ขอแทนตัวเองว่าเรานะครับ เราขอเกริ่นไว้ก่อนว่านี่เป็นเรื่องจริงของทั้งชีวิตเรา ตั้งแต่จำความได้ อยากเล่าเพื่อเป็นบทเรียนตัวอย่าง ให้ใครหลายๆคนหรือเด็กสมัยใหม่ได้ฉุกคิด หลังจากที่เราเล่าเรื่องทั้งหมดนี่

ตื่นเต้นและแปลกใจมากจนต้องมาตั้งกระทู้เลยค่ะ 55555 ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เพิ่งไปบอกชอบเขามาสดๆร้อนๆเลยค่ะ เพราะอยากชัดเจนว่าตกลงที่เราคุยกันทุกวันนี่แค่พี่น้องจริงๆไหม เขาก็บอกว่า เห็นเราเป็นพี

เราคบกับแฟนมาปีนี้ครบ 10 ปีแล้วค่ะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจะนัดเจอกันแค่สุดสัปดาห์ เขาจะมารับไปนอนบ้านแล้ววันอาทิตย์มาส่งที่บ้าน กิจวัตรของเราสองคนตลอดสิบปีคือvideo callกันทุกคืน และเราโทรปลุกเขาทุกเช้า

เราเลี้ยงหมาไว้1ตัวเป็นชิวาว่าเลี้ยงได้7เดือนบ้านเราเจอวิกฤตใหญ่เป็นหนี้2ล้าน แม่เราไปทำงานต่างประเทศเพื่อให้ได้เงินมามช้หนี้เราที่สุดค่ะ เราก็ต้องย้ายโรงเรียนเดิมที่เป็นเอกไปรัฐ มิโกะเราอยากเอาไปเลี้

เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรทุกครั้งที่พูดเรื่องครอบครัวเรื่องในอดีตเกี่ยวกับครอบครัวอยู่ดีๆน้ำตาจะไหลไม่ว่าจะพูดกับเพื่อนหรือพูดกับคนในครอบครัวทุกครั้งที่พูดเรื่องตัวเองหรือพูดเรื่องคนในครอบครัวให้พ่อแม่ฟ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราคบกับแฟนเก่ามา 2 ปี ตอนนี้พึ่งเลิกกันไปแค่ 4-5 วัน เขามีคนคุยใหม่ไปแล้ว เราทุ่มเทกับเขามากค่ะ ให้เขาทุกอย่าง ทั้งเวลา ทั้งเงิน รักที่ดี แต่เวลามีปัญหากัน เขาชอบหาย ชอบเมินชอบบล็อก ช

เราเป็นคนที่ขี้หงุดหงิด ขี้น้อยใจ ร้องไห้ง่าย ยิ่งเป็นบุคคลในครอบครัวพูดกระทบจาแรงๆใส่ คือน้ำตาไหลเลย เราเป็นเด็กขี้แงเกินไปไหม เราเคยน้อยใจพี่สาว เพียงเพราะพี่สาวชอบพูดจาแรงๆใส่ และด้วยเรื่องเวลาไปไห

คือไม่รู้คนอื่นเป็นแบบเรามั้ย แต่เราเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่าย อะไรนิดหน่อยก็น้ำตามาและ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก บางสถานการณ์ ก็ไม่อยากร้องด้วยซ้ำ เพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็น ไม่อยากให้รู้ว่า

เราจะทำยังไงกับความสัมพันธ์นี้ดี เหมือนเราถูกบีบให้ออกจากชีวิตเขา เขาไม่ยอมบอกเลิกเรา เหมือนแบบเขาบีบให้เราบอกเลิกเขาแทน เรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่เรามาอยู่บ้านแฟน แฟนก็เริ่มมีนิสัยที่เรารับไม่ได้หลาย