สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ13ปี เราเป็นโรคเลือดจางขั้นรุนแรง แต่คนในบ้านไม่เคยสนใจเราเลย เขาบอกเราว่าเราไม่ยอมกินข้าวเหมือนด่าอ้อมๆว่าสร้างเเต่ปัญหาให้เขา เราโดนจากพี่และพ่อ เรามีเเรงนิดหน่อยที่สามารถจะทำกับข้าวกินบางมื้อ เราไม่มีเเรงมากมายเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนเราจะเป็นคนที่สามารถทำความสะอาดบ้านโดยที่ไม่หมดแรงไม่อ่อนเพลีย เราสามารถทำได้ทุกอย่างแต่พอเราอายุได้12เราเริ่มมีอาการที่เหนื่อยง่าย หายใจไม่สะดวก รู้สึกไม่มีเเรง จนวันนึงเราไปตัดแว่นกับพ่อ เรายืนรออยู่นานมาก นานจนขั้นที่ว่าเรามึนหัวตอนแรกเราคิดว่าไม่เป็นอะไรสักพักเราเริ่มหน้ามืดตัวชาพูดไม่มีเเรงพูดแบบเบามาก แถวนั้นมีป้าคนนึงเรารู้จักเราเลยเรียกป้าเขาเเล้วก็ว่าเวียนหัว ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรมั้งเพราะหูเราเริ่มอื้อพอตอนที่เราได้สติป้าคนที่รู้จักบอกว่าให้กินน้ำเข้าไปกับดมยาดม ป้าบอกว่าเราตัวซีดมาก เเต่เราไม่ได้สนใจอะไรเราถามป้าว่าพ่ออยู่ไหน ป้าเลยตอบว่ายืนคุยกับคนขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ ป้าเขาเลยเรียกพ่อให้เรา พ่อเดินเข้ามาหาเราตอนแรกเราดีใจมากแต่เราก็ต้องเกือบจะร้องไห้เมื่อเขาบอกว่า ข้าวไม่กินเอาแต่นอนแค่นี้เป็นลม ป้าเลยพูดว่ามันเป็นเลือดจางรึป่าว เพราะหลานเขาก็เป็น พ่อเราบอกว่ามันไม่เป็นหรอกมันแค่ไม่ได้กินข้าวเลยไม่มีแรง พ่อเราไม่ยอมพาไปโรงพยาบาล  จนเราไปอยู่ที่โรงเรียน โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนประจำ เราไปมีอาการปวดหัวมึนๆหัว+กับเราตาแห้งมากๆจนต้องไปหาคนที่อยู่ในห้องพยาบาลที่ดูแลนักเรียนให้เขายอดตาให้ทุกวัน จนเรารู้สึกไม่ไหว เรารู้สึกตัวชาหูอื้อ คนที่หยอดตาทักว่าเป็นอะไรทำไมหน้าซีดเราเลยบอกว่าหนูมึนหัวตัวชารู้สึกตัวเย็นหูมันอื้อๆ เราเลยต้องนอนที่ห้องพยาบาล ตอนนั้นมีคนไม่สบายเยอะ ทางโรงเรียนเลยให้ผู้ปกครองมารับกลับบ้านตอนแรกที่โรงเรียนจะพาไปหาหมอก่อนแต่ว่าพ่อเราบอกว่าเดี๋ยวพาไปเอง ใช่ค่ะพ่อพาเราไปหาหมอจริงๆเเต่พ่อพาเราไปเจาะเลือดเพื่อดูว่าเราเลือดกรุ๊ปอะไรแล้วให้กลับบ้าน บังคับให้เรากินยาพาราแล้วบอกเดี๋ยวก็หาย เรารู้สึกว่าตอนนั้นเราแย่มากๆเเย่จนขั้นที่เราไม่สามารถเดินไปถึงเตียงเราได้เราเลยนอนตรงเตียงพี่เรานอนลงเเล้วเราก็หลับไปพอตื่นมาเราเหงื่อออกเต็มตัวเพราะไม่ได้เปิดพัดลมไม่ได้เปิดแอร์ 2-3วันมานี้เราโดนกดดันจากพ่อเรื่องเรียนทั้งๆที่พ่อไม่เคยกดดันเราเรื่องนี้เพราะเราเรียนดีมาตลอด เรามีพี่ที่คอยแหวะเรื่องเรียนอยู่เเล้วเเต่ทุกๆครั้งที่พี่พูดเราก็จะบอกว่าสอบผ่านให้ได้สักครั้งกับได้เกรดดีเท่าหนูแล้วค่อยมาพุดเถอะเอาคำพูดของตัวเองไปพลักดันตัวเองเถอะอย่าลืมแก้0ด้วยละ พอดีไม่เคยคิด0เลยต้องเตือนไว้สักหน่อย เรารู้ค่ะว่าเราพูดแรงแต่เราไม่ต้องการให้เขามาพูดกับเราอีกเพราะเราเครียดเราอึดอัด หลังโควิทมานี้เราต้องทนอยู่ที่บ้าน แล้วนอนไม่มีเเรงไม่มีอะไรที่จะทำกินเราไม่สามารถใช้แรงได้เยอะเพราะเราหน้ามืดง่ายมากๆ เราพยายามที่จะทำความสะอาดบ้านแต่เราก็เหนื่อยจนหน้ามืดพี่ก็จะด่าเราว่าทำตัวไร้ประโยชน์ห้องน้ำไม่ล้าง งานบ้านไม่ทำ ไม่ช่วยพ่อขายของ เราคิดในใจว่าแล้วทำไมพี่ไม่ช่วยพ่อมั่งละ วันๆก็เห็นดูแต่ซีรี่ย์ นอนเปิดแอร์อยู่ในห้องเอาแต่ด่าๆว่าๆทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นโรคอะไรนอกจากเห็นใครคนอื่นดีไม่ได้ก็เเหวะไปหมดทำตัวเห็นแก่ตัวรู้ไหมมันทำให้คนรอบตัวไม่มีใครชอบแล้วก็ไม่อยากเข้าใกล้ รวมถึงหนูด้วยหนูอึดอัดที่ต้องโดนกดดัน อึดอัดที่ไม่สามารถเถียงอะไรได้อึดอัดที่ไม่ถามว่าไหวไหมมีแรงไหมอึดอัดที่เอาแต่ด่าเอาแต่ว่ารู้ไหมว่าหนูอยากจะออกไปจากบ้านเเค่ไหนเด็กอายุแค่13สมควรต้องเจอเรื่องพวกนี้หรอ ต้องเก็บกดแค่ไหน ระบายก็ไม่ได้จนต้องเข้ามาในแอพนี้เพื่อระบายไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นใคร มีเรื่องมากมายที่อยากจะระบาย