ปกติเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดอยู่แล้วค่ะ เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ คิดว่าน่าจะเริ่มเป็นช่วงที่โดนผู้ใหญ่แกล้งให้โกรธ (อายุ 5-6ขวบในตอนนั้น) แล้วเค้าหัวเราะใส่เราน่ะค่ะ ประมาณว่าหัวเราะชอบใจกับท่าทางของเราในตอนนั้น(ผู้ใหญ่มองว่าน่ารัก แต่สำหรับเด็กมันไม่สนุกเลยนะคะ) แล้วตั้งแต่ช่วงนั้นมาจนโต ก็จะโดนพ่อแกล้งให้หงุดหงิดจนเราต้องกรี๊ดออกมาเพราะอึดอัดมาหลายครั้งมากๆ (เค้าทำเพราะเค้าสนุกเค้าหัวเราะ มันยิ่งทำให้เราโกรธ) รู้สึกว่าเราจะหงุดหงิดง่ายมากเวลาเจอใครจี้จุด กระตุ้นด้วยคำพูดหรือท่าทาง แกล้งแหย่พูดในสิ่งที่เราไม่ชอบ มันทำให้เราปรี๊ดแตกง่ายมากๆมันทนไม่ไหวค่ะ สิ่งเล็กๆน้อยก็ทำให้อารมณ์ไม่ดีไปทั้งวันได้เลยค่ะ ตอนนี้อายุ 25 แล้วก็ยังเป็นอยู่ค่ะ แล้วเราจะหงุดหงิดง่ายมากขึ้นช่วงก่อนมี ปจด. และระหว่างที่กำลังเป็น ปจด. ด้วยค่ะ ตอนนี้เศร้ามากค่ะ รู้สึกไม่ดีเลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แล้ววันนี้เผลอตะคอกใส่ลูกด้วยค่ะ เค้าแค่อยากให้เราพาเค้าไปนอน แต่เรากำลังหิวข้าวก็เลยตะคอกไปว่าเราเหนื่อย เราหิว ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดของเค้าเลย 😥 รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆตอนนี้ ลูกต้องการเราแต่เรากลับไปดุเค้าเพีาะแค่เราหิวข้าว 😭 เพื่อนๆมีใครแนะนำการจัดการอารมณ์ของตัวเองโดยเฉพาะช่วงวันนั้นของเดือนยังไงกันบ้างคะ 🙏 บางทีมันก็เกินรับไหวค่ะ รับตัวเองไม่ได้ค่ะ