ตามหัวข้อเรื่องที่เราตั้งเลยค่ะ
เราคบกับแฟนมาเข้า 2 ปีแล้ว ด้วยระยะเวลาของเรากับเขาไม่ค่อยจะตรงกันค่ะ เวลาคุยกันจะมีแค่ช่วงเย็นหลังเขาเลิกงานถึงจะได้คุย คือก็แค่แปปเดียวเขาก็ต้องไปทำอย่างอื่นต่อ 
เราจะได้คุยกันอีกทีคือช่วงเขาจะเข้านอน อันนี้ก็ได้คุยนานหน่อย 1 ชั่วโมงได้  แล้วเราจะเป็นแบบนี้กันทุกวัน 
เรากับแฟนอยู่ไกลกันค่ะ 1 ปีเราเจอกันนับครั้งได้ 
ล่าสุดปีที่ผ่านมาเจอกัน 4 ครั้ง ที่เราจำได้ล่าสุดที่เจอตอนเรารับปริญญาเขามาแสดงความยินดีด้วยแล้วก็พาไปถ่ายรูปนิดหน่อย จากนั้นเขาก็กลับไปทำงานต่อ 
ช่วงนี้เรามีความคิดนี้เข้ามาบ่อยมาก คืออยากเลิกกับเขา 
มันเกินขึ้นจากเราไปฉีดวัคซีนมาก แล้วอาการแย่ถึงขั้นเข้าโรงบาล แต่คนที่มาช่วยเราคือเพื่อน คนที่ทำงานด้วยกัน ไม่ใช่แฟนเราที่เราคิดถึงเขา อยากให้เขามาอยู่ด้วยเวลาเราลำบาก เวลาที่เราต้องการ นับจากวันนั้นเราก็คิดมาตลอดว่าเราจะทำไงดี เพราะตอนนี้เราไม่ต่างอะไรกับการอยู่คนเดียว 
รอแค่เวลาที่จะคุยด้วยกันวันละ 1 ครั้ง แค่นั้นเอง 
เราควรทำไงดีค่ะ ลำบากใจมากเลย ส่วนหนึ่งก็ผูกพันธ์ เพราะคุยกันทุกวันถึงแม้จะใช้เวลาคุยแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เถอะ เวลา 2 ปีสำหรับเรามันนานมาก