วิธีจัดการกับสังคมรอบข้างคือ

ถ้าพ่อแม่ควบคุมลูกไม่ได้ อย่าพาไปที่ใหน ให้ลูกคุณโตพอที่คุณและสามีสามารถควบคุมลูกได้

มันคือความรับผิดของคุณต่อผู้อื่นต่อสังคม

เด็กซนไม่ผิด คนผิดคือพ่อแม่ที่ไม่สามารถควบคุมลูกได้ แต่ดันพาไปข้างนอก จนอาจทำให้เกิดอุบัติเหตุต่อตัวลูกและบุคคลอื่น

ซนที่ว่าต้องมาดูว่าขนาดไหนค่ะ ถ้าพาไปข้างนอกหลัก ๆ เอาแบบไม่ลำบากคนอื่นไม่ทำข้าวของเสียหายก็ได้อยู่นะคะ

แต่ขอทักนิดนึงเถอะว่าพ่อแม่ส่วนมากอยู่แต่กับลูกตัวเอง ลูกทำอะไรก็มองว่าปกติธรรมดาไปหมดเพราะชิน แต่คนที่เจอเด็กมาเยอะ ๆ เค้าจะรู้ว่าอันไหนเรนจ์ปกติ อันไหนเกิน บางทีพอทักพ่อแม่ พ่อแม่ดันบอกเนี่ยปกติ อันนี้ก็ขอให้ฉุกใจคิดบ้างว่าซนเพราะซนจริง ไม่นิ่ง หรือซนเกินเพราะเวลาอยู่บ้านไม่ได้ฝึกลูกว่าอันไหนทำได้ อันไหนทำไม่ได้ (อันนี้พูดทั่ว ๆ ไปนะคะ เราไม่รู้ลูกจขกทเป็นยังไงเพราะในกระทู้ไม่ได้เล่า)

ทั่ว ๆ ไปผู้ใหญ่รู้อยู่แล้วแหละค่ะว่าเด็กต้องมีซนบ้าง แต่ถ้าคนอื่นรู้สึกไม่โอเคกับความซนของลูกเราแล้ว เป็นหน้าที่เราต้องจัดการค่ะ

มีประโยคที่เป็นสัจธรรมอยู่สองสามประโยคลองฝากให้เจ้าของกระทู้ของไปปรับใช้ดูครับ

ลูกของเราไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน

คนอื่นไม่มีความอดทนต่อลูกของเราเท่าเราครับ

ถ้าดูแลลูกให้ไม่รบกวนคนอื่นไม่ได้ อย่าพาออกไปนอกบ้านครับ

เด็กซน  ไม่ใช่ความผิดเด็ก  แต่ผิดที่พ่อแม่ไม่ได้สอนการปฏิบัติตัวนอกบ้านให้กับเด็กครับ

อันนี้แถม  ลูกคุณซน  แก้ที่ลูกคุณครับ ไม่ใช่แก้ที่คนอื่น  ไม่ว่าเค้าจะความอดทนต่ำหรือสูงครับ