เราเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ กับคนนี้เราวาดฝันอนาคตกันไว้มากเพราะคิดว่าต่างคนต่างใช่สำหรับกันแล้ว
จนมาวันนึงเรารักกันไม่มากพอ ความรักอย่างเดียวมันไม่พอค่ะ เรารู้สึกว่าอยู่ไปก็คงไม่ดีเราบอกเลิกเขาบ่อยมาก
เพราะเหตุผลแค่ว่าเราไม่ดีพอสำหรับเขา เราพยายามเปลี่ยนตัวเองมากแล้วค่ะ แต่พอจะเลิกเราก็ไม่กล้าค่ะ 
เรารักเขาเกินกว่าจะเสียไป แต่การบอกเลิกบ่อยมันเป็นสิ่งที่มีแต่ทำร้ายเขาค่ะ เพราะเหตุนี้เขาจึงฝืนคบกับเราต่อไปไม่ไหวแล้ว
เราเสียใจมาก เพราะตอนนั้นเราปรับตัวเองและเปลี่ยนตัวเองได้ดีมากๆพอที่จะทำให้รักของเราไปกันได้แล้ว
แต่มันก็สายไป เราตัดสินใจยอมเลิกกับเขาค่ะเพราะเรารู้ดีว่าสิ่งทีเดียวที่จะไม่ทำให้เขาทุกข์คือสิ่งนี้ 
แต่เราคือทุกข์ มากๆๆๆถึงมากที่สุดที่เลิกกับเขาไป แต่เขาก็ไม่ไหวค่ะ บอกพอแล้วไม่ไหวแล้ว
 
เรารู้สึกวนอยู่ใน phase of grief ไม่หยุดเลยค่ะ เรารู้สึกและยังหลอกตัวเองว่ามันเป็นการแยกกันไปใช้ชีวิตต่อเลย
แต่เราก็มีความหวังเล็กๆตรงที่เราไม่อยากยอมแพ้ค่ะ เราเปลี่ยนตัวเองได้มากขนาดนี้ เขาก็เปลี่ยนตัวเองขนาดนี้
ทำไมมันต้องจบลงด้วยล่ะ เราเลยคิดว่าอีกครึ่งปีหากเขายังไม่มีใครเราจะทำแผนขอกลับไปคืนดีค่ะ 6เดือนต่อจากนี้
เราอยากที่จะยิ่งเปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อตัวเองและเพื่อคนเรารักด้วย เราเลยอยากรู้ค่ะว่ามันจะดีไหม
เหตุผลที่เขาให้มาเราจะมีโอกาสกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกหรือเปล่า