ถามว่า ดูจบไหม ก็ดูจบแหละ และสนุกไหมก็ สนุกในอีกแง่มุมหนึ่ง ในการ หักเหลี่ยมเฉียนคม แก่งแย่งชิงดี กัน ตามท้องเรื่องอ่ะน่ะ แต่การผูกเรื่อง ไม่มีภาพความเป็นพระเอก ตามจินตนาการเลย แต่มันคือ กิเลสและสันดาน ธาตุแท้ของคน คนหนึ่ง ล้วนๆ เลย  ถ้าจะเอาใจคอซีรี่ย์สักนิดน่ะ ยังไงควรมีมุมความดี ให้คนเชียร์และน่าสงสารบ้าง และยัง มีอีกหลายแง่มุม และหลายเหตุผล ที่สามารถนำเสนอได้ ที่ ต้องไม่เปลี่ยนโครงเรื่องเนื้อหา แต่สามารถทำให้พระเอกดูดีขึ้น และดูน่าเห็นใจ ในความจำเป็น ที่ต้องทำได้มากกว่านี้ และเรียกคะแนนการให้อภัยด้วยความมีเหตุและผลจากผู้ชมได้มากกว่านี้ ถึงแม้ทุกคนในเรื่องและนางเอกจะไม่เข้าใจ หรือจะเข้าใจผิด ไปจนตาย อะไรก็แล้วแต่   แต่นี่อะไร ธาตุแท้ พระเอก ออกมาโท่งๆ คนอื่น ฆ่าได้หมด หักหลังได้หมด ทำได้ทุกอย่าง เช่นช่วงแรกๆ หลอก ให้นางเอก รัก เพื่อ จะไปฆ่าล้างเผ่า ของตา ญาตินางเอก และคนในเผ่าตันซือ ที่ไว้ใจเขา เห็นเขาเหมือนพี่น้อง ตานางเอกก็รักเขา ดีกับเขา ขนาดนั้น ก็ยังทำใจคนดู ให้พระเอกเป็นคนฆ่า บั่นคอ โดนนางเอกเห็นกับตา ขนาดนั้น เป็นนางเอก ก็คงไม่มีสักวินาที ที่จะทนเห็นหน้าแม้สักเสี้ยวนาทีเดียวด้วยซ้ำไป สำหรับคนนิสัยแบบนี้ ไหนจะเป็นผลกระทบทำให้แม่ตัวเองต้องตายอีก ซ้ำไปใหญ่ บ้านเมืองพ่อก็เกิดปัญหา ถูกส่งมาแต่งงานอีก พอมาถึงเมืองตัวเอง ถึงแม้ แม่เลี้ยงพระเอกจะ เป็นคนไม่ค่อยดี แต่ว่าถ้ามองในอีกมุมหนึ่งคือเขาเลี้ยงพระเอกเติบโตมาแต่เล็ก น่าจะมีมุม ซอฟกว่านี้ ถึงแม้แม่เลี้ยงจะชิงลงมือก่อน แต่คุณพระเอกในฐานะลูก ก็ไม่ควรเอาคืนขั้นตกตาย ขนาดนั้น แค่ปลดเป็นสามัญชน ให้ไปใช้ชีวิตอยู่นอกเมืองเป็นชาวบ้านธรรมดา ๆ ยังจะดีกว่า มามีจุดจบแบบนั้น น่าจะ ทำให้พระเอกดูดีขึ้น และเห็นแก่บุญคุณที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่ แบเบาะ หน่อยน่ะ อันนี้ คือ เลือดเย็นเกินไป  ยิ่งตอนฆ่า พี่น้อง กู้เจี้ยน พี่น้องสายเลือดเดียวกันที่เหลือเพียงคนเดียวในตระกูลกู้ ด้วยน่ะ จะเพื่อรักนางเอกยังไงก็แล้วแต่ หึงหวงอะไรก็ไม่ใช่เหตุผล มันดูเกินเหตุจนเกินไป ที่จะฆ่า พี่ที่เป็นลูกชายแท้ๆ ของ พี่ชายแม่ ตัวเองได้เลือดเย็นขนาดนั้น ทั้งๆที่เขา ก็ทำงานช่วยดันมาตลอดและช่วยชีวิตพระเอกตอนโดนทรายดูด ไหนจะเอานางเอกใส่พานมาให้ตนเองด้วยหน้าที่และความจำเป็นทั้งที่ตัวเองก็รักนางเอกมากเหมือนกัน ยังยอมตัดใจสละให้น้อง ไม่พานางเอกหนี โดนที่นางเอกไม่ร้องขอ กู้เจี้ยนยังดูมีนิสัยเป็นพระเอกมากกว่าอีก 

  และยังมี เสนาเกา ที่เรียกว่าท่าน ตา ๆ จะว่าไปก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณต่อพระเอก เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย  ที่จริงเสนาเกาและฮองเฮาจะฆ่าพระเอกให้ตายไปตั้งแต่เด็กๆ ก็ได้ แต่ก็ยังไม่ทำถึงขั้นนั้น ยังเลี้ยงดูดี สนับสนุนดีให้ขึ้นเป็นรัชยาท ถึงแม้เขาจะไม่สนวิธี แต่พระเอกควรมีเมตตากับคนที่เคยมีพระคุณช่วยชีวิตตัวเองตนที่ องค์ชายรอง รัชยาทก่อนหน้า ใส่ร้ายเกือบจะโดนเนรเทศไปชายแดนตลอดกาลอยู่แล้วตอนนั้น ถ้าเสนาเกาและลูกชายเขาไม่ช่วยไว้ครั้งนั้น พระเอกก็คงตายไปแล้วก็ได้ ยิ่งฮ่องเต้ ก็เข้าข้างองค์ชายรองด้วย  น่าจะมีมุมได้คิดถึงพระคุณคนอื่นบ้าง ควรเขียนให้พระเอกควรจะใช้กฎหมาย ในการแก้แค้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ ฮ่องแต้ หรือ ทหารอะไร ไป ไม่จำเป็นต้องไป อาฆาต ชำระทุกอย่างด้วยตัวเอง และไปว่ากล่าวถึงในคุก และนำขนมใส่ยาพิษเข้าไปให้เพื่อส่งลาด้วยตัวเองขนาดนั้น ที่จริงไปพูดดีๆด้วย และสำนึกบุญคุณที่เขาเคยส่งชีวิตมา ดันให้เป็นรัชยาทมา ก็เขาช่วยทั้งนั้น ควร ส่งลาแบบจริงใจแบบพระเอกๆหน่อยจะดูดีกว่านี้  และตอนยาม พ่อ ล้มป่วย เป็นอัมพาต ก็คือ ยิ่งแล้วใหญ่ ชั่วเลว ก็มาเต็ม ไปพูดกับพ่อ แบบนั้นได้ยังไง ถึงแม้จะไม่ฆ่า ก็เหมือนฆ่า และทอดทิ้ง และเกลียดชังพ่อขนาดนั้น  เอาเป็นว่า หาความเป็นคนดี แบบให้เราคนดู อิน และเห็นใจไม่ได้ เลยอ่ะ   ปากบอกว่ารัก นางเอก แต่รักแค่นางเอกคนเดียวน่ะ คนอื่น นอกนั้นไม่สนใจ แม้แต่ สนมจ้าว ถึงจะหลอกใช้ อะไร ก็แล้วแต่ ควรจะเป็นสุภาพบุรุษมากกว่านี้ ยังไงก็ขึ้นชื่อว่าเมืยคนหนึ่ง ถึงแม้จะไม่รักเขา ก็ไม่สมควรทิ้งขว้าง ยามหมดผลประโยชน์ก็ไม่ใยดี ขนาดนั้น พูดจา ตัดสัมพันธ์ขนาดนั้นไหม เป็นสนมเจ้า คงแค้นใจตายไปแล้วล่ะ คือ ถ้ามาคิดว่ามีคนแบบนี้ในชีวิตจริง คิดว่า คนดูที่อยากจะฝันเป็นนางเอก ของพระเอกแบบนี้ จะมีไหมเนี่ย คนอื่น จะเป็นจะตาย ก็แค่ตัวประกอบเห็นๆ  เอาเป็นว่า พูดตามหลักความเป็นจริง ถ้าเป็นนางเอก ก็รัก พระเอกคนนี้ ไม่ลง ไม่มีเหตุผลสักนิด สักเสี้ยวที่จะให้รักได้ และอยู่ด้วยได้ นอกจากหนีไปให้ไกลจากคนแบบนี้ และหรือหนีตายไปข้างหนึ่งนั่นแหละ     เราดูน่ะ คือ ทุกฉาก ที่นางเอกหนีไปจากพระเอก คือเชียร์ มากกว่า ด้วยซ้ำไป สรุปคือ มันเป็นรักที่จอมปลอม และเป็นไปไม่ได้ นอกจากตายกันไปข้างหนึ่ง นั่นแหละ ที่เขาต้องการสื่อมาแบบนั้น