เราอยากได้อะไรแม่ก็จะซื้อให้หมด ไม่ว่าจะแพงแค่ไหนก็ตาม เรียกเราว่า ลูกทุกคำ
แต่พอแม่โมโหแม่จะด่าเราหยาบคายมาก ดูถูกเราสารพัด คนอื่นดูถูกยังพอว่า แต่นี่เป็นแม่เราที่ดูถูกเราซะเอง ทุกครั้งที่เรากับแม่ทะเลาะกัน แม่จะใช้สรรพนามว่า กู-ใส่เรา ด่าเราบ้าง บ้าง
ไล่ให้เราไปตายก็มี ตอนเราเด็กๆทะเลาะกันกับแม่ แล้วแม่ไล่ให้เราไปตายซะ ซึ่ งตอนนั้นเรามีความคิดอยากฆ่าตัวตายให้มันจบๆไป ถ้าเราตายไปจริงๆพ่อแม่อาจจะดีใจก็ได้ ด้วยความที่เรายังเด็กในตอนนั้น แต่เราก็ไม่ทำจริงๆหรอกนะ เรากลัวบาปอยู่เหมือนกันพอเราโตขึ้นเราก็รู้สึกว่าเรามีอาการทางจิตนะ คือ เรากลัวหมา แมว ไก่ เป็นที่สุด ไม่ว่าจะเป็นลูกหมา ล฿กแมว ลูกไก่ตัวเล็กๆเราก็กลัว แล้วเราก็ชอบคุยคนเดียวอยู่บ่อยๆ ยิ่งเราโตขึ้นอาการของเราก็ยอ่งแย่ขึ้นไปอีก จนเราทนไม่ไหวแล้ว เราจึงคิดว่าจะไปพบจิตแพทย์ที่รพ.แห่งหนึ่ง จิตแพทย์น่าจะช่วยเราได้ดีที่สุด แล้ววันนึงเราก็ไปพบนักจิตวิทยาก่อน แล้วถึงได้พบจิตแพทย์ เราเคยทะเลาะกับแม่หนักสุดจนเราควบคุมตัวเองไม่อ้ะ ร้องไห้แบบเดี่ยวร้องเดี่ยวหยุดมันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ซึ่งวันนี้แม่อารมขึ้นๆลงๆอยู่3-4 รอบ ปัจจุบันนี้เราก็ต้องทานยาจิตเวชควบคุมอารมตัวเองให้คงที่ ไม่ก้าวร้าว ทุกครั้งที่โดนแม่ด่าด้วยคำพูดที่หยาบคาย เราก็เสียใจนะ น้อยใจด้วย ร้องไห้ทั้งน้ำตาว่า ทำไมแม่ต้องกับเราแรงขนาดนี้ด้วย พูดดีๆหนูก็รุ้เรื่องแล้ว เวลาแม่อารมเสียขึ้นมาทีไร แม่จะไม่ฟังเหตุผลใครทั้งนั้น มิหนำซ้ำถ้าใครไปพูดขัดแก ก็จะโดนด่าไปด้วย เราจะต้องอดทนรับกับอารมขึ้นๆลงๆของแม่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน ความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัดนะ เราเคยชวนแม่ไปพบจิตแพทย์นะ เพราะพี่สาวบอกเรามา เราก็ลองชวนแม่ดู แต่แกไม่ยอมไป แกบอกว่าแกไม่ได้เป็นอะไร แข็งแรงดี นะสิที่เป็นไม่ใช่กู นักจิตวิทยาเคยบอกเราว่า เราอาจจะสติแตกเป็นบ้าได้ ด้วยคำพูดที่รุนแรงของแม่ ทีเราโดนสะสมมาตั้งแค่เด็ก

เราอยากให้แม่ไปพบจิตแพทย์ดู จะมีวิธีพูดยังไงให้แม่เรายอมไปค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ....