ลักทรัพย์เป็นความผิดยอมความไม่ได้ก็จริง แต่ถ้าเจ้าทุกข์เขาช่วยร้องขอต่อศาลให้ก็อาจได้รอการลงโทษ ให้คุณดำเนินการดังนี้
1. รีบติดต่อเจ้าทุกข์ ขอให้เขาเขียนคำแถลงไม่ติดใจเอาความ ขอให้ศาลลงโทษสถานเบาโดยรอการลงโทษ
2. คุณก็เขียนคำแถลงประกอบคำรับสารภาพว่าที่ทำไปด้วยเหตุผลอะไร รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ยากจนข้นแค้น ทำผิดครั้งแรก
ประวัติดีมาตลอด การจำคุกไม่เป็นประโยชน์ ฯลฯ และขอให้ศาลสั่งสืบเสาะความประพฤติ เพื่อให้เจ้าพนักงานคุมประพฤติสอบประวัติ
และพฤติกรรม และเสนอความเห็นว่าควรรอการลงโทษหรือไม่ (ให้หน่วยงานอื่นช่วยพูดกับศาลให้อีกแรงหนึ่ง)

ส่วนศาลจะตัดสินอย่างไรเป็นเรื่องของศาล จะติดจริงหรือรอการลงโทษและคุมประพฤติหรือเงื่อนไขอื่นๆ ก็ต้องยอม แลกกับไม่ต้องเข้าเรือนจำ
คุณทำได้เท่านี้แหละ แต่ก็ควรทำ เพราะบรรทัดฐานของศาลที่ผ่านมาในเหตุฉกรรจ์มักจะไม่รอการลงโทษ
เว้นแต่จำเลยกระทำผิดด้วยความยากจนแร้นแค้น เช่น ลักขนมปังหมดอายุที่ห้างกำลังจะทิ้งอยู่แล้วไปให้ลูกกินประทังชีวิต
อย่างนี้ศาลรอการลงโทษให้ตลอดมาเพราะจำเลยกระทำไปด้วยความจำใจจริงๆ แต่ถ้าลักทรัพย์เพราะคนอื่นๆ ก็ทำ แบบนี้ติดคุกแน่นอน