ในวันที่หมดกำลังใจ แต่หน้ายังยิ้มบอกทุกคนว่าเราโอเค สบายดีสบายมาก แต่ใจเราห่อเหี่ยวเหลือเกิน มันมีความหวั่นใจที่ต้องเดินเพียงลำพัง ใจหนึ่งเราคิดว่าเราสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก การเดินทางการอยู่เพียงลำพังมันดีดีจริงๆเหรอ เราเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เราต้องสร้างกำลังใจให้ตัวเองอย่างไร ถึงก้าวข้ามผ่านวันเวลาแบบนี้ไปให้ได้....