คือ...ต้องบอกก่อนว่าเป็นคนไม่ได้ขี้เกียจเเละไม่ได้ขยันอะไรขนาดนั้น มีอยู่วันนึงเรานอนตื่นสายประมาณตอนเที่ยงๆเเล้ววันนั้นพ่อกับเเม่ไปวัดตอนที่พวกเขากลับมาพวกเขากลับมาตอนหนึ่งทุ่มกว่าๆเเล้วตอนที่เราลงไปหาพ่อกับเเม่พ่อเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่เเม่เราอยู่ห้องครัวเเล้วพ่อก็มาถามเราว่า โตขึ้นไปจะใช้ชีวิตเเละยืนด้วยสองขาของตัวเองไหมเเละพ่อไม่ได้อยู่กับเราไปจนตลอดเเละพ่อก็บอกนอนดึกขึ้นทุกวันๆผมการเรียนไม่ดี เราก็เถียงพ่อไปว่าพ่อดูก่อนไหมงานหนูครบหมดหนูเข้าเรียนทุกคาบถึงจะนอนดึกก็ไม่ได้เเปลว่าหนูจะโง่นะเเล้วเราก็เดินหนีพ่อ ช่วงประมาณสามทุ่มกว่าๆเราลงมาจะอาบน้ำเเม่เราเดินมาบ่นอีกว่า เคยคิดจะช่วยทำความสะอาดบ้านบ้างไหม? เเม่ก็พูดอีกว่าตอนเเม่ไปปลุก เธอก็ชอบด่าเเม่ เราก็เถียงไปว่าหนูด่าเเม่ตอนไหนก็ตอนนั้นแม่มาปลุกหนูแล้วเปิดไฟห้องซึ่งก็บอกว่าอย่าเปิด เเล้วเเม่ก็มาด่าหนู เเม่ก็พูดอีกว่าในโทรศัพท์มันมีอะไรถึงได้สอนให้ทำตัวเเบบนี้ เเล้วเเม่พูดจบท้ายด้วยนะว่า“ถ้ากูหมดความอดทน เดี๋ยวสักวันจะโดนตีน” ประโยคท้ายเเม่เราพูดจริงๆนะคะเราไม่ได้เเต่งเติม🙂
ส่วนใหญ่เราเป็นคนติดโทรศัพท์เเต่!!ไม่ได้ติดขนาดจนเลิกเล่นไม่ได้เเค่ใน ช่วงที่อยู่บ้านมันไม่มีอะไรทำไม่ใช่ว่าไม่มีนะเเต่เเม่ทำหมดเเล้ว🥲บางครั้งครั้งเราก็พยายามจะช่วยเเม่เเม่บอกว่าไม่ต้องพอเเม่อนุญาตทีไรชอบเอางานหนักๆมาให้ทำ พอเราทำไม่ได้ก็มาด่ามาตีเราบาง? ต้องเเก้ที่นิสัยเราหรือเปล่า?